Głosowanie większością kwalifikowaną

Głosowanie większością kwalifikowaną (ang. Qualified Majority Voting - QMV) - głosowanie za projektem, kandydatem, stosując się do zasady większości kwalifikowanej zależnej od rodzaju instytucji; większość określona jest poprzez minimum liczby głosów wyrażonych w postaci liczb ułamkowych lub procentowo . Większość kwalifikowana jest częstą procedurą głosowania stosowaną w wielu krajach na całym świecie, zaliczając Rzeczpospolitą Polskę i organ Rady Unii Europejskiej.

Rodzaje większości

Po zakończeniu głosowania, wynik sprawy rozpatrywany jest w zależności od rodzaju stosowanej większości. Do najczęstszych form głosowania zalicza się trzy poniższe większości :

1. większość względna (zwykła) – ilość głosów "za" musi przewyższać ilość głosów "przeciw" a wstrzymujący się od głosu nie wliczają się do wyniku,
2. większość bezwzględna (absolutna) – ilość głosów "za" musi przewyższać ilość wszystkich przystępujących do głosowania wliczając wstrzymujących się od głosowania,
3. większość kwalifikowana – ilość głosów wymagana do przegłosowania sprawy musi być większa od połowy głosujących a jej wartość określona jest najczęściej ułamkowo np. 2/3, 3/5, 3/4. Do większości kwalifkowanej zalicza się również jednomyślność, czyli sytuację w której wymagane jest opowiedzenie się wszystkich głosujących "za".

Większość kwalifikowana w RP

Głosowanie większością kwalifikowaną w RP ma swoje zastosowanie przy szczególnie ważnych decyzjach i dotyczy następujących jednostek:

• Sejmu
• Senatu
• Zgromadzenia Narodowego

Istotne dla wyrażenia wielkości kwalifikowanej jest pojęcie kworum, czyli minimalna liczba członków jednostki wymagana do rozpoczęcia głosowania . W Polsce wynosi ona połowę ustawowej liczby członków organu.

Większość kwalifikowana w Radzie UE

Każdemu Państwu Członkowskiemu przyznana jest odpowiednia ilość głosów, uzależniona od wielkości populacji w tym kraju. Obecnie większość kwalifikowana w Radzie Unii Europejskiej wynosi 255 głosów z 345 możliwych, co daje 73,9%. Do przeforsowania wniosku konieczne są jeszcze dwa równoważne warunki- musi być on poparty przez większość Krajów Członkowskich (lub przez większość 2/3 Krajów Członkowskich, jeśli wnioskodawcą nie jest Komisja Europejska), oraz kraje popierające wniosek muszą reprezentować minimum 62% populacji Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 23 p. 2 Traktatu Nicejskiego QMV stosowane jest, gdy Rada Unii Europejskiej podejmuje wspólne decyzje i strategie dla wszystkich Krajów Członkowskich, podejmuje decyzję, która jest wykonaniem wspólnego działania, lub mianuje specjalnego przedstawiciela zgodnie z art. 18. Obecnie Polska posiada w Radzie Unii Europejskiej 27 głosów (tyle samo co Hiszpania, o dwa głosy mniej niż Niemcy, Francja, Wielka Brytania i Włochy).

Bibliografia

• Rulka M. (red.) (2019), Większości konstytucyjne - wybrane problemy, "Przegląd Sejmowy" , nr 6, s. 102
• Biuro Analiz i Dokumentacji (2016), Głosowania w Senacie, Opracowania Tematyczne, Warszawa, s. 3
• Rybicki Z. (1980), Mała Encyklopedia Prawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe Stan, Warszawa, s. 819
• Jan Galster, Cezary Mik, Podstawy europejskiego prawa wspólnotowego. Zarys wykładu, Comer, Toruń 1995
• Dokumenty Wspólnot Europejskich w opracowaniu Anny Przyborowskiej - Klimczak i Ewy Skrzydło - Tefelskiej, Wydawnictwo "Morpol", Lublin 1996
• Witkowska, M. (2008). Zasady funkcjonowania Unii Europejskiej. Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.

Autor: Mariola Karasińska, Piotr Urbański