Proletariat

Proletariat – klasa społeczna, należąca do najuboższych, utrzymywali się, ze sprzedaży swojej pracy. Mianem tym nazywani byli najczęściej robotnicy pracujący w fabrykach.

Historia

W starożytnym Rzymie mianem proletariuszy byli nazywani obywatele, ograniczeni w swoich prawach, nie płacący podatków na rzecz państwa. Dla państwa byli warstwą reproduktorów, zwiększająca populacje, nie przynoszącą zysków jedynie będąca na ich utrzymaniu. Władza musiała wspierać tą warstwę społeczną przekazując im darmowe zboże i inne produkty. Zmniejszająca się ilość rekrutów do armii rzymskiej, spowodowała reformy jakie wprowadził Gajusz Mariusz na przełomie II i I p.n.e. Nie spełniający do tej pory kryteriów proletariusze zostali wcieleni do armii, dostając za swoje usługi niewielki żołd.

Proletariat fabryczny powstał w czasie rewolucji przemysłowej w XIX wieku. Tak nazwana została grupa społeczna pracująca w fabrykach. W tamtym okresie rolnictwo przestawało być wystarczający źródłem utrzymania, wiele zakładów rzemieślniczych i manufaktur zaczęło upadać. Ludność zaczęła szukać innego źródła utrzymania, zaczęto przenosić się do miast i pracować na rzecz fabryk.

Według Karola Marksa proletariat to warstwa społeczna nie posiadająca środków produkcji , będąca w z burżuazją w konfliktowych relacjach przez cały okres trwania ich stosunku. Podzielił on społeczeństwo na dwie klasy: kapitalistów- i proletariuszy . Kapitaliści- byli posiadaczami takich wartości jak ziemia, kapitał finansowy, fabryki. Według Marksa pochłaniali oni większość wartości dodanej ( wartość jaką nabyło dobro podczas procesu produkcji) Proletariusze – robotnicy, którzy byli siłą napędzająca proces produkcji. Nie posiadali dóbr, ich wartością była praca własnych rąk jaką mogli zaoferować. Waśń, pomiędzy tymi klasami społecznymi Karol Marks zdefiniował stwierdzeniem, że skoro dodatkowa wartość produktu zawdzięczamy robotnikom, to właściciel produkcji jest tu elementem zbędnym.

Bibliografia