Rynek pieniężny: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Zarządzania
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
'''Rynek pieniężny''' jest segmentem [[rynek finansowy|rynku finansowego]], gdzie dokonuje się operacji finansowych na okres do jednego roku. (M.Dusza, 1992, s. 6) | '''[[Rynek]] pieniężny''' jest segmentem [[rynek finansowy|rynku finansowego]], gdzie dokonuje się operacji finansowych na okres do jednego roku. (M.Dusza, 1992, s. 6) | ||
Przedmiotem obrotu mogą być krótkoterminowe [[lokata|lokaty]] i [[kredyt]]y międzybankowe i [[papiery dłużne]], których [[okres zapadalności]] jest krótszy niż rok, takie jak [[bony skarbowe]] czy też krótkoterminowe papiery dłużne przedsiębiorstw. Papiery te są wystawiane są na krótki czas i dlatego środki pieniężne służą zazwyczaj na pokrycie bieżących braków kapitału. Rynek pieniężny pozwala zdobyć kapitały na finansowanie działalności bieżącej [[bank]]ów oraz przedsiębiorstw, pozwala również na zyskowne lokowanie nadwyżek płynności. Jest miejscem, w którym podmioty mające nadmiar kapitału oferują go tym, którzy zgłaszają popyt na pieniądz. | Przedmiotem obrotu mogą być krótkoterminowe [[lokata|lokaty]] i [[kredyt]]y międzybankowe i [[papiery dłużne]], których [[okres zapadalności]] jest krótszy niż rok, takie jak [[bony skarbowe]] czy też krótkoterminowe papiery dłużne przedsiębiorstw. Papiery te są wystawiane są na krótki czas i dlatego środki pieniężne służą zazwyczaj na pokrycie bieżących braków kapitału. Rynek pieniężny pozwala zdobyć kapitały na [[finansowanie]] działalności bieżącej [[bank]]ów oraz przedsiębiorstw, pozwala również na zyskowne lokowanie nadwyżek płynności. Jest miejscem, w którym podmioty mające nadmiar kapitału oferują go tym, którzy zgłaszają [[popyt]] na [[pieniądz]]. | ||
Rynek pieniężny wykorzystywany jest przede wszystkim do zarządzania płynnością sektora bankowego. Jest to rynek [[instrumenty finansowe|instrumentów finansowych]] o bardzo wysokim poziomie płynności i bezpieczeństwa. Instrumenty rynku pieniężnego to instrumenty dłużne (wierzycielskie), które wyrażają zobowiązanie emitenta wobec posiadaczy takich instrumentów do spełnienia określonego świadczenia. Do [[emitent|emitentów]] rynku pieniężnego zaliczamy podmioty charakteryzujące się wysoką wiarygodnością finansową (np. Skarb Państwa, banki, NBP, wybrane przedsiębiorstwa). | Rynek pieniężny wykorzystywany jest przede wszystkim do zarządzania płynnością sektora bankowego. Jest to rynek [[instrumenty finansowe|instrumentów finansowych]] o bardzo wysokim poziomie płynności i bezpieczeństwa. Instrumenty rynku pieniężnego to instrumenty dłużne (wierzycielskie), które wyrażają [[zobowiązanie]] emitenta wobec posiadaczy takich instrumentów do spełnienia określonego świadczenia. Do [[emitent|emitentów]] rynku pieniężnego zaliczamy podmioty charakteryzujące się wysoką wiarygodnością finansową (np. [[Skarb Państwa]], banki, NBP, wybrane przedsiębiorstwa). | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
* zdecentralizowany charakter – zawieranie [[transakcja|transakcji]] telefonicznie lub za pomocą elektronicznych systemów transakcyjnych | * zdecentralizowany charakter – zawieranie [[transakcja|transakcji]] telefonicznie lub za pomocą elektronicznych systemów transakcyjnych | ||
* otwartość – zawieranie transakcji na identycznych warunkach przez jej uczestników | * otwartość – zawieranie transakcji na identycznych warunkach przez jej uczestników | ||
Rynek pieniężny składa się z dwóch segmentów: rynku papierów dłużnych oraz rynku lokat międzybankowych (lokaty międzybankowe to transakcje polegające na przyjęciu lub udzieleniu lokaty przez jeden bank innemu bankowi na ustalony czas, po określonej cenie i w określonej z góry wysokości stopy procentowej). | Rynek pieniężny składa się z dwóch segmentów: rynku papierów dłużnych oraz rynku lokat międzybankowych ([[lokaty]] międzybankowe to [[transakcje]] polegające na przyjęciu lub udzieleniu lokaty przez jeden bank innemu bankowi na ustalony czas, po określonej cenie i w określonej z góry wysokości stopy procentowej). | ||
==Uczestnicy rynku pieniężnego== | ==Uczestnicy rynku pieniężnego== | ||
Najważniejszymi uczestnikami rynku pieniężnego są: | Najważniejszymi uczestnikami rynku pieniężnego są: | ||
* bank centralny- Narodowy Bank Polski | * [[bank centralny]]- Narodowy Bank Polski | ||
*[[bank komercyjny|banki komercyjne]] | *[[bank komercyjny|banki komercyjne]] | ||
* Skarb Państwa | * Skarb Państwa | ||
* firmy ubezpieczeniowe | * firmy ubezpieczeniowe | ||
* fundusze inwestycyjne | * [[fundusze]] inwestycyjne | ||
* fundusze emerytalne | * fundusze emerytalne | ||
* duże przedsiębiorstwa | * duże przedsiębiorstwa | ||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
* mechanizm [[alokacja zasobów|alokacji zasobów]] – przepływ środków i ich optymalne wykorzystanie przy zachowaniu płynności uczestników rynku | * mechanizm [[alokacja zasobów|alokacji zasobów]] – przepływ środków i ich optymalne wykorzystanie przy zachowaniu płynności uczestników rynku | ||
* dostarczenie narzędzi niezbędnych do realizacji [[polityka pieniężna|polityki pieniężnej]] | * dostarczenie narzędzi niezbędnych do realizacji [[polityka pieniężna|polityki pieniężnej]] | ||
* zamianę terminów zapadalności środków (krótkoterminowych pasywów na długoterminowe aktywa lub odwrotnie) | * zamianę terminów zapadalności środków (krótkoterminowych pasywów na długoterminowe [[aktywa]] lub odwrotnie) | ||
* zapewnienie instrumentów potrzebnych do zarządzania ryzykiem stopy procentowej, [[ryzyko płynności|ryzykiem płynności]] czy ryzykiem walutowym | * zapewnienie instrumentów potrzebnych do zarządzania ryzykiem stopy procentowej, [[ryzyko płynności|ryzykiem płynności]] czy ryzykiem walutowym | ||
* regulowanie płynności systemu finansowego oraz poszczególnych podmiotów | * regulowanie płynności systemu finansowego oraz poszczególnych podmiotów | ||
| Linia 51: | Linia 51: | ||
==Rola banku centralnego== | ==Rola banku centralnego== | ||
Rolą [[bank centralny|banku centralnego]] jest utrzymanie pożądanej płynności sektora bankowego. W tym celu [[Narodowy Bank Polski]] może stosować trzy instrumenty: [[operacje otwartego rynku]], [[rezerwa obowiązkowa|rezerwę obowiązkową]] oraz [[kredyt refinansowy|kredyty refinansowe]]. | Rolą [[bank centralny|banku centralnego]] jest utrzymanie pożądanej płynności sektora bankowego. W tym celu [[Narodowy Bank Polski]] może stosować trzy instrumenty: [[operacje otwartego rynku]], [[rezerwa obowiązkowa|rezerwę obowiązkową]] oraz [[kredyt refinansowy|kredyty refinansowe]]. | ||
* Operacje otwartego rynku polegają na kupnie lub sprzedaży na rynku pieniężnym [[papiery wartościowe|papierów wartościowych]] przez bank centralny, przede wszystkim krótkoterminowych bonów pieniężnych. Transakcje te są dokonywane z inicjatywy NBP z bankami komercyjnymi. Operacje otwartego rynku są to cele czysto ekonomiczne, które mają doprowadzić do zrównoważenia popytu i podaży środków banków komercyjnych trzymanych w banku centralnym. Dzięki tym transakcjom bank centralny może wpływać na poziom stóp krótkoterminowych na rynku międzybankowym. Obecnie przeprowadzane operacje otwartego rynku polegają na emisji przez Narodowy Bank Polski 7-dniowych [[bony pieniężne|bonów pieniężnych]], których minimalna rentowność jest wyznaczana przez stopę referencyjną ustalaną przez Radę Polityki Pieniężnej. | * Operacje otwartego rynku polegają na kupnie lub sprzedaży na rynku pieniężnym [[papiery wartościowe|papierów wartościowych]] przez bank centralny, przede wszystkim krótkoterminowych bonów pieniężnych. Transakcje te są dokonywane z inicjatywy NBP z bankami komercyjnymi. Operacje otwartego rynku są to [[cele]] czysto ekonomiczne, które mają doprowadzić do zrównoważenia popytu i podaży środków banków komercyjnych trzymanych w banku centralnym. Dzięki tym transakcjom bank centralny może wpływać na poziom stóp krótkoterminowych na rynku międzybankowym. Obecnie przeprowadzane operacje otwartego rynku polegają na emisji przez Narodowy Bank Polski 7-dniowych [[bony pieniężne|bonów pieniężnych]], których minimalna [[rentowność]] jest wyznaczana przez stopę referencyjną ustalaną przez Radę Polityki Pieniężnej. | ||
* Rezerwa obowiązkowa (minimalna rezerwa) jest ustalana przez bank centralny dla banków handlowych. Ma na celu zapobieganie nadmiernej ekspansji kredytowej lub stymulowanie akcji kredytowej banków w zależności od potrzeb gospodarki. Stopa minimalnych rezerw jest narzędziem, które kształtuje płynność finansową banków komercyjnych. Rezerwa jest utrzymywana na oprocentowanych rachunkach w NBP i wyrażona jest w złotych jako część środków pieniężnych zgromadzonych w bankach. Wysokość stopy rezerwy obowiązkowej ustala Rada Polityki Pieniężnej. | * [[Rezerwa]] obowiązkowa (minimalna rezerwa) jest ustalana przez bank centralny dla banków handlowych. Ma na celu zapobieganie nadmiernej ekspansji kredytowej lub stymulowanie akcji kredytowej banków w zależności od potrzeb gospodarki. Stopa minimalnych rezerw jest narzędziem, które kształtuje płynność finansową banków komercyjnych. Rezerwa jest utrzymywana na oprocentowanych rachunkach w NBP i wyrażona jest w złotych jako część środków pieniężnych zgromadzonych w bankach. Wysokość stopy rezerwy obowiązkowej ustala [[Rada Polityki Pieniężnej]]. | ||
* Operacje kredytowo-depozytowe służą łagodzeniu wahań stóp procentowych na rynku międzybankowym powstałym w wyniku operacji otwartego rynku. Do operacji tych zaliczamy kredyt lombardowy oraz lokaty terminowe banków w NBP (depozyt na koniec dnia). Operacje te są prowadzone z inicjatywy banków komercyjnych wpływają na wysokość stóp procentowych na rynku pieniężnym, które kształtują się w korytarzu wahań wyznaczonym przez oprocentowanie [[kredyt lombardowy|kredytu lombardowego]] oraz oprocentowanie depozytu w NBP. Kredyt lombardowy udzielany jest pod zastaw skarbowych papierów wartościowych i umożliwia pokrywanie krótkookresowych niedoborów płynności w bankach. Jednodniowy depozyt jest przyjmowany na koniec dnia operacyjnego, a zwrot kwoty depozytu wraz z należnymi odsetkami następuje w kolejnym dniu operacyjnym. Lokaty te pozwalają bankom komercyjnym zagospodarować nadwyżki płynnych środków. | * Operacje kredytowo-depozytowe służą łagodzeniu wahań stóp procentowych na rynku międzybankowym powstałym w wyniku operacji otwartego rynku. Do operacji tych zaliczamy [[kredyt lombardowy]] oraz lokaty terminowe banków w NBP ([[depozyt]] na koniec dnia). Operacje te są prowadzone z inicjatywy banków komercyjnych wpływają na wysokość stóp procentowych na rynku pieniężnym, które kształtują się w korytarzu wahań wyznaczonym przez [[oprocentowanie]] [[kredyt lombardowy|kredytu lombardowego]] oraz oprocentowanie depozytu w NBP. Kredyt lombardowy udzielany jest pod [[zastaw]] skarbowych papierów wartościowych i umożliwia pokrywanie krótkookresowych niedoborów płynności w bankach. Jednodniowy depozyt jest przyjmowany na koniec dnia operacyjnego, a zwrot kwoty depozytu wraz z należnymi odsetkami następuje w kolejnym dniu operacyjnym. Lokaty te pozwalają bankom komercyjnym zagospodarować nadwyżki płynnych środków. | ||
==Korzyści rynku pieniężnego== | ==Korzyści rynku pieniężnego== | ||
Jeżeli chodzi o banki komercyjne to rynek pieniężny pozwala im lokować nadwyżki pieniężne w instrumenty o relatywnie niskiej stopie ryzyka. Daje im również możliwość zdobycia funduszy na bieżącą działalność. Większość transakcji banków stanowią depozyty międzybankowe oraz handel bonami skarbowymi, pieniężnymi i papierami komercyjnymi. | Jeżeli chodzi o banki komercyjne to rynek pieniężny pozwala im lokować nadwyżki pieniężne w instrumenty o relatywnie niskiej stopie ryzyka. Daje im również możliwość zdobycia funduszy na bieżącą działalność. Większość transakcji banków stanowią depozyty międzybankowe oraz [[handel]] bonami skarbowymi, pieniężnymi i papierami komercyjnymi. | ||
Inne instytucje takie jak fundusze inwestycyjne i emerytalne, a także firmy ubezpieczeniowe korzystają z rynku pieniężnego głównie w celu inwestycji w instrumenty o niskiej stopie ryzyka i dużej płynności. Z tego też względu występują po stronie popytowej rynku. | Inne instytucje takie jak [[fundusze inwestycyjne]] i emerytalne, a także firmy ubezpieczeniowe korzystają z rynku pieniężnego głównie w celu inwestycji w instrumenty o niskiej stopie ryzyka i dużej płynności. Z tego też względu występują po stronie popytowej rynku. | ||
Niektórzy teoretycy ekonomii do rynku pieniężnego zaliczają także [[rynek walutowy]]. Obejmuje on transakcje kupna - sprzedaży walut obcych i instrumentów pochodnych w celach [[spekulacja|spekulacyjnych]] oraz regulowanie zobowiązań, które są denominowane w walucie obcej. (P. Kulpaka 2007, str. 47) | Niektórzy teoretycy ekonomii do rynku pieniężnego zaliczają także [[rynek walutowy]]. Obejmuje on transakcje kupna - sprzedaży walut obcych i instrumentów pochodnych w celach [[spekulacja|spekulacyjnych]] oraz regulowanie zobowiązań, które są denominowane w walucie obcej. (P. Kulpaka 2007, str. 47) | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
* Adamus-Matuszyńska A. (red.), (2010) ''Bankowość dla praktyków Europejski Certyfikat Bankowca EFCB'', Gdańsk – Katowice – Warszawa | * Adamus-Matuszyńska A. (red.), (2010) ''[[Bankowość]] dla praktyków Europejski [[Certyfikat]] Bankowca EFCB'', Gdańsk – Katowice – Warszawa | ||
* Bukowski S., (2012) [http://repozytorium.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/1784/39-55%20pdf.pdf?sequence=1 Rozwój rynków finansowych, a wzrost gospodarczy w obszarze Euro-12] ''Folia Oeconomica'', 268 | * Bukowski S., (2012) [http://repozytorium.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/1784/39-55%20pdf.pdf?sequence=1 Rozwój rynków finansowych, a wzrost gospodarczy w obszarze Euro-12] ''Folia Oeconomica'', 268 | ||
* Dusza M., (1992) ''Banki na rynku kapitałowym, Biblioteka Menadżera i Bankowca'', Warszawa | * Dusza M., (1992) ''Banki na rynku kapitałowym, Biblioteka Menadżera i Bankowca'', Warszawa | ||
* Kulpaka P., (2007) ''Giełdy w gospodarce'', Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa | * Kulpaka P., (2007) ''Giełdy w gospodarce'', Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa | ||
* Lubiński M., (2013) [http://gospodarkanarodowa.sgh.waw.pl/p/gospodarka_narodowa_2013_05-06_02.pdf Międzybankowy rynek pieniężny i zarażenie] ''Gospodarka narodowa'', Nr 5-6, s. 19-41 | * Lubiński M., (2013) [http://gospodarkanarodowa.sgh.waw.pl/p/gospodarka_narodowa_2013_05-06_02.pdf Międzybankowy rynek pieniężny i zarażenie] ''[[Gospodarka]] narodowa'', Nr 5-6, s. 19-41 | ||
* Owsiak S., (2015) ''Finanse'', PWE, Warszawa | * Owsiak S., (2015) ''Finanse'', PWE, Warszawa | ||
{{a|Jan Laufer, Ewelina Bieś}} | {{a|Jan Laufer, Ewelina Bieś}} | ||
[[Kategoria:Rynki finansowe]] | [[Kategoria:Rynki finansowe]] | ||
Wersja z 23:46, 21 maj 2020
| Rynek pieniężny |
|---|
| Polecane artykuły |
Rynek pieniężny jest segmentem rynku finansowego, gdzie dokonuje się operacji finansowych na okres do jednego roku. (M.Dusza, 1992, s. 6)
Przedmiotem obrotu mogą być krótkoterminowe lokaty i kredyty międzybankowe i papiery dłużne, których okres zapadalności jest krótszy niż rok, takie jak bony skarbowe czy też krótkoterminowe papiery dłużne przedsiębiorstw. Papiery te są wystawiane są na krótki czas i dlatego środki pieniężne służą zazwyczaj na pokrycie bieżących braków kapitału. Rynek pieniężny pozwala zdobyć kapitały na finansowanie działalności bieżącej banków oraz przedsiębiorstw, pozwala również na zyskowne lokowanie nadwyżek płynności. Jest miejscem, w którym podmioty mające nadmiar kapitału oferują go tym, którzy zgłaszają popyt na pieniądz.
Rynek pieniężny wykorzystywany jest przede wszystkim do zarządzania płynnością sektora bankowego. Jest to rynek instrumentów finansowych o bardzo wysokim poziomie płynności i bezpieczeństwa. Instrumenty rynku pieniężnego to instrumenty dłużne (wierzycielskie), które wyrażają zobowiązanie emitenta wobec posiadaczy takich instrumentów do spełnienia określonego świadczenia. Do emitentów rynku pieniężnego zaliczamy podmioty charakteryzujące się wysoką wiarygodnością finansową (np. Skarb Państwa, banki, NBP, wybrane przedsiębiorstwa).
Cechy charakterystyczne rynku pieniężnego
Cechą charakterystyczną rynku pieniężnego jest:
- zdecentralizowany charakter – zawieranie transakcji telefonicznie lub za pomocą elektronicznych systemów transakcyjnych
- otwartość – zawieranie transakcji na identycznych warunkach przez jej uczestników
Rynek pieniężny składa się z dwóch segmentów: rynku papierów dłużnych oraz rynku lokat międzybankowych (lokaty międzybankowe to transakcje polegające na przyjęciu lub udzieleniu lokaty przez jeden bank innemu bankowi na ustalony czas, po określonej cenie i w określonej z góry wysokości stopy procentowej).
Uczestnicy rynku pieniężnego
Najważniejszymi uczestnikami rynku pieniężnego są:
- bank centralny- Narodowy Bank Polski
- banki komercyjne
- Skarb Państwa
- firmy ubezpieczeniowe
- fundusze inwestycyjne
- fundusze emerytalne
- duże przedsiębiorstwa
Funkcje rynku pieniężnego
Do głównych funkcji rynku pieniężnego zaliczamy:
- mechanizm alokacji zasobów – przepływ środków i ich optymalne wykorzystanie przy zachowaniu płynności uczestników rynku
- dostarczenie narzędzi niezbędnych do realizacji polityki pieniężnej
- zamianę terminów zapadalności środków (krótkoterminowych pasywów na długoterminowe aktywa lub odwrotnie)
- zapewnienie instrumentów potrzebnych do zarządzania ryzykiem stopy procentowej, ryzykiem płynności czy ryzykiem walutowym
- regulowanie płynności systemu finansowego oraz poszczególnych podmiotów
Rola banku centralnego
Rolą banku centralnego jest utrzymanie pożądanej płynności sektora bankowego. W tym celu Narodowy Bank Polski może stosować trzy instrumenty: operacje otwartego rynku, rezerwę obowiązkową oraz kredyty refinansowe.
- Operacje otwartego rynku polegają na kupnie lub sprzedaży na rynku pieniężnym papierów wartościowych przez bank centralny, przede wszystkim krótkoterminowych bonów pieniężnych. Transakcje te są dokonywane z inicjatywy NBP z bankami komercyjnymi. Operacje otwartego rynku są to cele czysto ekonomiczne, które mają doprowadzić do zrównoważenia popytu i podaży środków banków komercyjnych trzymanych w banku centralnym. Dzięki tym transakcjom bank centralny może wpływać na poziom stóp krótkoterminowych na rynku międzybankowym. Obecnie przeprowadzane operacje otwartego rynku polegają na emisji przez Narodowy Bank Polski 7-dniowych bonów pieniężnych, których minimalna rentowność jest wyznaczana przez stopę referencyjną ustalaną przez Radę Polityki Pieniężnej.
- Rezerwa obowiązkowa (minimalna rezerwa) jest ustalana przez bank centralny dla banków handlowych. Ma na celu zapobieganie nadmiernej ekspansji kredytowej lub stymulowanie akcji kredytowej banków w zależności od potrzeb gospodarki. Stopa minimalnych rezerw jest narzędziem, które kształtuje płynność finansową banków komercyjnych. Rezerwa jest utrzymywana na oprocentowanych rachunkach w NBP i wyrażona jest w złotych jako część środków pieniężnych zgromadzonych w bankach. Wysokość stopy rezerwy obowiązkowej ustala Rada Polityki Pieniężnej.
- Operacje kredytowo-depozytowe służą łagodzeniu wahań stóp procentowych na rynku międzybankowym powstałym w wyniku operacji otwartego rynku. Do operacji tych zaliczamy kredyt lombardowy oraz lokaty terminowe banków w NBP (depozyt na koniec dnia). Operacje te są prowadzone z inicjatywy banków komercyjnych wpływają na wysokość stóp procentowych na rynku pieniężnym, które kształtują się w korytarzu wahań wyznaczonym przez oprocentowanie kredytu lombardowego oraz oprocentowanie depozytu w NBP. Kredyt lombardowy udzielany jest pod zastaw skarbowych papierów wartościowych i umożliwia pokrywanie krótkookresowych niedoborów płynności w bankach. Jednodniowy depozyt jest przyjmowany na koniec dnia operacyjnego, a zwrot kwoty depozytu wraz z należnymi odsetkami następuje w kolejnym dniu operacyjnym. Lokaty te pozwalają bankom komercyjnym zagospodarować nadwyżki płynnych środków.
Korzyści rynku pieniężnego
Jeżeli chodzi o banki komercyjne to rynek pieniężny pozwala im lokować nadwyżki pieniężne w instrumenty o relatywnie niskiej stopie ryzyka. Daje im również możliwość zdobycia funduszy na bieżącą działalność. Większość transakcji banków stanowią depozyty międzybankowe oraz handel bonami skarbowymi, pieniężnymi i papierami komercyjnymi.
Inne instytucje takie jak fundusze inwestycyjne i emerytalne, a także firmy ubezpieczeniowe korzystają z rynku pieniężnego głównie w celu inwestycji w instrumenty o niskiej stopie ryzyka i dużej płynności. Z tego też względu występują po stronie popytowej rynku.
Niektórzy teoretycy ekonomii do rynku pieniężnego zaliczają także rynek walutowy. Obejmuje on transakcje kupna - sprzedaży walut obcych i instrumentów pochodnych w celach spekulacyjnych oraz regulowanie zobowiązań, które są denominowane w walucie obcej. (P. Kulpaka 2007, str. 47)
Bibliografia
- Adamus-Matuszyńska A. (red.), (2010) Bankowość dla praktyków Europejski Certyfikat Bankowca EFCB, Gdańsk – Katowice – Warszawa
- Bukowski S., (2012) Rozwój rynków finansowych, a wzrost gospodarczy w obszarze Euro-12 Folia Oeconomica, 268
- Dusza M., (1992) Banki na rynku kapitałowym, Biblioteka Menadżera i Bankowca, Warszawa
- Kulpaka P., (2007) Giełdy w gospodarce, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
- Lubiński M., (2013) Międzybankowy rynek pieniężny i zarażenie Gospodarka narodowa, Nr 5-6, s. 19-41
- Owsiak S., (2015) Finanse, PWE, Warszawa
Autor: Jan Laufer, Ewelina Bieś
