Metoda gordona

Metoda Gordona - opracowany przez Thomasa Gordona sposób komunikowania się z dzieckiem i innymi osobami, jak również modelowanie relacji i rozwiązywanie sporów niekonfliktowo. Narzędzie komunikacyjne odrzucające władze jako możliwość wpływania na dziecko, zamieniając ja na głębokie porozumienie.

„Wzrastanie i rozwój ucznia” to cele, pod którymi podpisują się obiema rękami wszyscy nauczyciele. Jednak metody nauczania prowadzą w rezultacie do tego, że uczniowie czują się beznadziejnie zależni, niedojrzali, dziecinni. Zamiast popierać rozwój odpowiedzialności nauczyciele stosują dyktat i kontrolę. Zamiast umacniać samodzielność, szkoły zwiększają zależność uczniów od nauczycieli, określając, czego, jak i kiedy powinni się uczyć, a także oczywiście zalecając, że powinni się uczyć bardzo dobrze. 

Metoda zakłada, że powodzenie w długim i złożonym procesie wychowania umożliwia zaangażowanie rodziców i wychowawców we wspólne działania oparte na dobru dziecka. Metoda Gordona skłania do zmiany postawy dotyczącej porozumiewania się z innymi. Myślenia nie tylko w wariancie ja - ty lecz również my, zmieniając nasze podejście do komunikacji.

Pierwszy poziom tej metody ukierunkowuje nas na lepsze identyfikowanie potrzeb innych ludzi poprzez weryfikowanie ich postepowania, zamiast oceniania kogoś powierzchownie. Spojrzenia z innej perspektywy pozwala zrozumieć zachowanie drugiego człowiek. W konsekwencji dochodzimy do wniosku, że naganne zachowanie może być np. wynikiem braku umiejętności wyrażania własnych potrzeb i uczuć. Niekiedy ,,złe zachowanie ‘’ jest sposobem na zwrócenie uwagi i proszeniem o pomoc.

Drugi poziom metody Gordona koncentruje się na słuchaniu w taki sposób, aby móc własnymi słowami przedstawić to co usłyszeliśmy. Taka forma słuchania pomaga poradzić sobie z problemami. Ważne jest posiadanie umiejętności słuchania i wiedzy jak to osiągnąć.

Trzeci poziom skupia się na wyrażaniu wprost własnych myśli, poglądów, wartości i przekonań, kiedy jest to odpowiednie, ,,językiem ja ‘. Taki sposób postępowania uczy asertywności, dzięki której budowanie relacji staje się łatwiejsze, a w momencie konfrontacji skłonić innych by zmienili nieakceptowalne zachowanie.

Czwarty poziom przekazuje wiedze na temat identyfikowania i definiowania konfliktu. Posiadanie takiego rozpoznania pomaga odnaleźć drogę do rozwiązania satysfakcjonującego dla obu stron. Na skutek tego zwracamy uwagę nie tylko na rozwiązanie, lecz również na potrzeby członków konfliktu. Skuteczność tej metody zależy od zrozumienia istotnych założeń procesu wychowania:

• podopiecznego powinno się traktować jak partnera w komunikacji. Błędem jest częste zachowanie rodziców, którzy patrzą na swoje dziecko jak na kogoś nadzwyczajnego. Ograniczając komunikacje z dzieckiem do sztucznej, zamkniętej i ograniczonej, nierzadko jednostronnej.
• zachowanie dziecka ukształtowane się w czasie kontaktów z rodzicami i wychowawcami z uwzględnienie wszystkiego co wnoszą te relacje.
• dorośli musza opanować podstawowe reguły komunikacji między ludzkiej.

Przypisy

==== Bibliografia: ====

1. Gordon T., Wychowanie bez porażek czyli Trening Skutecznego Rodzica, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1999
2. Gordon T., Wychowanie bez porażek w praktyce, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1994
3. https://gordon.edu.pl/model_gordona
4. http://www.big-ben.edu.pl/edukacja/metoda-gordona/

Autor: Róża Kaczor