Podejście opisowo-ulepszające
| Podejście opisowo-ulepszające |
|---|
| Polecane artykuły |
Bycie pracowitym nie wystarcza do osiągnięcia sukcesu. Co więcej można pracować mniej niż inni i mieć z tego więcej korzyści. Kluczem do sukcesu jest organizacja pracy. Na organizację pracy składają się następujące cechy: analiza, planowanie i konsekwentność. Innymi słowy "nie ma działania bez przygotowania".
Wyróżniamy trzy algorytmy usprawniania i projektowania organizatorskiego. Pierwszym jest podejście opisowo-ulepszające, drugim podejście funkcjonalno-wzorcujące, trzecim zaś podejście diagnostyczno-funkcjonalne.
Podejście opisowo-ulepszające charakteryzuje się oceną stanu obecnego, wytypowaniem jego wad i zaprojektowaniem zmiany ku lepszemu. Zwane jest też podejściem diagnostycznym właśnie ze względu na szukanie błędów i nieprawidłowości w celu ich usunięcia lub ulepszenia. U klasyków badano jedynie stosunki czasowo-przestrzenne pracy. Później badania zostały wzbogacone o aspekty psychofizjologiczne i psychosocjologiczne. Szczególnie dzisiaj zwraca się uwagę na relacje między pracownikami tego samego szczebla jak i między poszczególnymi szczeblami korporacji. Zauważono, że wcześniej nie poruszane, niematerialne warunki pracy stanowią istotną część ze składowych jej efektywności.
Fazy
Pierwszą w Polsce metodologię badania w podejściu opisowo-ulepszającym zaproponował J. Trzcieniecki. Składają się na nią dwie fazy.
Faza wstępna
- wybór pracy, którą należy zbadać i usprawnić
- wstępne opisanie pracy przez określenie warunków zewnętrznych i cech, które muszą mieć jej wykonawcy
Faza podstawowa
- badanie orientacyjne (pokazanie stanu faktycznego)
- analiza stanu i przedstawienie diagnozy
- określenie możliwych rozwiązań i wybranie optymalnego
Algorytm badania, według W. Jakóbieca składa się zaś z sześciu elementów:
- określeniu celu i przedmiotu badania
- zbieranie informacji szczegółowych
- krytyczna analiza i ocena
- projektowanie nowego rozwiązanie i próba
- przygotowanie warunków do wdrażania
- wdrożenie nowego rozwiązania do praktyki i utrzymanie go przez zanikającą kontrolę
Przytoczone powyżej schematy badania opisowo-ulepszającego dwoma z wielu ujęć tego zagadnienia. Ich wspólną cechą jest rejestracja stanu obecnego oraz krytyczna analiza i ocena tego stanu. Stąd też wiele uwagi skupia się na metodach pozyskiwania informacji. Do źródeł pozyskiwania informacji zalicza się: funkcjonowanie, kierowniczy i wykonawczy personel oraz dokumentacja rozpatrywanego systemu organizacyjnego. Jako czwarte źródło można uważać wiedzę i doświadczenie prowadzącego badanie.
Bibliografia
- Martyniak Z., Organizatoryka, Powszechne Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 131-139
- Mikołajczyk Z., Techniki organizatorskie w rozwiązywaniu problemów zarządzania, PWN, Warszawa 1994, s. 52
- Jakóbiec W., Służba organizatorska w przedsiębiorstwie, Warszawa 1982, s. 57
Autor: Filip Łachwa
