Organizacja projektów wielozespołowych

Z Encyklopedia Zarządzania

Projekt wielozespołowy (ang. multi-team project) definiowany jest jako "projekt, którego realizacja wymaga współpracy i zaangażowania co najmniej dwóch niezależnych zespołów"[1].

Wzrastająca liczba korporacji transnarodowych (zwanych również korporacjami międzynarodowymi) zarówno na rynku polskim, jak i na rynkach zagranicznych jest jedną z przyczyn postępującej globalizacji[2]. Globalizacja, a zatem zjawisko wzrostu współzależności firm odgrywa jedną z kluczowych ról w zarządzaniu projektami. Wówczas projekty wielozespołowe najczęściej spotykane są w dużych przedsiębiorstwach międzynarodowych, w których w realizację jednego projektu (przede wszystkim projektu o bardzo złożonym charakterze) często konieczne okazuje się być zaangażowanie nie jednego, a kilku zespołów projektowych[3]. Należy zauważyć, iż z reguły tego rodzaju struktura dotyczy takich projektów, których osiągnięte rezultaty mogą mieć realny wpływ na konkurencyjność poszczególnego przedsiębiorstwa na rynku globalnym oraz takich, które:[4]

  • są istotne pod względem realizacji strategii organizacji, tj. umożliwiają osiągnięcie przez organizację wcześniej wyznaczonych celów,
  • obejmują całe przedsiębiorstwo,
  • są skomplikowane, wymagające oraz ciężkie w realizacji.


Rola biura projektów w zarządzaniu projektami wielozespołowymi

Bibliografia

  • Rewizorski M., Korporacje transnarodowe i globalizacja: rozważania o genezie i rewolucji przedsiębiorstw wielonarodowych do 1929 r., Studia Gdańskie 2011, nr 29.
  • Wysocki R.K., Efektywne zarządzanie projektami, Helion, Gliwice 2018.

Przypisy

  1. R.K. Wysocki, Efektywne zarządzanie projektami, Helion, Gliwice 2018, s. 538, 539.
  2. M. Rewizorski, Korporacje transnarodowe i globalizacja: rozważania o genezie i rewolucji przedsiębiorstw wielonarodowych do 1929 r., Studia Gdańskie 2011, nr 29, s. 318.
  3. R.K. Wysocki, Efektywne zarządzanie projektami, Helion, Gliwice 2018, s. 537.
  4. R.K. Wysocki, Efektywne zarządzanie projektami, Helion, Gliwice 2018, s. 539.

Autor: Ewelina Wojtarowicz