Bezrobocie utajone

„Bezrobocie utajone (ukryte) to typ bezrobocia nieujmowany w oficjalnych statystykach. Jest ono utożsamiane z przerostem zatrudnienia. Z bezrobociem ukrytym mamy do czynienia, gdy wzrost zatrudnienia nie powoduje wzrostu produkcji. Występowało ono w znacznej skali w gospodarkach nakazowo-rozdzielczych. Obecnie przejawem bezrobocia ukrytego w polskiej gospodarce jest nadzatrudnienie w rolnictwie”. (L. Kucharski, s. 15).

Bezrobociem ukrytym nazywamy sytuację, gdy pracę, którą mogłaby wykonywać jedna osoba, wykonują co najmniej dwie. Bezrobocie utajone często nazywa się też bezrobociem agrarnym, gdyż najczęściej występuje ono na terenach wiejskich. Bezrobocie utajone jest przeciwieństwem bezrobocia jawnego. W celu zbadania bezrobocia ukrytego należy posłużyć się specjalnymi badaniami ankietowymi lub statystycznymi metodami szacunkowymi. (B. Ślusarczyk, S. Ślusarczyk, s. 349). „Z ekonomicznego punktu widzenia bezrobocie ukryte, tak jak każde bezrobocie, przyczynia się do niewykorzystania i nieproduktywności kapitału ludzkiego, a co za tym idzie marnotrawstwa zasobu, jakim jest praca.” (P. Janukowicz, s. 20).

Przykłady bezrobocia utajonego: 1. Obszary wiejskie: jak zauważa Kołodziejczak i Wysocki przerost zatrudnienia w rolnictwie powoduje, że praca na roli nie jest efektywna. Część osób pracujących w rolnictwie mogłaby bez szkody zmienić miejsce pracy. Brak zarobkowego zajęcia poza rolnictwem skutkuje obciążeniem finansowym gospodarstw. (W. Kołodziejczak, F.Wysocki, s. 159). 2. W krajach socjalistycznych nadzatrudnienie jest typową cechą przedsiębiorstw. Wynikało to z przekonania, że siła robocza to zamiennik technologii i sprzętu. Niektóre socjalistyczne firmy zatrudniały dziesięć razy więcej pracowników niż przedsiębiorstwa podobnej wielkości na Zachodzie. (A. Koźmiński, s. 16). 3. Osoby, które nie są oficjalnie zarejestrowane w Urzędzie Pracy jako bezrobotne, gdyż pracują w niepełnym wymiarze godzin. Mimo że mają chęć pracować w pełnym wymiarze. Oraz osoby, które po dłuższym bezowocnym poszukiwaniu rezygnują. (A.Nehring, s. 113). 4. Zgodnie z definicją PWN ukryte bezrobocie to „sytuacja, w której osoby niemogące znaleźć zatrudnienia w swoim zawodzie podejmują pracę zastępczą, zwykle gorzej płatną” (PWN). Często dotyczy to osób wykształconych, które są zbyt ambitne, aby podjąć prostą lub fizyczną pracę.

Bibliografia

• Janukowicz P. (2010), Bezrobocie rejestrowane a bezrobocie według BAEL, "Polityka Społeczna", nr 1, s. 20
• Kołodziejczak W., Wysocki F. (2013), Bezrobocie ukryte w polskim rolnictwie w 2010 roku – próba symulacji skali zjawiska, "Roczniki Naukowe Stowarzyszenia Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu", tom XV, zeszyt 2, s. 159
• Koźmiński A. (2013), Wkład zarządzania we wzrost gospodarczy w krajach transformacji systemowej, "Organizacja i Kierowanie", nr 3, s. 16
• Kucharski L. (2014)., Bezrobocie równowagi w Polsce, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s.15
• Nehring A. (2010), Charakter i wielkość bezrobocia w Polsce, "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie", nr 836, s. 113
• "Słownik języka polskiego PWN" (2022), Ukryte bezrobocie
• Ślusarczyk B., Ślusarczyk S. (2011), Podstawy mikro- i makroekonomii, Politechnika Lubelska, Lublin, s. 349

Autor: Emilia Myszka