Rachunek porównawczy kosztów

Rachunek porównawczy kosztów jest częścią rachunku zysków i strat. Jest to dynamiczne zestawienie kosztów za dany okres sprawozdawczy liczący jeden rok, zawierający sumę kosztów za cały ten okres. W ostatecznym efekcie rachunek porównawczy kosztów służy do decydowania w kwestiach inwestycyjnych i pomaga w wybraniu optymalnej opcji wśród wielu wariantów realnych, charakteryzujących się identycznymi korzyściami lecz odmiennymi kosztami(E. Nowak 2003). Podstawową zasadą rachunku kosztów jest zasada memoriałowa, według której w rachunku kosztów musi znaleźć się całość osiągniętych i przypadających na rzecz jednostki przychodów oraz wszystkie obciążające ją koszty związane z tymi przychodami, dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty (Ustawa o rachunkowości z dnia 29 września 1994r. art. 6). Zasada memoriałowa nakłada obowiązek ujęcia w rachunku zysków i strat przychodu wynikającego z wystawionej przez firmę faktury, choćby nie nastąpiła jeszcze jej zapłata (E. Nowak 2003).

Rachunek zysków i strat w części dotyczącej kosztów działalności operacyjnej może występować w dwóch wersjach: w wariancie porównawczym lub kalkulacyjnym. Wyznaczanie wyniku finansowego ma konstrukcję wyznaczania wyników z kolejnych typów działalności, które występują przy działalności gospodarczej każdej jednostki, i ich sumowania. W każdej jednostce może wystąpić każdy z czterech poniższych typów działalności. Działalność podstawowa (operacyjna) jest związana z działalnością, celem której jednostka gospodarcza powstała. Jeżeli jednostka została powołana do działalności budowlanej, to zdarzenia związane z tą działalnością będą generowały przychody ze sprzedaży (a z drugiej strony, koszty działalności operacyjnej dotyczące tych przychodów) oraz będą ujęte w tej właśnie części rachunku. Działalność operacyjna obejmuje pozycje rachunku do litery C (w wariancie porównawczym) lub do litery F (w wariancie kalkulacyjnym). Pozostała działalność operacyjna (litery D‐E – porównawczy; G‐H – kalkulacyjny) ma charakter działalności wspierającej działalność podstawową. Czynności wykonywane w ramach tej działalności nie mają charakteru działalności statutowej. Na przykład jednostka powołana do świadczenia usług transportowych prowadzi również działania związane ze sprzedażą niepotrzebnych już składników majątku w postaci środków trwałych. I właśnie te przychody i koszty związane z obrotem środkami trwałymi będą zaliczane do pozostałej działalności operacyjnej(I. Sobańska 2010, s. 206 - 210).