Oligarchia

Strona w opracowaniu

Oligarcha - (gr. ὀλίγος - "mało" i ἄρχω - "władza") w języku potocznym jest to człowiek zamożny, przedstawiciel wielkiego biznesu, dominujący w jakiejś branży, który posiada silny wypływ polityczny i wywiera presje na rządzących danym państwem. Historycznie, znaczenie słowa "oligarcha", odnosiło się do osoby, która wchodziła w skład małej grupy sprawującej rządy, wywodzącej się z arystokracji rodowej, bądź majątkowej. X X X

Etymologia

Słowo "oligarcha" pochodzi z języka greckiego i oznacza "możnowałdcę".

Przykłady współczesnych oligarchów

Obecnie zjawisko oligarchii jest widoczne głównie w krajach byłego Związku Radzieckiego, tj. Rosja, Ukraina. Przedstawicielami rosyjskiej oligarchii jest między innymi Roman Abramowicz, który swoją pozycję zbudował poprzez działalność w branży gazowniczej za rządów Borysa Jelcyna. Również Michaił Chodorkowski uzyskał miano oligarchy, dzięki swojej firmie Jukos (przedsiębiorstwo naftowe). Na Ukrainie sytuacja oligarchii jest również zauważalna. Przedstawicielami owej grupy u naszych wschodnich sąsiadów są między innymi Rinat Achmetow (metalurgia, bankowość, kopalnie węgla kamiennego), Petro Poroszenko, potentat rynku cukierniczego czy Dmytro Firtasz, który swoje bogactwo i wpływy osiągnął działalnością w gazownictwie.

Oligarchia jest obecna również w innych państwach. Najczęściej spotykana jest w krajach o ustroju komunistycznym, czego najlepszym przykładem są Chiny.

W Polsce zjawisko to można Mianem „oligarcha” opinia publiczna określała najczęściej: Jana Kulczyka, Aleksandra Gudzowatego, Ryszarda Krauze, Zygmunta Solorza

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

W odniesieniu do polskich przedsiębiorców określenie „oligarcha” ma wyraźnie negatywny wydźwięk i pojawia się w kontekście interesów przedsiębiorcy z państwem. Prywatyzacje strategicznych przedsiębiorstw, państwowe przetargi, państwowe inwestycje czy zainteresowanie strategicznymi sektorami gospodarki powodują, że opinia publiczna posługuje się pojęciem „oligarcha” na określenie właścicieli firm współpracujących z instytucjami państwowymi (nie tylko przedsiębiorstwami państwowymi, ale także ministerstwami i centralnymi urzędami). Towarzyszą temu często pytania: Dlaczego on wygrał przetarg? Dlaczego jest pośrednikiem w tej transakcji? Którzy politycy go wspierają? Czy politycy odwdzięczają się za przedwyborcze wsparcie (finansowe)? Jak załatwia się interesy z państwem?

<ref name= https://books.google.pl/books?id=WFcCAAAAQAAJ&pg=PA42&dq=oligos+arche&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjF7IuYo7rwAhXFpIsKHTyNA68Q6AEwAHoECAAQAg</ref>

Bibliografia

https://www.wydawnictwo.wsb.pl/sites/wydawnictwo.wsb.pl/files/czasopisma-tresc/ZN24.pdf#page=173 Balicki W. wyd. (Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu) 2009

https://books.google.pl/books?id=WFcCAAAAQAAJ&pg=PA42&dq=oligos+arche&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjF7IuYo7rwAhXFpIsKHTyNA68Q6AEwAHoECAAQAg

To jest zalążek artykułu. Jeśli posiadasz kompetencje i uprawnienia, możesz go rozbudować. Usuń tę informację po rozbudowie hasła

Autor: Adam Matusik