Trening interpersonalny: Różnice pomiędzy wersjami
m (Czyszczenie tekstu) |
m (Czyszczenie tekstu) |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
* doznań somatycznych | * doznań somatycznych | ||
pojawiających się w człowieku w trakcie jego spotkań z innymi ludźmi. Doświadczenia interpersonalne kształtują właściwości indywidualne oraz sposób życia. | pojawiających się w człowieku w trakcie jego spotkań z innymi ludźmi. Doświadczenia interpersonalne kształtują właściwości indywidualne oraz sposób życia. | ||
Jednym z najważniejszych momentów w czasie trwania treningu interpersonalnego jest przekazywanie informacji zwrotnych, czyli wzajemne komunikowanie informacji o nieobiektywnych reakcjach jednej osoby na postępowanie drugiej osoby. Poprzez uzyskiwanie takich informacji uczestnik treningu interpersonalnego dowiaduje się, jak jest odbierany przez innych ludzi w konkretnych sytuacjach, które wystąpiły w trakcie trwania treningu | Jednym z najważniejszych momentów w czasie trwania treningu interpersonalnego jest przekazywanie informacji zwrotnych, czyli wzajemne komunikowanie informacji o nieobiektywnych reakcjach jednej osoby na postępowanie drugiej osoby. Poprzez uzyskiwanie takich informacji uczestnik treningu interpersonalnego dowiaduje się, jak jest odbierany przez innych ludzi w konkretnych sytuacjach, które wystąpiły w trakcie trwania treningu<ref> Mellibruda J. (2018) </ref>. | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
W roku 1946 w Connecticut przeprowadzono pierwsze warsztaty grupowe dla [[kadry]] kierowniczej programów finansowanych przez [[rząd]] USA. Warsztaty te były prowadzone przez współpracowników Kurta Lewina - słynnego psychologa. Warsztaty te były prowadzone w formie seminariów, wykładów a także spotkań w grupach, podczas których omawiane były problemy uczestników napotkane w pracy. Początkowo trening ten był wykorzystywany do szkolenia kierowników, psychologów i innych ludzi, którzy profesjonalnie zajmowali się pracą z innymi ludźmi <ref> Jedliński K. (red) (2008) </ref>. | W roku 1946 w Connecticut przeprowadzono pierwsze warsztaty grupowe dla [[kadry]] kierowniczej programów finansowanych przez [[rząd]] USA. Warsztaty te były prowadzone przez współpracowników Kurta Lewina - słynnego psychologa. Warsztaty te były prowadzone w formie seminariów, wykładów a także spotkań w grupach, podczas których omawiane były problemy uczestników napotkane w pracy. Początkowo trening ten był wykorzystywany do szkolenia kierowników, psychologów i innych ludzi, którzy profesjonalnie zajmowali się pracą z innymi ludźmi <ref> Jedliński K. (red) (2008) </ref>. | ||
Nazwa "trening interpersonalny" została stworzona przez Jerzego Mellibrude w w 1969 roku | Nazwa "trening interpersonalny" została stworzona przez Jerzego Mellibrude w w 1969 roku<ref> Mellibruda J. (2018) </ref>. | ||
==Rodzaje grup== | ==Rodzaje grup== | ||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
Głównym [[cel|celem]] było wyrabianie umiejętności członków grupy natomiast zaobserwowano, że dodatkowym rezultatem treningów był wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz elastyczności zachowania. | Głównym [[cel|celem]] było wyrabianie umiejętności członków grupy natomiast zaobserwowano, że dodatkowym rezultatem treningów był wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz elastyczności zachowania. | ||
*"Grupy spotkaniowe" | *"Grupy spotkaniowe" | ||
Głównym celem treningów był wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz inne [[cele]], które w "grupach T" były uznane jako niespecyficzne konsekwencje uczestniczenia w treningach | Głównym celem treningów był wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz inne [[cele]], które w "grupach T" były uznane jako niespecyficzne konsekwencje uczestniczenia w treningach<ref> Jedliński K. (red) (2008)</ref> | ||
==Cechy treningu interpersonalnego== | ==Cechy treningu interpersonalnego== | ||
Wersja z 16:44, 2 lis 2023
| Trening interpersonalny |
|---|
| Polecane artykuły |
Trening interpersonalny jest to metoda intensywnego rozwoju osobistego poprzez doświadczenie interpersonalne, czyli bycie z innymi ludźmi. Trening opiera się na procesie grupowym, którego celem jest stworzenie warunków do rozwoju umiejętności potrzebnych w budowaniu relacji z innymi. Taka forma treningu szczególnie polecana jest profesjonalistom, którzy zamierzają pracować z ludźmi. Doświadczenia interpersonalne to całość:
- wrażeń,
- uczuć,
- spostrzeżeń,
- wyobrażeń,
- myśli,
- doznań somatycznych
pojawiających się w człowieku w trakcie jego spotkań z innymi ludźmi. Doświadczenia interpersonalne kształtują właściwości indywidualne oraz sposób życia. Jednym z najważniejszych momentów w czasie trwania treningu interpersonalnego jest przekazywanie informacji zwrotnych, czyli wzajemne komunikowanie informacji o nieobiektywnych reakcjach jednej osoby na postępowanie drugiej osoby. Poprzez uzyskiwanie takich informacji uczestnik treningu interpersonalnego dowiaduje się, jak jest odbierany przez innych ludzi w konkretnych sytuacjach, które wystąpiły w trakcie trwania treningu[1].
Historia
W roku 1946 w Connecticut przeprowadzono pierwsze warsztaty grupowe dla kadry kierowniczej programów finansowanych przez rząd USA. Warsztaty te były prowadzone przez współpracowników Kurta Lewina - słynnego psychologa. Warsztaty te były prowadzone w formie seminariów, wykładów a także spotkań w grupach, podczas których omawiane były problemy uczestników napotkane w pracy. Początkowo trening ten był wykorzystywany do szkolenia kierowników, psychologów i innych ludzi, którzy profesjonalnie zajmowali się pracą z innymi ludźmi [2]. Nazwa "trening interpersonalny" została stworzona przez Jerzego Mellibrude w w 1969 roku[3].
Rodzaje grup
Równolegle rozwijały się dwa kierunki treningu interpersonalnego:
- "Grupy T" (training group)
Głównym celem było wyrabianie umiejętności członków grupy natomiast zaobserwowano, że dodatkowym rezultatem treningów był wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz elastyczności zachowania.
- "Grupy spotkaniowe"
Głównym celem treningów był wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie poczucia własnej wartości oraz inne cele, które w "grupach T" były uznane jako niespecyficzne konsekwencje uczestniczenia w treningach[4]
Cechy treningu interpersonalnego
- Wyraźny punkt podania norm pracy grupowej,
- Wyraźny punkt zawarcia kontraktu,
- Trening powinien trwać 40 godzin.
- Trening skierowany jest do ludzi zdrowych więc nie jest on terapią.
W grupie treningowej po jakimś czasie wyłania się specyficzny dla treningu interpersonalnego zbiór norm i zwyczajów, czyli tak zwana kultura grupy treningowej, która odróżnia ją od innych rodzajów treningów psychologicznych[5].
Cele treningu interpersonalnego według Jerzego Mellibrudy
Według J. Mellibrudy [6]. jest pięć głównych celów treningu interpersonalnego:
- spostrzeganie i pojmowanie innych ludzi w trakcie kontaktów z innymi oraz i samego siebie,
- wyrażanie swoich myśli i uczuć,
- rozwiązywanie problemów i konfliktów międzyludzkich,
- udzielania i przyjmowania wsparcia psychologicznego
- kształcenie się w oparciu o doświadczenia osobiste.
Trener
Wspólnym pierwiastkiem prawie wszystkich grup treningowych jest obecność osoby profesjonalnej przygotowanej do prowadzenia treningu interpersonalnego nazywanej trenerem. Przygotowanie trenera powinno obejmować oprócz wykształcenia psychologicznego, doświadczenie jako:
- uczestnika,
- obserwatora,
- asystenta innego trenera.
Przypisy
Bibliografia
- Banach M. (2013) Trening umiejętności społecznych jako forma podnoszenia kompetencji społecznych, Państwowa Wyższa Szkoła Informatyki i Przedsiębiorczości w Łomży, Instytut Społeczno - Humanistyczny
- Jedliński K. (red) (2008) Trening interpersonalny, WAB, Warszawa
- Mellibruda J. (2018) Instytut Psychologii Zdrowia, Trening interpersonalny - wprowadzenie
- Pelczar M. (2009) Problemy edukacyjne osób bezrobotnych, Akademia Górniczo-Hutnicza, Kraków
- Wojtczuk A. (red) (2005) Zastosowanie warsztatów i treningów psychologicznych w edukacji ekonomistów, Edukacja Ekonomistów i Menedżerów: problemy, innowacje, projekty
Autor: Jakub Hamerlak
