Zasada nadzoru kraju macierzystego

Zasada nadzoru kraju macierzystego
Polecane artykuły
Kasa oszczędnościowa Organy nadzoru System rezerwy federalnej Nowa Umowa Kapitałowa Pośrednictwo finansowe Funkcje banku centralnego Rynek finansowy Instytucja finansowa Zasada jednolitej licencji

Zasada nadzoru kraju macierzystego - jest to zasada dopełniająca zasadę jednolitej licencji. Bez jej wprowadzenia, praktyczne stosowanie single licence nie byłoby możliwe. Jest gwarantem odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa działalności bankowej, nadzoru oraz właściwego poziomu usług na terytorium całego rynku wspólnotowego.

Stanowi ona, że działalność instytucji kredytowej na terytorium innego państwa członkowskiego podlega nadzorowi tego państwa, które wydało zezwolenie na prowadzenie działalności przez daną instytucję kredytową. Macierzyste państwo członkowskie to główny podmiot odpowiedzialny nie tylko za nadawanie licencji instytucjom kredytowym, ale także za wykonywanie funkcji nadzorczych nad ich działalnością przy użyciu instrumentów ostrożnościowych. Właściwe władze nadzorcze kraju macierzystego mogą przeprowadzić czynności kontrolne w oddziale instytucji kredytowej we własnym zakresie lub poprzez osoby upoważnione przez te władze, po uprzednim zawiadomieniu Komisji Nadzoru Bankowego o terminie i zakresie kontroli.

Nadzór

Kontroli podlega przede wszystkim przestrzeganie przez instytucje kredytowe zasad rozważnego gospodarowania i bezpieczeństwa finansowego, a więc płynności płatniczej. Komisja Nadzoru bankowego oraz właściwe władze kraju macierzystego przekazują sobie nawzajem informacje niezbędne do monitorowania płynności i wypłacalności instytucji kredytowych, w celu ułatwienia współpracy między nimi. Informacje te dotyczą głównie:

1. Zarządzania instytucjami kredytowymi i ich strukturą własności.
2. Zasad gwarantowania depozytów.
3. Koncentracji zaangażowań.
4. Zasad rachunkowości.
5. Stosowanych procedur administracyjnych.
6. Systemu kontroli wewnętrznej
7. Trybu i zasad przeprowadzania czynności kontrolnych.
8. Środków podjętych w ramach nadzoru

Instrumenty ostrożnościowe określone są w dyrektywie 2000/12/WE. Do najważniejszych należą:

1. Współczynnik wypłacalności, czyli relacja funduszy własnych do sumy aktywów i pozycji pozabilansowych ważonych ryzykiem. Instytucje kredytowe są zobligowane do utrzymywania wypłacalności na poziomie minimalnym równym 8%.
2. Współczynnik koncentracji i monitorowania kredytów:

• Wyznacza dopuszczalne zaangażowanie instytucji kredytowej wobec jednego klienta lub grupy powiązanych ze sobą kapitałowo klientów, na poziomie 10 % funduszy własnych,
• Określa łączne zaangażowanie instytucji kredytowej, obejmujące aktywa bilansowe i pozycje pozabilansowe w ramach jednego klienta lub grupy powiązanych ze sobą kapitałowo klientów na poziomie nie wyższym niż 25% funduszy własnych tej instytucji,
• Stanowi, iż suma wszystkich zaangażowań nie może przekroczyć wartości 800% funduszy własnych instytucji kredytowej

Państwa członkowskie mogą wyznaczać bardziej rygorystyczne normy zaangażowania.

Bibliografia

• Baka W., Bankowość Europejska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005
• Cieśliński A., Wspólnotowe Prawo Gospodarcze, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2003
• Nowe regulacje bankowe, Narodowy Bank Polski, Warszawa, październik 2004

Autor: Monika Kaczyńska