|
|
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) |
| Linia 1: |
Linia 1: |
| #REDIRECT [[Krzywa Beveridge'a]] | | #REDIRECT [[Krzywa Beveridge'a]] |
|
| |
| '''Krzywa Beveridge'a''' jest to model wyrażający odwrotną oraz nieliniową zależność pomiędzy liczbą wolnych stanowisk pracy ([[wakat|wakatów]]), a liczbą osób niezatrudnionych, przy pozostałych czynnikach niezmienionych ([[ceteris paribus]]) (P. Idczak 2012, s. 79). Przy wykorzystaniu jej założeń można określić poziom bezrobocia strukturalnego w bezrobociu rzeczywistym. Koncepcja ta zakłada, że pojawiająca się większa liczba osób niepracujących, występuje równocześnie z mniejszą liczbą wakatów i odwrotnie. Natomiast jakiekolwiek przesunięcia wzdłuż krzywej mają związek ze zmianami cyklicznymi oraz skutkują zmianami w obrębie popytu na pracę (P. Idczak 2014, s. 113).
| |
|
| |
| ==Charakterystyka krzywej==
| |
| Teoria krzywej Beveridge'a stanowi jedno z podstawowych narzędzi analitycznych, stosowanych w pomiarze zmian jakościowych na rynku pracy. Została ona opracowana przez brytyjskiego ekonomistę i polityka ''Williama Beveridge’a'', który zwrócił uwagę na ujemną relację między stopą bezrobocia, a liczbą wakatów. Twierdził również, że pracodawcy chętnie poszukują osób do pracy w momencie, kiedy sytuacja na rynku pracy ulega polepszeniu.
| |
|
| |
| Poprzez wzrost liczby nowych zleceń (wzrost ilości pracy), a przez to wzrost sprzedaży, rośnie również zapotrzebowanie na większą ilość rąk do pracy. Wówczas występuje '''niska stopa bezrobocia'''. Z kolei w warunkach pogarszającej się sytuacji na rynku, następuje spadek zapotrzebowania na pracę, a pracodawcy zaprzestają aktywnych poszukiwań nowych kandydatów do pracy. Stan ten powoduje '''wzrost stopy bezrobocia''' (M. Drozdowicz-Bieć i in. 2007, s. 16).
| |
|
| |
| ==Budowa krzywej==
| |
| Położenie oraz wygląd krzywej Beveridge’a wskazuje na korelację popytu i podaży na rynku pracy. Istotą kształtowania się krzywej jest siła zależności między poziomem zmienności wakatów i stopy bezrobocia (M. Drozdowicz-Bieć i in. 2007, s. 16). Jeżeli dopasowania na rynku pracy funkcjonują prawidłowo, wtedy krzywa jest nachylona ujemnie i znajduje się w pobliżu początku osi układu współrzędnych. Jeśli natomiast w tym samym czasie wzrasta liczba nieobsadzonych stanowisk pracy oraz liczba osób bezrobotnych, to niedopasowania narastają i mamy wówczas do czynienia z bezrobociem o charakterze strukturalnym - krzywa przemieszcza się na układzie współrzędnych w prawo od jego początku (K. Nagel 2016, s. 35). Na zmianę pozycji krzywej Beveridge’a wpływa zmiana skuteczności działania rynku pracy, a więc dynamiczne dopasowanie popytu oraz struktury podaży pracy (S. Piocha, R. Dylkiewicz 2009, s. 145).
| |
|
| |
| Wszelkie zmiany powodujące przesunięcie wzdłuż krzywej skutkują zmianami w zakresie popytu na pracę i mają związek ze zmianami cyklicznymi. W przypadku spowolnienia gospodarczego oraz spadku zapotrzebowania na nowych pracowników, następuje spadek liczby wolnych stanowisk pracy, co w rezultacie powoduje wzrost bezrobocia, a krzywa Beveridge'a przesuwa się wówczas w stronę osi odciętych.
| |
|
| |
| W sytuacji poprawy, czy też pogorszenia się efektywności dopasowań (zachwiania się harmonii) na rynku pracy cała krzywa zostaje odpowiednio przesunięta na układzie w prawo bądź w lewo. Jeśli przesunięcie nastąpi w prawo oznaczać to będzie, że w stosunku do wcześniejszego położenia krzywej podniesie się jednocześnie ilość oferowanych miejsc pracy oraz osób bezrobotnych. Spowoduje to utrudnienia w procesie zatrudnienia nowych osób w sytuacji wysokiej stopy bezrobocia, a pracownicy przez wzgląd na ograniczoną liczbę wolnych posad odczują trudności związane z brakiem lub możliwością znalezienia odpowiadającej im pracy. Tak przedstawiona efektywność systemu dopasowań między chętnymi osobami do pracy, a jej oferentami powoduje w rezultacie wzrost poziomu [[bezrobocie strukturalne|'''bezrobocia strukturalnego''']] oraz [[bezrobocie frykcyjne|'''bezrobocia frykcyjnego''']], a przez to także naturalnego poziomu bezrobocia. W praktyce taka sytuacja może świadczyć o tworzącym się nowym punkcie równowagi na rynku pracy, będącym wyznacznikiem dla zakresu i typu czynności ukierunkowanych na usprawnienie działania systemu dopasowań zapotrzebowania na pracę oraz liczbę kandydatów do pracy (P. Idczak 2014, s. 113).
| |
|
| |
| ==Bibliografia==
| |
| * Drozdowicz-Bieć M., Pater R. , Wargacki M. (2007), [http://bazekon.icm.edu.pl/bazekon/element/bwmeta1.element.ekon-element-000171490472 ''Identyfikacja zmian rynku pracy za pomocą barometru ofert pracy''], "Barometr Regionalny", nr 1 (7), s. 13-21
| |
| * Idczak P. (2014), [https://www.researchgate.net/publication/313881702_Efektywnosc_mechanizmu_dopasowan_na_rynku_pracy_w_UE ''Efektywność mechanizmu dopasowań na rynku pracy w UE''], "Edukacja Ekonomistów i Menedżerów: problemy, innowacje, projekty", nr 2 (32), s. 109-125
| |
| * Idczak P. (2012), [https://www.researchgate.net/publication/267506606_Geograficzny_wymiar_luki_kompetencyjnej_na_rynku_pracy_UE ''Geograficzny wymiar luki kompetencyjnej na rynku pracy UE''], "Edukacja Ekonomistów i Menedżerów: problemy, innowacje, projekty", nr 3 (25), s. 73-89
| |
| * Nagel K. (2016), [https://bibliotekanauki.pl/articles/585906.pdf ''Wybrane mierniki określające niedopasowania kwalifikacji i umiejętności na rynku pracy na przykładzie Polski''], "Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach", nr 258, s. 29-40
| |
| * Piocha S., Dylkiewicz R. (2009), [https://ezeszyty.wne.tu.koszalin.pl/index.php/zeszyty/article/view/266 ''Współczesne teorie ekonomiczne o ograniczaniu bezrobocia w gospodarce''], "Zeszyty Naukowe Wydziału Nauk Ekonomicznych", nr 13 (1), s. 141-159.
| |
|
| |
| [[Kategoria:Statystyka i Ekonometria]]
| |
|
| |
| {{a|Dominika Kowalczyk}}
| |
