Zasada ciągłości

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 18:39, 22 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Zasada ciągłości
Polecane artykuły

Zasada ciągłości to jedna z sześciu nadrzędnych zasad rachunkowości, będących normami prowadzenia ksiąg rachunkowych przy sporządzaniu sprawozdania finansowego, z których wynikają szczegółowe zasady wyceny poszczególnych grup aktywów i pasywów oraz ustalania elementów kreujących wynik finansowy jednostki gospodarczej[1]. Zasada odnosi się do ciągłości i kontynuacji działalności i zakłada, że jednostka gospodarcza będzie kontynuowała działalność w najbliższych latach, dlatego w sposób nieprzerwany powinna stosować obrane zasady oraz jednakowo w ciągu kolejnych lat działalności, selekcjonować operacje, wyceniać majątek i wynik finansowy.

Zasada ciągłości sformułowana jest w Art. 5. ustawy o rachunkowości[2]:

1. Przyjęte zasady rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, dokonując w kolejnych latach obrotowych jednakowego grupowania operacji gospodarczych na kontach,wyceny aktywów, w tym także dokonywania odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych), pasywów, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych; wykazane w bilansie zamknięcia stany aktywów i pasywów należy ująć w tej samej wysokości w bilansie otwarcia następnego roku obrotowego.

2. Przy wycenie aktywów i pasywów oraz ustaleniu wyniku finansowego przyjmuje się, że jednostka będzie kontynuowała w dającej się przewidzieć przyszłości działalność gospodarczą w nie zmniejszonym istotnie zakresie, chyba że jest to niezgodne ze stanem faktycznym lub prawnym.

Istota zasady ciągłości

Zasada ciągłości ma na celu zapewnienie porównywalności informacji przedstawionych w sprawozdaniach finansowych przedsiębiorstwa, przedstawianych w ciągu kolejnych lat prowadzenia działalności. Porównywalność dokumentów z różnych lat jest możliwa przez stosowanie z okresu na okres obranych rozwiązań dotyczących[3]:

  • wpisywania tego samego typu operacji w zbiory wykazywane w tych samych pozycjach sprawozdania finansowego,
  • zasad wyceny składników aktywów i pasywów, w tym również sposobów amortyzowania środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych,
  • ustalania wyniku finansowego,
  • ustalania przepływów pieniężnych z działalności operacyjnej.

Zasada ciągłości nakazuje również, aby stany aktywów i pasywów wykazywane w księgach rachunkowych na dzień ich zamknięcia, zawierać w tej samej wysokości w księgach rachunkowych otwieranych na następny rok obrotowy[3].

W celu zapewnienia porównywalności sprawozdań finansowych, koniecznym jest informowanie użytkowników o zmianach. Aby ułatwić użytkownikom porównywanie sprawozdań finansowych w czasie, powinno się zamieszczać w tworzonych sprawozdaniach odpowiednie informacje dotyczące okresów poprzedzających. Zwiększa to wartość porównawczą dokumentu. Dzięki temu łatwiejsze jest rozpoznanie dynamiki wartości wielkości ekonomicznych oraz zmian ich struktury. W znacznym stopniu umożliwia to właściwą ocenę majątku i sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz przewidywania dotyczące przyszłych wyników finansowych[4].

Rodzaje ciągłości

Wyróżniane są dwa rodzaje ciągłości[5]:

  • ciągłość formalna
  • ciągłość merytoryczna.

Ciągłość formalna to stosowanie w każdym kolejnym roku sprawozdawczym tej samej struktury sprawozdania finansowego oraz formy informacji w nim umieszczonych.

Ciągłość merytoryczna polega na używaniu w każdym roku sprawozdawczym takich samych metod wyceny aktywów i pasywów, ustalania wyniku finansowego oraz przepływów pieniężnych.

Warunki odstąpienia od zasady ciągłości

Dostosowanie się do do zasady ciągłości, nie jest równoznaczne z bezwzględnym używaniem raz przyjętych metod. Dopuszcza się odejście od zasady ciągłości gdy istnieje ważna przyczyna wprowadzenia zmiany[6]:

  • zmiana przepisów prawa,
  • dostosowanie się do wskazać kontroli zewnętrznej,
  • dostosowanie się do rozwiązań grupy kapitałowej,
  • ważne zmiany przedmiotu działania,
  • ważne zmiany struktury organizacyjnej.
Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.

Przypisy

  1. Fedak Z. (2005), s. 12
  2. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, s. 3
  3. 3,0 3,1 Krzywda D. (2007), s. 24
  4. Krzywda D. (2006), s. 27
  5. Krzywda D. (2006), s. 26
  6. Krzywda D. (2007), s. 25

Bibliografia

Autor: Szymon Gregorczyk