Wirtualna karta kredytowa

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 13:02, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Wirtualna karta kredytowa
Polecane artykuły


Wirtualna karta kredytowa - odmiana karty płatniczej, nie występująca w rzeczywistości (posiadacz takiej karty nie dysponuje nią fizycznie), a w swej zdematerializowanej formie, którą stanowi zestaw danych umożliwiających efektywne przeprowadzenie transakcji. [1] Klient nabywając wirtualną kartę uzyskuje od banku kopertę uwzględniającą jej dane (numer, datę ważności, kod CVC2/CVV2 oraz imię i nazwisko właściciela). Istnieje możliwość otrzymania tradycyjnej karty plastikowej, która będzie zawierać podstawowe dane jednakże nie będzie posiadać paska magnetycznego oraz podpisu. [2] W momencie zakładania wirtualnej karty, bank otwiera dla niej specjalny rachunek. To właśnie na niego klient przelewa środki pieniężne, które później wykorzystuje do opłacenia transakcji za towary czy usługi zakupione przez Internet. [3] Opisywany rodzaj kart wykorzystuje się w transakcjach bezgotówkowych, podczas których fizyczna obecność karty jest niepotrzebna. Dlatego służą do realizacji płatności w Internecie oraz transakcji podczas zamówień telefonicznych lub pocztowych, tzw. MOTO - Mail Order & Telephone Order. [4] Natomiast nie mogą być wykorzystywane podczas dokonywania codziennych płatności w sklepach stacjonarnych lub podczas korzystania z bankomatu.

Zalety wirtualnej karty kredytowej

Bezpieczeństwo korzystania z kart wirtualnych podczas transakcji, zapewnione jest dzięki specjalnemu kodowi CVC2/CVV2. Kod ten to "trzy ostanie cyfry umieszczane na rewersie karty na pasku przeznaczonym do podpisu jej właściciela w przypadku kart tradycyjnych. Stanowi rzeczywiste zabezpieczenie tylko dla karty wirtualnej - umieszczony z tyłu karty tradycyjnej niczym nie różni się od numeru karty" [5]). Główną zaletą tej karty jest fakt iż sami decydujemy na jaką kwotę ją doładujemy, możemy zrobić to w każdym momencie i zazwyczaj przelewu dokonuje się tuż przed dokonaniem płatności, przelewając na kartę sumę potrzebną do jej realizacji. Dzięki temu posiadacz karty może albo utrzymywać jej saldo na minimalnym poziomie albo przez większość czasu mieć zerowy stan konta. W takiej sytuacji nawet jeśli osoba trzecia pozyska dane karty, to i tak nie będzie mogła skorzystać z nich podczas dokonywania własnych płatności. [6]

Historia kart wirtualnych w Polsce

Po raz pierwszy karta wirtualna ukazała się na polskim rynku w listopadzie 2000 roku zaproponowana klientom przez Invest-Bank S.A. Kolejnym bankiem który zaczął oferować ten rodzaj kart płatniczych był PKO BP S.A. (druga połowa roku 2001), a jakiś czas po nim także mBank oraz Multibank. [7]

Bibliografia

Przypisy

  1. Kisiel M. (2014), Niekartowe schematy płatności bezgotówkowych w Polsce, Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu, s. 11
  2. Kobosko M. (2001), Plastikowe pieniądze? Karty płatnicze - zalety i wady, MUZA SA, Warszawa, s. 153
  3. Brągiel E. (2010), Karta płatnicza jako sposób bezgotówkowego dokonywania płatności, "Uczelnia dla gospodarki - gospodarka dla uczelni", red. Ruda M., Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Krośnie, s. 75-76
  4. Bury A. (2002), Karty płatnicze w Polsce, CeDeWu, Warszawa, s. 40
  5. Bury A. (2002), Karty płatnicze w Polsce, CeDeWu, Warszawa, s. 40
  6. Brągiel E. (2010), Karta płatnicza jako sposób bezgotówkowego dokonywania płatności, "Uczelnia dla gospodarki - gospodarka dla uczelni", red. Ruda M., Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Krośnie, s. 75-76
  7. Parlińska M., Adamczyk M. (2006), Prognoza liczby emitowanych kart płatniczych, "Zeszyty Naukowe Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Ekonomika i Organizacja Gospodarki Żywnościowej", nr 60, s. 297

Autor: Katarzyna Morga