Vilfredo Pareto

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 15:10, 22 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Vilfredo Pareto
Polecane artykuły


Vilfredo Federigo Damasio Pareto (1848-1923) - włoski socjolog i ekonomista, wybitny przedstawiciel szkoły lozańskiej, uczeń i kontynuator prac Leona Walrasa. W swych poglądach podkreślał intensywność powiązań ekonomii z socjologią i polityką gospodarczą. Uwzględniając wady wynikające z działania wolnej konkurencji zmodyfikował walrowską teorię równowagi ogólnej, tworząc "teorię wyborów". W dziedzinie ekonomii bardzo znane jest również "optimum Pareta", wyjaśniające podejście do właściwej alokacji zasobów.

Życiorys

Vilfredo Pareto urodził się 15 lipca 1848 roku w Paryżu we włoskiej, arystokratycznej rodzinie. Władał biegle jezykiem francuskim. Studiował matematykę i fizykę w Turynie, by po zdobyciu tytułu inżyniera podjąć pracę w zarządzie włoskich linii kolejowych.

Odrzucony we włoskim świecie akademickim, odnalazł schronienie w Szwajcarii, zastępując swojego nauczyciela Walrasa w katedrze ekonomii w Lozannie (1893). W ciągu trzynastu lat, wniósł bardzo istotny wkład do teorii równowagi, rozwijając zasady utylitarnej teorii dobrostanu (optimum Pareto); Na podstawie analizy statystycznej doszedł do wniosku, że rozkład dochodów w każdym społeczeństwie zawsze odpowiada na ten sam model, tak że polityka mająca na celu redystrybucję bogactwa (prawo Pareto) byłaby bezużyteczna.

W 1906 r. zrezygnował z nauczania, aby poświęcić się wyłącznie badaniom, przenosząc swoją uwagę z ekonomii na socjologię. Poczynając od analizy psychologicznej motywów ludzkich zachowań (w tym w dużej mierze irracjonalnych motywów, które nie zostały uwzględnione w jego myśleniu ekonomicznym), ulepszył on teorię elit, która podniosła nieunikniony charakter nierówności społecznych i dominacja mas przez wybraną mniejszość.

Jego wysiłki, aby analizować życie polityczne oprócz ideologicznej surowej rzeczywistej walki o władzę mają być traktowane, wraz z Gaetano Mosca, jedym z inicjatorów "nauk politycznych” występów. W każdym razie, analiza odzwierciedla nostalgię za światem liberalnym Europejskiej w kryzysie przeciwko postępowi polityk masowych. W swoich pismach krytykował i wyśmiewał teorie postępu, demokracji, równości i socjalizmu, eksponujących składnik siły i podstępu, który istnieje w historii ludzkości.

Ta wizja uczyniła go ideologicznym poprzednikiem faszyzmu; w rzeczy samej Mussolini próbował dostosować intelektualny prestiż Pareto, który nigdy nie krytykował włoskiego faszyzmu, a nawet przyznał, że został mianowany senatorem na krótko przed śmiercią.

Zmarł 19 sierpnia 1923 roku w wieku 75 lat. Został pochowany w Szwajcarii.(G.Busino,2004, s. 1-2)

Osiągnięcia w dziedzinie ekonomii

W ramach "teorii wyborów" Vilfredo wprowadza nowe podejście do mierzenia subiektywnych kategorii tj.: użyteczność czy zadowolenie. Operując nowymi pojęciami (gusta, przeszkody, krzywe obojętności) pozwala nam zrozumieć "system preferencji i ograniczeń rządzących wyborem" [2]. Krzywe obojętności stworzone przez Pareto są obrazem przedstawiającym zachowania konsumenta i producenta w sytuacji dokonywania wyboru pomiędzy dwoma dobrami - stanowią istotny element w teorii ekonomii.

W ekonomii czystej Pareto dokonał podziału użyteczności na:

  • użyteczność kardynalną (określenie ile razy coś jest większe od przyjętego wzorca)
  • użyteczność ordynarną (porządkowanie poprzez nadawanie wskaźników do oceny większy/mniejszy).

Optimum w sensie Pareta oznacza taki podział dostępnych dóbr, który nie można poprawić sytuacji jednego podmiotu (dostarczyć mu większej ilości dóbr) nie pogarszając przy tym sytuacji pozostałych podmiotów.(G.Busino,2004, s. 3-4)

Osiągnięcia w socjologii i statystyce

Vilfredo Pareto posiadał również szeroką wiedzę z zakresu socjologii i historii, wykazując przy tym wielki talent matematyczny. Zdobył uznanie następującymi teoriami:

  • prawo Pareta: zasada opisująca wiele zjawisk, w których 20% badanych obiektów związanych jest z 80% pewnych zasobów.
  • teoria krążenia elit: ciągła wymiana pozycji społecznych elit z opozycji i koalicji.(G.Busino,2004, s. 5)

Najważniejsze publikacje

Spośród licznych publikacji Vilfredo Pareto, na szczególne uznanie zasługują:

  • Kurs ekonomii politycznej, 1896
  • Podręcznik ekonomii politycznej, 1906
  • Ekonomia matematyczna, 1911

Patrz także:

Bibliografia

  • Busino G. (1977). Vilfredo Pareto e l’industria del ferro nel Valdarno. Comit, Milan
  • Busino G., Dyson R. G. (2004). Fondo Vilfredo Pareto della Banca Popolare di Sondrio, Université de Lausanne, Chêne-Bourg
  • Juran J. (1992). The Non-Pareto Principle; Mea Culpa, "Contributing Editor"
  • Landreth H., D. C. Colander, (2005).Historia myśli ekonomicznej, Wydanictwo Naukowe PWN, Warszawa, (str. 306-307)
  • Pareto V., (1994).Uczucia i działania – Fragmenty socjologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, (s. 157-167)
  • Pareto, V. (1974). The new theories of economics. Travaux de Sciences Sociales, 132-144.
  • Stankiewicz W., (1987).Historia myśli ekonomicznej, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, (str. 390-396)

Autor: Anna Pulchny, Adriana Patro