Transport miejski

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 06:23, 22 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Transport miejski
Polecane artykuły


Transport miejski (lokalny) jest to dziedzina gospodarowania, umożliwiająca zaspokojenie potrzeb ludzkich w zakresie przeniesienia się na terenie miasta oraz jej okolicach (O. Wyszomirski i in. 2008, s. 12-13).

Klasyfikacja transportu miejskiego

Transport miejski można sklasyfikować na (G. Sierpiński 2012, s. 94-95):

  • indywidualny (możemy odnieść wszystko, co cokolwiek używa się dla indywidualnego przemieszczenia się: rowery, motocykli itd.),
  • grupowy (np. taksówka, samochody osobowe),
  • zbiorowy (np. autobusy, trolejbusy, tramwaje, kolej miejska, transport wodny).

Cechy potrzeb przewozowych

Potrzeby komunikacyjne wewnątrz obszarów zurbanizowanych charakteryzują się określonymi specyficznymi cechami, którymi są (O. Wyszomirski i in. 2008, s. 55):

  • koncentracja na ograniczonym przestrzennie obszarze, determinująca niewielką średnią podróży,
  • powszechność występowania,
  • nierównomierność występowania,
  • masowość występowania.

Kontrola funkcjonowania transportu miejskiego

Kontrola jest działalnością polegająca na nadzorowaniu u korygowaniu stanów rzeczy oraz procesów realizowanych dla zapewnienia ich przyszłej sprawności (A. Czermiński i in. 2002, s. 375). Kontrola funkcjonowania transportu miejskiego jest jednym z najważniejszych elementów procesu zarządzania tą działalnością. Stanowi ona podstawę oceny skuteczności podejmowanych działań, a wypływające z niej wnioski są punktem wyjścia dla kolejnych decyzji i działań związanych z kształtowaniem pożądanego zakresu i jakości obsługi komunikacyjnej obszarów zurbanizowanych. Kontrola jako funkcja zamyka cykl zarządzania i jest związana ze zjawiskiem sprzężenia zwrotowego (informacja jest przekazywana zwrotnie do systemu) umożliwiając podjęcie działań korekcyjnych. Najlepsza i najskuteczniejsza kontrola funkcjonowania transportu miejskiego jest możliwa w systemie organizacji i zarządzania transportem miejskim.

Celami końcowymi kontroli są:

  • podniesienie sprawności działania przez usuwania nieprawidłowości, ich przyczyn i źródeł,
  • pobudzanie źródeł konstruktywnych,
  • śledzenie realności celów krótko i długookresowych,
  • dostarczenie sygnałów o konieczności ich korekty.

Do podstawowych elementów zaliczamy:

  1. Obserwacje świadczenia usług przez przewodników,
  2. Nadzór nad wykonywaniem zadań przewozowych przez przewoźników,
  3. Kompleksowe kontrole przygotowania przewoźników do wykonywania zadań przewozowych,
  4. Badania marketingowe.

Cele polityki transportowej

Głównymi celami polityki transportowej są:

  1. Ograniczyć potrzeby transportowe na obszarze miast jako cel o charakterze długookresowym,
  2. Racjonalizować struktury przewozowe oraz przedstawienie zachowań komunikacyjnych jako cel o charakterze bieżącym.

Celami w generalnym ujęciu polityki transportowej są:

  1. Uzyskanie akceptowanego poziomu dostępności miejsc pracy, nauki, usług, wypoczynku i innych dla wsztstkich grup społecznych, w tym dla osóbb niepełnosprawnych,
  2. Stworzenie warunków do rozwoju gospodarczego,
  3. Ograniczenie kosztów podróżowania, ponoszonych przez użytkowników,
  4. Poprawa bezpieczeństwa i ograniczenie negatywnego wpływu transportu na środowisko.

Ciekawostki

W 2005 r. w Polsce funkcjonowało 14 sieci tramwajowych o łącznej długości 933 km, z których jedynie siei: górnośląska i łódzka miały charakter regionalny, a pozostałe ograniczały się do obszaru jednego miasta. Natomiast długość linii autobusowych w transporcie miejskim w Polsce wynosiła 26 744 km.(M. Dytman i in. 2006, s. 120). Podmioty komunikacji miejskiej w 2017 r. posiadały 502 autobusy na alternatywne paliwo (w 10 województwach). Długość warszawskiego metra na 2017 r. stanowi 29 km. (B. Rzymek i in.2018, s. 26-27).

Bibliografia

Autor: Katarzyna Lorenc