Rezerwa walutowa

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 10:57, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Rezerwa walutowa
Polecane artykuły


Rezerwa walutowa to zasób walut obcych, zagranicznych papierów wartościowych, złota i innych metali szlachetnych oraz wszelkiego rodzaju międzynarodowych środków płatniczych, które są wykorzystywane przez bank centralny danego kraju w celu stabilizacji wahań kursu walutowego oraz finansowania ujemnych wyników salda bilansu płatniczego. Natomiast same rezerwy nie są dodatkowymi pieniędzmi, które można dodatkowo wykorzystać w gospodarce. A więc rezerwy walutowe mają wszystkie państwa, które posiadają wymienialny pieniądz.

Historia rezerwy walutowej

Początki istnienia rezerw walutowych sięgają lat 90-tych, banki centralne zamieniały wtedy głównie marki, dolary i franki biznesmenów na złotówki, za które później kupowano prywatyzowane przedsiębiorstwo. Natomiast już od roku 1998 przyrost rezerw walutowych był już umiarkowany przyczyną były głównie różnice kursowe jak i efekty zarządzania rezerwami. Narodowy Bank Polski zarządza rezerwami walutowymi należy to do jego głównych obowiązków. Zarządzaniem rezerwami zajmuje się Departament Operacji Zagranicznych NBP, a generalne zasady inwestowania rezerw określa i akceptuje Zarząd NBP.

Uwarunkowania posiadania rezerw walutowych

Dzięki rezerwą walutowym, państwo jest w stanie finansować deficyt na rachunku obrotów bieżących w bilansie płatniczym, aby móc uniknąć spadku produkcji, konsumpcji oraz inwestycji w gospodarce.[1] Równie ważnym argumentem jest możliwość reagowania na rynku walutowym w celu zapewnienia stabilności na rynku finansowym oraz aby zagwarantować płynność w sytuacjach skrajnych (utrzymanie kursów walut na zbliżonym poziomie). Są to główne przesłanki do trzymania rezerw walutowych przez państwa. W Polsce, akumulacja rezerw na dobre rozpoczęła się w roku 1995.[2] Ich wzrost wynosił 140%. Na ich dodatni wpływ miał wpływ import, a dokładnie jego gwałtowny wzrost. NBP miało wyłączność na skupowanie z innych banków polskiego złotego po ustalonym kursie, co przy znacznym zainteresowaniu zagranicznych inwestorów NBP skupował olbrzymie ilość waluty po niższych cenach, pieniądze te oraz z prywatyzacji publicznych spółek i przedsiębiorstw następnie zostały przekonwertowane w rezerwy. Akumulacja rezerw walutowych dokonywana jest w większości w walutach uniwersalnych (Euro i Dolar), natomiast głównymi składnikami tych rezerw są depozyty i należności banków centralnych.[3]

Największe rezerwy walutowe na świecie

Dane z marca 2007 roku zgromadzone przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy, który bada i liczy wartości rezerw walutowych poszczególnych krajów najnowszych swojej jednostce przeliczeniowej SDR (międzynarodowa jednostka walutowa, - dla którego jeden SDR jest równy 1.50773 $ USA), które wskazują na to że największe na świecie rezerwy posiadają:

  • Chiny 691,1 mld SDR,
  • Japonia- jest zaraz za Chinami na drugim miejscu, bo aż 585,2 mld SDR,

oraz kraje posiadające już mniejsze rezerwy walutowe najnowszych są to:

  • na trzecim miejscu jest Rosja- 186,8 mld SDR,
  • Tajwan- 176,3 mld SDR,
  • Korea Południowa- 155,3 mld SDR.

Natomiast w złocie największe rezerwy posiadają Stany Zjednoczone, a tuż za nimi Niemcy. Polska znajduje się dopiero w trzeciej dziesiątce i posiadamy około 100 ton złota.

Lista największych rezerw walutowych (Wyrażona w mln USD)

Kraj Pozycja Wartość rezerwy (miliony USD) Stan na
Chiny 1 3,091,527 01.2017
Japonia 2 1,249,847 03.2017
Szwajcaria 3 786,172 01.2017
Arabia Saudyjska 4 487,000 08.2017
Taiwan 5 446,426 01.2017
Rosja 6 427,300 01.2017
Hongkong 7 413,300 01.2017
Indie 8 400,296.8 02.2017
Korea Południowa 9 378,469 01.2017
Brazylia 10 381,132 01.2017
Singapur 11 273,114 05.2017
Tajlandia 12 230,519.48 01.2017
Niemcy 13 200,394 11.2016
Meksyk 14 176,852 01.2017
Wielka Brytania 15 163,503 03.2017

Bibliografia


Przypisy

  1. Mankiw N.G. Taylor M.P. (2016), Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa s. 503
  2. Nakonieczna-Kisiel H. (2013), Rezerwy walutowe we współczesnej gospodarce światowej Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Prace Wydziału Nauk Ekonomicznych i Zarządzania, Vol.13 Nr.33 s. 8
  3. Mankiw N.G. Taylor M.P. (2016), Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa s. 504

Autor: Anna Śmieciuch, Mateusz Kędziora