Rada Unii Europejskiej

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 21:54, 21 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Rada Unii Europejskiej
Polecane artykuły


Rada Unii Europejskiej określana również jako Rada Ministrów, jest jednym z najważniejszych organów Unii Europejskiej o dużym znaczeniu decyzyjnym. Rada UE jest instytucją o charakterze plenarnym, której członkowie regularnie spotykają się w celu ustalenia spraw najbardziej istotnych z punktu widzenia działalności całej Unii Europejskiej. (Traktat o Unii Europejskiej),

Rada Unii Europejskiej

Jest to najważniejszy organ Unii Europejskiej, wytyczający główne kierunki jej politycznych działań. Wraz z Komisją Europejską oraz Parlamentem Europejskim tworzy tzw. "trójkąt instytucjonalny”. Jest ośrodek, w którym podejmowane są wszystkie najważniejsze decyzje oraz działania integracyjne dotyczące Europy. Rada stanowi centrum międzyinstytucjonalnych uzgodnień oraz negocjacji pomiędzy państwami członkowskimi. Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej powierzają radzie następujące uprawnienia:

  • prawodawcze
  • kreacyjne
  • budżetowe
  • międzynarodowe oraz kontrolne. (Ławniczak K., 2014),

Skład Unii Europejskiej

Rada Europejska w składzie zawiera: przywódców państw lub rządów Państw Członkowskich, przewodniczącego Komisji. Dodatkowo obecni są członek Komisji oraz ministrowie spraw zagranicznych Państw Członkowskich. Spotkania Rady Europejskiej odbywają się minimum dwa razy do roku. Przewodniczy im szef państwa bądź rządu Państwa Członkowskiego, które obecnie przewodniczy Radzie. Po każdym spotkaniu Rada Europejska przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu. Dodatkowo Parlament otrzymuje roczne sprawozdanie, w którym przedstawione są postępy zrealizowane przez Unię. (Traktat o UE),

Rotacyjna prezydencja w Radzie Unii Europejskiej

Państwo członkowskie po upływie 6 miesięcy, rotacyjnie przekazuje prezydencje w Radzie kolejnemu krajowi. W czasie trwania kadencji, głównym celem przewodniczącego państwa członkowskiego jest zapewnienie ciągłości pracy Unii Europejskiej oraz przewodniczenie na wszystkich szczeblach posiedzeniom Rady Unii Europejskiej. W 2009 roku na mocy traktatu lizbońskiego wprowadzono obowiązek ścisłej współpracy trzech państw członkowskich, mających kolejno sprawować prezydencję. Celem tego postępowania jest przygotowanie projektów tematów oraz wyznaczenie długoterminowych celów, zaplanowanych do realizacji na kolejne 18 miesięcy.

Kolejność prezydencji Rady UE została przedstawiona poniżej:

Rok Styczeń-Czerwiec/ Lipiec – Grudzień

  • 2000 Portugalia / Francja
  • 2001 Szwecja / Belgia
  • 2002 Hiszpania / Dania
  • 2003 Grecja / Włochy
  • 2004 Irlandia / Holandia
  • 2005 Luksemburg / Wielka Brytania
  • 2006 Austria / Finlandia
  • 2007 Niemcy / Portugalia
  • 2008 Słowenia / Francja
  • 2009 Czechy / Szwecja
  • 2010 Hiszpania / Belgia
  • 2011 Węgry / Polska
  • 2012 Dania / Cypr
  • 2013 Irlandia / Litwa
  • 2014 Grecja / Włochy
  • 2015 Łotwa / Luksemburg
  • 2016 Holandia /Słowacja
  • 2017 Malta / Estonia
  • 2018 Bułgaria / (Rada Unii Europejskiej)

Działania Rady

Odbywają się w trzech etapach: (Borchardt K.D., 2011),

Przygotowanie sesji Rady:

Zadanie to należy do Komitetu Stałych Przedstawicieli rządów państw członkowskich oraz do Sekretariatu Generalnego. Komitet przygotowuje prace Rady oraz realizuje przydzielone zadania. Natomiast Sekretariat dba o kwestie administracyjne (zapewnienie tłumaczenia ustnego, organizacja zaplecza technicznego, czuwanie nad tłumaczeniem dokumentów, zarządzanie budżetem Rady).

Posiedzenie Rady:

Posiedzenia Rady zwoływane są przez przewodniczącego, na wniosek działacza Rady lub Komisji Europejskiej. Decyzje rozważane są na podstawie projektów i dokumentów przygotowanych w 23 językach urzędowych. Obradowanie i głosowanie Rady nad projektem aktu, odbywa się w sposób jawny.

Podejmowanie decyzji:

Zazwyczaj głosowanie Rady dokonuje się przy wykorzystaniu reguły większości. Dodatkowo, kiedy decyzja dotyczy wrażliwych sfer politycznych, stosuje się metodę głosowania jednomyślnego. Powstrzymanie się od głosu, nie jest przeszkodą w podjęciu decyzji. Regułę jednomyślności stosuje się, m.in. w przypadku decyzji podatkowych, ustanawiania zasad wspólnej polityki zagranicznej oraz bezpieczeństwa, spraw związanych z prawami i obowiązkami pracowników.

Bibliografia

Autor: Mateusz Podgórski