Pozytywne myślenie

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 04:39, 21 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Pozytywne myślenie
Polecane artykuły

Pozytywne myślenie to świadome koncentrowanie się na pozytywach otaczających nas sytuacji, zdarzeń i ludzi. Przejawia się ono także w dostrzeganiu mocnych stron w sobie i u innych ludzi oraz ich zasobów i potencjałów. Skupianie się na nim przynosi pozytywne skutki w funkcjonowaniu człowieka i pozwala poprawić kondycję psychiczną. Składa się ono z dwóch umiejętności:

  • wiary w pozytywny efekt danego działania,
  • zdolności dokonywania takich operacji myślowych, które pozwolą przeżywać nieprzyjemne zdarzenia w sposób służący zmianie na lepsze oraz rozwijaniu się (M. Jasiński 2016, s. 8).

Człowiek myślący pozytywnie nie rozpamiętuje przeszłych zdarzeń, ale skupia się na przyszłości. Pozwala to zwiększyć wiarę we własne możliwości, aktywnie rozwiązywać problemy, spełniać marzenia i właściwie reagować na zmiany. Prowadzi to również do efektywniejszego rozwiązywania sytuacji nerwowych przez łagodniejsze reagowanie na nie. Odpowiednie podejście do pracy i życia jest bardzo ważne, a jego pozytywny aspekt wywołuje emocje dodające energii do bardziej skutecznego działania w sferze prywatnej i zawodowej. Poziom skłonności do pozytywnego myślenia zależy przede wszystkim od wcześniejszych doświadczeń i ma wpływ na jakość życia (C. Witkowska 2010, s. 99-100).

Koncepcja pozytywnej orientacji

Włoski psycholog Gian Vittorio Caprara w oparciu o pozytywne myślenie sformułował koncepcję pozytywnej orientacji. Wpisuje się ona w nurt psychologii pozytywnej zyskującej coraz większe zainteresowanie na przestrzeni lat. Według niego jest to podstawowa cecha osobowości, która odzwierciedla skłonność do odbierania z pozytywnym nastawieniem życiowych doświadczeń. Podstawowe założenie tej koncepcji opiera się na pozytywnym sposobie patrzenia na siebie, swoje życie i przyszłość jako podstawowej predyspozycji, która pełni funkcję radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością pomimo przeciwności losu i porażek. Dzięki wierze w obiecującą przyszłość i wartość życia człowiek jet w stanie przezwyciężać swoje ograniczenia i pokonywać trudności (M. Sobol-Kwapińska 2014, s. 77-78).

Zainteresowanie Caprary wzbudziły trzy psychologiczne zmienne, które obok pięciu podstawowych cech osobowości są silnie związane z dobrostanem psychicznym, a są to: optymizm, samoocena oraz zadowolenie z życia. Stanowią one przeciwieństwo triady depresyjnej negatywnie oddziałującej na przekonania dotyczące własnego życia i przyszłości. Orientacji pozytywnej nie można określić tylko obserwując człowieka, ponieważ odzwierciedla ona także doświadczenia, ocenę zdarzeń oraz sposób postrzegania. Zmienną najsilniej z nią związaną jest samoocena, ponieważ człowiek w dużym stopniu sam ma na nią wpływ bez względu na czynniki pozaosobowościowe, takie jak: inne osoby lub zdarzenia losowe (M. Sobol-Kwapińska 2014, s. 78, 84).

Pozytywne emocje w przedsiębiorstwie

Roli pozytywnych emocji w biznesie poświęca się współcześnie więcej uwagi. Zanikł model twardego przywódcy, który zakładał, że brak wyrażania emocji jest oznaką profesjonalizmu. Oczekiwania skierowane w kierunku menedżera wykraczają poza granicę zarządzania ludźmi dla osiągnięcia celów przedsiębiorstwa. Współczesny lider przewodzi swojemu zespołowi poprzez rozwijanie, poszerzanie możliwości czy inspirowanie innych. Eksploracji i rozwojowi sprzyjają między innymi takie pozytywne cechy, jak: radość, inspiracja, duma i podziw. Teoria Barbary Fredrickson dotycząca teorii poszerzania umysłu oraz budowy zasobów osobistych mówi bowiem o tym, że pozytywnym emocjom oprócz przyjemnego samopoczucia towarzyszą także korzystne zmiany w możliwościach społecznych, psychicznych i umysłowych człowieka. Pozytywne emocje obserwowane u pracowników zwiększają niestandardowe myślenie i kreatywność oraz przyczyniają się do osiągania lepszych efektów w pracy. We współczesnych firmach dostosowanych do dynamicznie zmieniającego się otoczenia jest to bardzo korzystne (A. Werner-Maliszewska, A. Zawadzka 2015, s. 57-58).

Bibliografia

Autor: Dominika Magusiak