Pomoc de minimis

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 10:26, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Pomoc de minimis
Polecane artykuły


Termin pomocy de minimis pochodzi od łacińskiej zasady "de minimis non curat lex" mówiącej, że prawo nie troszczy się o drobiazgi. Stanowi jedną z form szczególnego wsparcia kierowanego przede wszystkim do małych i średnich przedsiębiorstw, która nie stanowi pomocy podlegającej zakazowi z art. 107 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Jej szczegółowe zasady przyznania reguluje Rozporządzenie Komisji Europejskiej 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r.

Rozporządzenie klasyfikuje pomoc de minimis jako pomoc, która nie ma wpływu na handel między państwami i nie zakłóca bądź nie zagraża zakłóceniem konkurencji na rynku unijnym. Nie musi ona być notyfikowana przez Komisję Europejską (zarówno jak jest udzielana w ramach programu operacyjnego jak i pomocy indywidualnej) wtedy gdy jej intensywność wsparcia ze wszystkich źródeł i na wszystkie cele dla jednego beneficjenta w okresie kolejnych trzech lat podatkowych nie przekracza 200 tys. euro (100 tys. euro dla przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze transportu drogowego towarów). Biorąc pod uwagę, że świadczenie usług zintegrowanych, w których transport stanowi jeden z elementów usługi np. usługi przeprowadzkowe, pocztowe lub kurierskie nie uznaje się za usługi transportowe, dlatego kwota pomocy w takim przypadku nie zostaje zmniejszona.

Rozporządzenie w wyniku występującej nadwyżki mocy przewozowych w sektorze transportu drogowego towarów oraz założonych celów polityki transportowe UE w zakresie natężenia ruchu i transportu towarowego wyklucza pomoc na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego towarów przez przedsiębiorstwa, które prowadzą działalność zarobkową w zakresie transportu drogowego towarów. Limit otrzymanej pomocy de minimis można zweryfikować w Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Po przekroczeniu określonych progów uzyskana pomoc nie podlega zasadom de minimis, lecz uregulowaniom dotyczącym pomocy publicznej.

Grupy i rodzaje działań wyłączone z możliwości otrzymania pomocy de minimis

Do grup i rodzajów działań wyłączonych z możliwości otrzymania pomocy de minimis należą:

  • przedsiębiorcy działający w sektorze rybołówstwa i akwakultury, objęci rozporządzeniem Rady (WE) nr 104/2000,
  • przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją podstawową produktów rolnych wymienionych w Załączniku I do Traktatu Wspólnoty Europejskiej,
  • przedsiębiorstwa prowadzące działalność w sektorze przetwarzania i wprowadzenia do obrotu produktów rolnych wymienionych w Załączniku I do Traktatu Wspólnoty Europejskiej, w sytuacji w której wielkość pomocy jest uzależniona od oceny lub ilości produktów zakupionych od pierwotnych producentów produktów rolnych lub wprowadzonych na rynek, bądź jej udzielenie jest uzależnione od przekazania jej producentom tych produktów,
  • pomocy udzielanej na działalność związaną z wywozem do państw trzecich lub państw członkowskich, tzn. pomocy związanej bezpośrednio z ilością wywożonych produktów, tworzeniem i prowadzeniem sieci dystrybucyjnej lub innymi wydatkami bieżącymi związanymi z taką działalnością. W tym, że pomoc na pokrycie kosztów uczestnictwa w targach handlowych, koszty badań czy usługi doradcze niezbędne do wprowadzenia produktu na nowy rynek nie stanowią pomocy eksportowej,
  • pomocy uwarunkowanej pierwszeństwem korzystania z towarów krajowych w stosunku do towarów sprowadzonych z zagranicy.


Instrumenty wsparcia pomocy de minimis

Pomoc de minimis obejmuje różnorodne instrumenty wsparcia. Zarówno są to dotacje pochodzące z funduszy unijnych jak i pomoc krajowa. Dla przedsiębiorców prowadzących działalność niezwiązaną z produkcją rolną, przetwórstwem rolno-spożywczym i sektorze rybołówstwa zasady jej przydzielania reguluje rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis, w którym najczęściej przydzielanymi formami wsparcia są: dotacje (w ramach funduszy unijnych), zwolnienia z podatku od nieruchomości, odroczenie płatności podatku, preferencyjne pożyczki i kredyty, gwarancje i poręczenia kredytowe, rozłożenie należności na raty (dotyczy należności wobec Państwa), dotacje na cele środowiskowe i ochronę zabytków. Formy i zasady pomocy de minimis w sektorze rolnym reguluje rozporządzenie Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym.

Aplikowanie o pomoc de minimis

Przy składaniu wniosku o przyznanie pomocy de minimis należy brać pod uwagę okres przyznanej pomocy w danym roku podatkowym oraz dwóch poprzedzających lat podatkowych. Natomiast za datę jej przyznania uznaje się dzień, w którym przedsiębiorstwo uzyskuje prawo otrzymania takiej pomocy zgodnie z obowiązującym krajowym systemem prawnym, niezależnie od terminu wypłacenia pomocy temu przedsiębiorstwu. Udzielenie pomocy de minimis jest pomocą, która ma najmniejszą ilość warunków do spełnienia. Ważne jest spełnienie w jej ramach ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego, niewykluczenie przedsiębiorstwa z zakresu jej pomocy i nieprzekroczenie dopuszczalnego pułapu.

Wsparcie de minimis na obecnych zasadach obowiązywać będzie do 31 grudnia 2020 roku.

Bibliografia

Autor: Joanna Chanek