Park naukowo technologiczny
| Park naukowo technologiczny |
|---|
| Polecane artykuły |
Park naukowo-technologiczny jest to organizacja, która zarządzana jest przez profesjonalistów w swojej dziedzinie np. naukowej czy badawczej. Parki naukowo-badawcze tworzone są aby pogłębić dostatek społeczeństwa, w którym działa. Swoje cele osiągają dzięki inicjatywom popartych wiedzą swoich pracowników bądź krzewieniu kultury innowacyjności oraz konkurencyjności przedsiębiorstw. Taka definicja została przyjęta przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Parków Naukowych (IASP) oraz uznaną przez Światowy Szczyt Stowarzyszeń Inkubatorów Przedsiębiorczości i Parków Technologicznych (P. Kordel, J. Machnik-Słomka 2012, s. 241).
Doszukać można się również definicji parków naukowo-technologicznych opracowanej przez Unię Europejską, która mówi, że parki technologiczne (naukowe) są to przedsięwzięcia, które za cel obierają rozwój terenów znajdujących się w pobliżu, bądź terenów dobrze skomunikowanych z uczelniami wyższymi lub centrami badawczymi. Przedsiębiorstwa działające na terenie parków technologicznych zazwyczaj bywają zachęcane bliskością ośrodków naukowych jak i atrakcyjną lokalizacją. Parki to tereny idealne do powstawania nowych oraz rozwoju istniejących, małych bądź średnich, innowacyjnych przedsiębiorstw (A. Surdej, K. Wach 2008, s. 78).
Pod nazwą parki technologiczne powszechnie rozumiane są różne podmioty, możemy spotkać się z określeniami typu: parki naukowe, parki badawcze, parki naukowo-badawcze, technopole, parki przemysłowo-technologiczne czy parki naukowo-technologiczne. Lecz warto zaznaczyć, że te określenia nie są tożsame, każde z tych placówek różnią się od siebie, lecz o wszystkich możemy posiedzieć, że są one bardzo kompleksowymi i organizacyjnie rozwiniętymi instytucjami innowacyjności i przedsiębiorczości (P. Kordel, J. Machnik-Słomka 2012, s. 241).
Finansowanie i działalność
Parki naukowo-technologiczne finansowane są głownie, ze środków pozyskanych z funduszy europejskich, parki za pomocą posiadanych środków, czyli swoich zasobów zarówno materialnych jak i niematerialnych czerpią jak największe korzyści. Obierają sobie za cel budowę jak najlepszych relacji z kupującymi. Takimi celami parków naukowo-technologicznych jest spostrzeganie ich potrzeb i oczekiwań, zaspokojenie tych potrzeb w formie oczekiwanego produktu czy usługi, która okaże się dla klienta wartościowa i użyteczna. Takie podejście powoduje ciągłe pozyskiwanie nowych, zadowolonych klientów oraz kapitału. W obrębie działalności parków technologicznych możemy wyszczególnić następujące usługi:
- wsparcie podczas zakładania nowych przedsiębiorstw w obrębie działalności parku,
- zachęcenie do napływu kapitału zewnętrznego,
- eksplozja innowacyjności i przedsiębiorczości w obszarze działania parku,
- przyciąganie innowacji do przedsiębiorstwa (A. Surdej, K. Wach 2008, s. 77).
Cele funkcjonowania parków naukowo technologicznych według A. Surdej i K. Wach to:
- oferowanie wsparcia w rozpoczęciu działalności i dalszym rozwoju firm opartych na zdobyczach nauki (knowledge-based firms),
- przepływ odkryć technologicznych pomiędzy przedsiębiorstwami posiadającymi swoje siedziby w parku oraz poza nim, a ośrodkami naukowymi tj uczelnie wyższe czy ośrodki badawcze,
- zapewnienie właściwego środowiska do współpracy między ośrodkami naukowymi a przedsiębiorstwami (A. Surdej, K. Wach 2008, s. 78).
Determinanty wyboru parków
Do głównych czynników wpływających na to, że małe i średnie przedsiębiorstwa decydują się na wybór lokalizacji w obrębie parków naukowo technologicznych można zaliczyć:
- pomoc w stworzeniu i rozkręceniu przedsiębiorstwa,
- sprzyjającą lokalizację,
- mniejsze koszty wynajmu biura (niż na rynku),
- promocja przedsiębiorstwa dzięki marce parku,
- podwyższenie wiarygodności nowej marki,
- możliwość kooperacji z innymi przedsiębiorstwami w obrębie parku,
- możliwość nawiązywania kontaktów w środowisku naukowym,
- dodatkowe usługi oferowane przez park np. księgowość, doradztwo finansowe,
- dostęp do świadczeń specjalistycznych np. pomoc techniczna (A. Kaczmarek 2009, s. 337).
Bibliografia
- Huczek M. (2007). Parki naukowo-technologiczne a rozwój małych i średnich przedsiębiorstw, Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas. Zarządzanie, (2), 47-60.
- Kaczmarek A. (2009). Park naukowo-technologiczny jako narzędzie wspierania rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego nr 540, Ekonomiczne problemy usług nr 34, s. 333-340.
- Kordel P., Machnik-Słomka J. (2012) Modele Biznesowe Parków Naukowo-Technologicznych a Strategie Sieciowe Klientów Parków, Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego nr 736, Finanse, Rynki Finansowe, Ubezpieczenia, nr 55, s. 237-257.
- Nowak, M., Borowiec, A. (2013). Zastosowanie metody DEA w badaniu efektywności parków naukowo-technologicznych, Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, Organizacja i Zarządzanie, nr 61, s. 109-119.
- Surdej A., Wach K. (2008). Rola parków naukowo-technologicznych w rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw, Przedsiębiorczość - Edukacja, Instytut Geografii Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, (4), 75-81.
Autor: Klaudia Lupa
