Organizacja: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
(LinkTitles.)
Linia 27: Linia 27:
* ujęcie atrybutowe - jest szczególnym rodzajem stosunków części względem siebie i do złożonej z nich całości, w których części współprzyczyniają się do powodzenia całości, a całość sprzyja powodzeniu części. (M. Gitling 2013, s. 14)
* ujęcie atrybutowe - jest szczególnym rodzajem stosunków części względem siebie i do złożonej z nich całości, w których części współprzyczyniają się do powodzenia całości, a całość sprzyja powodzeniu części. (M. Gitling 2013, s. 14)
* ujęcie rzeczowe - oznacza wyodrębnioną, zorganizowaną całość, która jest złożona z rzeczy i zdarzeń. Charakteryzuje się m.in. celowością, złożonością oraz odrębnością celów i struktury w stosunku do otoczenia, ale jednocześnie powiązaniem przez nie z tymże otoczeniem.
* ujęcie rzeczowe - oznacza wyodrębnioną, zorganizowaną całość, która jest złożona z rzeczy i zdarzeń. Charakteryzuje się m.in. celowością, złożonością oraz odrębnością celów i struktury w stosunku do otoczenia, ale jednocześnie powiązaniem przez nie z tymże otoczeniem.
* ujęcie czynnościowe - organizacja zwraca szczególną uwagę na [[działanie]]. Działanie to ma na celu odnalezienie czynników, które mogą sprawić przyczynienie się części do sukcesu całości.  
* ujęcie czynnościowe - organizacja zwraca szczególną uwagę na [[działanie]]. Działanie to ma na celu odnalezienie czynników, które mogą sprawić [[efekt organizacyjny|przyczynienie się części do sukcesu całości]].  
* ujęcie podmiotowe - organizacja jest tutaj systemem zamkniętym, gdzie człowiek jest głównym podmiotem zainteresowania. Jest zorientowana w głównej mierze na doskonalenie wewnątrzorganizacyjnych relacji między częściami a całością.
* ujęcie podmiotowe - organizacja jest tutaj systemem zamkniętym, gdzie człowiek jest głównym podmiotem zainteresowania. Jest zorientowana w głównej mierze na doskonalenie wewnątrzorganizacyjnych relacji między częściami a całością.



Wersja z 07:05, 21 maj 2020

Organizacja
Polecane artykuły


Organizacja (łac. organisatio), jest to interdyscyplinarne pojęcie związane z takimi obszarami jak zarządzanie, socjologia, psychologia.

"jest ustrukturalizowanym, czyli uporządkowanym w pewien sposób systemem (całością) złożonym z czterech podstawowych elementów (podsystemów):

  1. Celów realizowanych przez organizację i wynikających stąd konkretnych zadań
  2. Ludzi wraz z ich indywidualnymi i zbiorowymi dążeniami i wzorcami zachowania
  3. Wyposażenia materialno-technicznego i technologicznego oraz określonych zasad posługiwania się nim
  4. Formalnej struktury, czyli przyjętych zasad podziału zadań i odpowiedzialności za nie, władzy i związanej z nią odpowiedzialności oraz informacji[1]

Definicje w różnych ujęciach

{{#ev:youtube|izVW69fUmzo|480|right|Organizacja i jej podsystemy (Sławomir Wawak)|frame}}

  • ujęcie atrybutowe - jest szczególnym rodzajem stosunków części względem siebie i do złożonej z nich całości, w których części współprzyczyniają się do powodzenia całości, a całość sprzyja powodzeniu części. (M. Gitling 2013, s. 14)
  • ujęcie rzeczowe - oznacza wyodrębnioną, zorganizowaną całość, która jest złożona z rzeczy i zdarzeń. Charakteryzuje się m.in. celowością, złożonością oraz odrębnością celów i struktury w stosunku do otoczenia, ale jednocześnie powiązaniem przez nie z tymże otoczeniem.
  • ujęcie czynnościowe - organizacja zwraca szczególną uwagę na działanie. Działanie to ma na celu odnalezienie czynników, które mogą sprawić przyczynienie się części do sukcesu całości.
  • ujęcie podmiotowe - organizacja jest tutaj systemem zamkniętym, gdzie człowiek jest głównym podmiotem zainteresowania. Jest zorientowana w głównej mierze na doskonalenie wewnątrzorganizacyjnych relacji między częściami a całością.

Cechy charakterystyczne organizacji[2]

Socjologiczne ujęcie organizacji zostało zapoczątkowane przez Maksa Webera.

Typy organizacji

  1. Organizacje formalne [3]:
  • Sektora prywatnego – przedsiębiorstwa, które funkcjonują na rynku zorganizowanym oraz hierarchicznym, nastawione na osiągnięcie maksymalnego zysku
  • Sektora publicznego – wszelkie organizacje (np. urzędy, władze miast) działające na dynamicznym, nowatorskim, choć często zbiurokratyzowanym rynku cechującym się także swobodą relacji i konkurencją
  • Sektora pozarządowego – organizacje społeczne (np. spółdzielnie konsumentów czy producentów), non-profit, fundacje, organizacje pozarządowe, ogółem stowarzyszenia pomagające potrzebującym, nie zorientowane na zysk, mające misję pomocowo- polityczną, społeczną, kulturową, środowiskową itp. W swoich szeregach zrzeszają pracowników oraz wolontariuszy, nie podlegając zewnętrznej kontroli.
  1. Organizacje nieformalne[4]:
  • powstają w wyniku często spontanicznego zrzeszenia się ludzi w zespół/grupę/stowarzyszenie, w celu wzajemnej współpracy i komunikowania się. Są one mniej lub bardziej trwałe czy legalne.
  1. Organizacje totalne [5]:
  • mogą funkcjonować w dowolnym sektorze oraz mieć różne cele. Ich istota polega na odgrodzeniu uczestników fizycznie (poprzez ogrodzenia, siły porządkowe, poważne sankcje itd.), ograniczając ich życie tylko do tej określonej organizacji.
  • do nich zalicza się np. więzienia, obozy jenieckie w czasie wolny, obozy koncentracyjne, okręty wojenne, szpitale, szkoły z internatem itd.

Więzi organizacyjne[6]

  • służbowe (hierarchiczne) – między stanowiskami pracy i komórkami organizacyjnymi w związku z uprawnieniami decyzyjnymi. Wynikają z nierównego podziału władzy.
  • funkcjonalne – stosunki między stanowiskiem pracy lub komórką organizacyjną a przedmiotem ich działalności. Ogólnie to różnice związane ze zróżnicowaniem kompetencji zawodowych (wiedza, umiejętności).
  • kooperacyjne (specjalizacyjne, techniczne) – między stanowiskami pracy i komórkami organizacyjnymi w związku z podziałem pracy. Podział celów pomiędzy różne komórki organizacyjne i dodatkowo różne stanowiska pracy powoduje to, że wykonanie zadania w jednej części organizacji zależy od wykonania zadań w innych jej częściach.
  • informacyjne – między nadawcami i odbiorcami informacji w procesie komunikacyjnym.

Efekt organizacyjny

Jest to mierzona w jednostkach cenności przeciętna nadwyżka korzyści, przypadająca na członka zespołu (organizacji), jeżeli współdziała on z innymi ludźmi w sposób zorganizowany w ramach instytucji - w porównaniu z korzyścią jaką mógłby osiągnąć działając w pojedynkę.

Cele w organizacji

  • misja - specyficzny cel określający powołanie i rolę organizacji.
  • cel strategiczny - występuje jako składnik strategii organizacji, ustalany jest na najwyższym szczeblu organizacyjnym.
  • cel taktyczny - skupia się na metodzie przygotowania działań do osiągnięcia celów strategicznych, ustalany jest na średnim szczeblu organizacyjnym.
  • cele operacyjne - ustalane na najniższym szczeblu organizacyjnym.

Bibliografia

  • Gitling M. (2013). Człowiek w organizacji: ludzie-struktury-organizacje), Difin, Warszawa.
  • Kostera M.(2003). Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  • Leavitt H.J. (1999). Applieed Organizational Change in Industry, w: Handbook of Organization, G. March (red.), Chicago 1965, cyt. za: Cz. Sikorski, Zachowania ludzi w organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  • Sikorski Cz. (1999). Zachowania ludzi w organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  • Stabryła A. (red.) (2012). Podstawy organizacji i zarządzania - podejścia i koncepcje badawcze, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Kraków.
  • Szacka B. (2003). Wprowadzenie do socjologii, Oficyna Naukowa, Warszawa.
  • Zieleniewski J.(1969). Organizacja i zarządzanie, PWN, Warszawa.

Przypisy

  1. Leavitt H. J. (1999). Applieed Organizational Change in Industry, w: Handbook of Organization, G. March (red.), Chicago 1965, s. 160, cyt. za: Cz. Sikorski, Zachowania ludzi w organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 17-18
  2. Szacka B. (2003). Wprowadzenie do socjologii, Oficyna Naukowa, Warszawa, s. 205-206
  3. Kostera M.(2003). Antropologia organizacji. Metodologia badań terenowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s 76-85
  4. Tamże, s. 89
  5. Tamże, s. 91.
  6. Sikorski Cz. (1999). Zachowania ludzi w organizacji, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s. 48-49

Autor: Monika Bizub, Sławomir Wawak, Renata Suska