Ochrona przeciwpożarowa

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 22:45, 20 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Ochrona przeciwpożarowa
Polecane artykuły

Ochrona przeciwpożarowa według Ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej polega na „realizacji przedsięwzięć mających na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem” (1991, s. 1). W ustawie tej wymienia się następujące sposoby ochrony:

  • przeciwdziałanie pojawianiu się pożaru i jego rozprzestrzenianiu, a także katastrofy naturalnej bądź innego zagrożenia, które może wystąpić na danym terenie,
  • zagwarantowanie zasobów i innych środków do zapobiegania powyższych zagrożeń,
  • przeprowadzanie akcji ratowniczych

Zasady bezpieczeństwa pożarowego

Przepisy w zakresie bezpieczeństwa określają ustawy i rozporządzenia. Bezpieczeństwo pożarowe jest niezmiernie ważnym wymogiem odnoszącym się do konstrukcji budowlanych. Działanie, w celu niedopuszczenia do powstania pożarów obowiązuje wszystkich obywateli i pracowników bez względu na pełnione przez nich stanowisko, a także musi być przestrzegane we wszystkich placówkach i miejscach publicznych. W kwestiach bezpieczeństwa wyróżnić warto następujące czynności i zasady:

  • projektowanie nowych budynków, planowanie i ich budowa ma przebiegać przepisowo spełniając określone wymagania, czyli w taki sposób, aby konstrukcja utrzymała nośność przez wskazany w przepisach czas, hamowała rozprzestrzenianiu się ognia w środku budynku, a także na sąsiednie tereny,
  • możliwość przeprowadzenia bezpiecznej ewakuacji osób znajdujących się wewnątrz w razie pożaru i zadbanie o bezpieczeństwo ekip ratowniczych (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., s. 5241).
  • należy również zadbać o bezpieczeństwo instalacji i technologii, aby wszystko było zaprojektowane zgodnie z wyznaczonymi zasadami i przepisami,
  • każdy pracodawca jest zobowiązany do przeszkolenia i zaznajomienia osób zatrudnionych z przepisami przeciwpożarowymi obowiązującymi w miejscu pracy oraz wybrania wśród pracowników osób odpowiednio przeszkolonych, które w sytuacji niebezpieczeństwa będą odpowiedzialne za ewakuację pracowników z miejsca pracy i zwalczania niebezpieczeństwa. Każdy pracownik musi także być poinformowany, kto taką rolę w danym zakładzie pełni (Świeboda, 2014, s. 7,8).
  • Do obowiązków właścicieli budynków należy również odpowiednie jego wyposażenie w elementy takie jak np. gaśnica, drabiny, klucze ewakuacyjne, hydranty. Należy ulokować w widocznych dla wszystkich miejscach znaki bezpieczeństwa i instrukcje przeciwpożarowe, wyznaczyć drogi ewakuacyjne z nie mniej niż dwoma wyjściami. Opracowane instrukcje z przepisami postępowania w razie wystąpienia pożaru muszą być aktualizowane przynajmniej co dwa lata i zaakceptowane przez pracownika jednostki ochrony przeciwpożarowej. Państwowa Straż Pożarna bierze również udział w kontrolach, które polegają na sprawdzeniu bezpieczeństwa i skuteczności działań ewakuacyjnych w obiektach (Kaganek K., Krawczyk J, 2014, s. 118).
  • Wprowadzenie w obiektach użytku publicznego przepisów zapobiegających powstawaniu pożaru takich jak np. zakaz korzystania z otwartego ognia, palenia papierosów w miejscach do tego niewyznaczonych, korzystania z zepsutych instalacji jeśli na skutek takiego użytkowania może wystąpić pożar, stosowania innych materiałów palnych oraz ich składowania, zakaz trzymania butli gazowych na poddaszach i w piwnicach czy zakaz zamykania drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich otwarcie.

Jednostki ochrony przeciwpożarowej w Polsce

Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej wskazuje następujące Jednostki Ochrony Przeciwpożarowej (1991, s. 36):

  • jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej
  • jednostki organizacyjne Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej
  • zakładowa straż pożarna
  • zakładowa służba ratownicza
  • gminna lub powiatowa (miejska) zawodowa straż pożarna
  • terenowa służba ratownicza
  • ochotnicza straż pożarna
  • związek ochotniczych straży pożarnych
  • inne jednostki ratownicze

Znaki ewakuacyjne

Odpowiednie oznakowanie budynków użyteczności publicznej jest obowiązkowe, za co odpowiedzialni są właściciele lub zarządcy budynków. Zapisane jest to w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. Umiejscowienie znaków ewakuacyjnych w budynkach musi być zgodne z zasadami zawartymi w międzynarodowej normie PN-EN ISO 7010:2012 dotyczącej znaków przeciwpożarowych i ewakuacyjnych. Ma to na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa osobom, które znajdują się w bydynku w sytuacji wystąpienia pożaru lub innego zagrożenia. Drogi ewakuacyjne muszą być oznaczone w sposób jasny i czytelny, umożliwiając przeprowadzenie ewakuacji bez wystąpienia żadnych wątpliwości. W normie zawarte są grafiki poszczególnych znaków, ich nazwę oraz zastosowanie (Iwańska M. i in., (2019), s. 7,8).

Bibliografia

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.

Autor: Sylwia Mierzwa