Modele socjotechniczne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (Infobox update)
 
(LinkTitles.)
Linia 15: Linia 15:




Wyodrębniamy trzy główne modele socjotechniki:
Wyodrębniamy trzy główne [[modele]] socjotechniki:
# Klasyczny - polega na systematyzowaniu i dobieraniu różnorakich prawidłowości ogólnych z dziedziny socjologii i innych nauk społecznych w tym celu, ażeby przekształcać je w odpowiednie dyrektywy praktyczne. Przedstawienie recepty w postaci zestawu dyrektyw jest swojego rodzaju przełożeniem ogólnych i szczegółowych  twierdzeń opisowych na język zaleceń odnoszący się do działania.Należy dodać, że klasycznej koncepcji socjotechniki nie interesuje już, czy zestaw ten zostanie bądź nie zostanie wykorzystany w praktyce.
# Klasyczny - polega na systematyzowaniu i dobieraniu różnorakich prawidłowości ogólnych z dziedziny socjologii i innych nauk społecznych w tym celu, ażeby przekształcać je w odpowiednie dyrektywy praktyczne. Przedstawienie recepty w postaci zestawu dyrektyw jest swojego rodzaju przełożeniem ogólnych i szczegółowych  twierdzeń opisowych na język zaleceń odnoszący się do działania.Należy dodać, że klasycznej koncepcji socjotechniki nie interesuje już, czy zestaw ten zostanie bądź nie zostanie wykorzystany w praktyce.
# Kliniczny - interesuje się on nie tylko przedstawieniem przygotowanego zestawu dyrektyw praktycznych, lecz także za swój [[cel]] stawia potrzebę kooperacji z tymi do których są one skierowane. Po to mianowicie, aby na drodze perswazji dyrektywy te zostały przez nich zaakceptowane i wykonane.
# Kliniczny - interesuje się on nie tylko przedstawieniem przygotowanego zestawu dyrektyw praktycznych, lecz także za swój [[cel]] stawia potrzebę kooperacji z tymi do których są one skierowane. Po to mianowicie, aby na drodze perswazji dyrektywy te zostały przez nich zaakceptowane i wykonane.
# Interwencyjno-ekspertowy - za swój cel stawia nie tylko stworzenie recepty praktycznego działania oraz określone wpływanie na tego kto zamówił badania, lecz także opowiada się za samoistną interwencją wobec rozmaitych grup społecznych, instytucji, organizacji itp. Wskazując przy tym na konieczność działania socjotechnicznego łącznie z wyliczeniem strat i [[zysk]]ów, które powstałyby w jego wyniku, a także na wartości, które w to działanie zostaną zaangażowane (Podgórecki, 1968, s. 30, 44-52).
# Interwencyjno-ekspertowy - za swój cel stawia nie tylko stworzenie recepty praktycznego działania oraz określone wpływanie na tego kto zamówił badania, lecz także opowiada się za samoistną interwencją wobec rozmaitych grup społecznych, instytucji, organizacji itp. Wskazując przy tym na konieczność działania socjotechnicznego łącznie z wyliczeniem strat i [[zysk]]ów, które powstałyby w jego wyniku, a także na wartości, które w to [[działanie]] zostaną zaangażowane (Podgórecki, 1968, s. 30, 44-52).


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Wersja z 20:50, 20 maj 2020

Modele socjotechniczne
Polecane artykuły


Wyodrębniamy trzy główne modele socjotechniki:

  1. Klasyczny - polega na systematyzowaniu i dobieraniu różnorakich prawidłowości ogólnych z dziedziny socjologii i innych nauk społecznych w tym celu, ażeby przekształcać je w odpowiednie dyrektywy praktyczne. Przedstawienie recepty w postaci zestawu dyrektyw jest swojego rodzaju przełożeniem ogólnych i szczegółowych  twierdzeń opisowych na język zaleceń odnoszący się do działania.Należy dodać, że klasycznej koncepcji socjotechniki nie interesuje już, czy zestaw ten zostanie bądź nie zostanie wykorzystany w praktyce.
  2. Kliniczny - interesuje się on nie tylko przedstawieniem przygotowanego zestawu dyrektyw praktycznych, lecz także za swój cel stawia potrzebę kooperacji z tymi do których są one skierowane. Po to mianowicie, aby na drodze perswazji dyrektywy te zostały przez nich zaakceptowane i wykonane.
  3. Interwencyjno-ekspertowy - za swój cel stawia nie tylko stworzenie recepty praktycznego działania oraz określone wpływanie na tego kto zamówił badania, lecz także opowiada się za samoistną interwencją wobec rozmaitych grup społecznych, instytucji, organizacji itp. Wskazując przy tym na konieczność działania socjotechnicznego łącznie z wyliczeniem strat i zysków, które powstałyby w jego wyniku, a także na wartości, które w to działanie zostaną zaangażowane (Podgórecki, 1968, s. 30, 44-52).

Bibliografia

  • A. Podgórecki (red.), Socjotechnika. Praktyczne zastosowania socjologii. Warszawa 1968

Autor: Mateusz Szałankiewicz