Model bricks and clicks

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 20:41, 20 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Model bricks and clicks
Polecane artykuły


Model bricks and clicks (dystrybucji wielokanałowej) to specyficzny model prowadzenia działalności gospodarczej (w szczególności handlowej) polegający na integracji dwóch działalności: wirtualnej (za pośrednictwem Internetu) i tradycyjnej.

Stosowanie modelu bricks and clicks

Prostym rozwiązaniem jest stosowanie modelu dystrybucji wielokanałowej przy budowie działalności. Łączy ono kanały elektroniczne, takie jak Internet czy centra telefoniczne (ang. call centers) z siecią oddziałów stacjonarnych. W ten sposób rozszerzamy dystrybucję dzięki dodaniu kanałów elektronicznych, które są uzupełnieniem istniejącej sieci stacjonarnej. Platformy elektroniczne zwiększają swoje znaczenie, ponieważ są wyodrębniane piony bankowości internetowej, które mają własne strategie, zarządy, nazwy czy też cele. Połączenie dystrybucji tradycyjnej i elektronicznej jest innowacyjną kombinacją dzięki współpracy pionów bankowości z siecią oddziałów przy użyciu systemów informatycznych. Taki sposób jest coraz częściej stosowany we współczesnej bankowości i przynosi wymierne efekty. (S. Goska 2014, s. 27-28)

Na przykład sklep z elektroniką może oferować sprzedaż swoich produktów online, natomiast ich odbiór może się odbyć w lokalnym oddziale. Podobnie sklep meblowy może oferować swoje produkty w salonie wystawowym a klient może je następnie zamówić drogą elektroniczną i ustalić warunki dostawy.

Zastosowania

Model typu bricks and clicks jest stosowany przede wszystkim przez tradycyjnych sprzedawców detalicznych, którzy mają dobrze rozbudowaną i zorganizowaną sieć logistyczną i dostawców. Częściowym powodem dla którego tego typu firmy odnoszą w tym modelu sukces jest fakt że posiadają przewagę w postaci silnej marki a taka "kombinowana" strategia bardziej im odpowiada od czystego modelu "dot com".

Cele

Tego typu model odznacza się wieloma walorami, zalicza się do nich:

  • Istniejąca sieć dostawców i rozwinięte kontakty zapewniające szybką i bezproblemową dostawę.
  • Dogodne kanały dystrybucji. Dzięki nim możliwe są zniżki cenowe i preferencyjne traktowanie.
  • Silna marka. Rozpoznawalne logo, cieszące się zaufaniem to klucz do sukcesu dla internetowego sprzedawcy.
  • Długa obecność na rynku i fizyczne przedstawicielstwo wzbudzają zaufanie wśród klientów którzy są bardziej skłonni podejmować współpracę z tego typu firmami niż z tymi obecnymi tylko "wirtualnie" (dotyczy to przede wszystkim usług finansowych).

Z drugiej strony "czyste dot comy" mają przewagę w nowych obszarach handlu elektronicznego gdzie istotna jest efektywność kosztowa i nie muszą ponosić dotykowych opłat związanych z fizycznym przedstawicielstwem.

Internet jako kanał dystrybucji

Internet stał się ważnym kanałem dystrybucji w ostatniej dekadzie. W 2004r. sprzedaż internetowa składała się z 5.5 % sprzedaży detalicznej nie licząc podróży. W wielu kategoriach produktów model "bricks and clicks", w którym przedsiębiorstwo jest obecne zarówno internetowo jak i tradycyjnie staje się dominującą formą udziału w Internecie. Wielcy, tradycyjni sprzedawcy detaliczni tacy jak Wal-Mart, Best Buy czy Staples mają strony internetowe, dzięki którym sprzedają produkty w ogromnych ilościach. Tymczasem niektóre tradycyjne internetowe firmy poszerzają swoje biznesy o sklepy detaliczne. (A. S. Huang 2011, s. 1243)

Konkurencyjność banków internetowych

Kilka badań zgłębiło technologiczne aspekty klienta dotyczące wcielenia w życie banku internetowego. Co więcej, kilka badań ocenia wyniki finansowe dotyczące pierwotnych banków internetowych ale niestety żaden z nich nie ocenia efektywności zysku. Opracowania kontrolujące wyniki banku internetowego korzystające z wskaźników finansowych często skupiają się na ROA i ROE. Podsumowując, dzięki analizom można dojść do wniosku, że banki, które korzystają z modelu “bricks and clicks” są mniej sukcesywne niż tradycyjne banki nawet po wzięciu pod uwagę wiek, nowy status i wielkość razem z innymi zmiennymi wydajności operacyjnej. (D. H. Cho 2012, s. 54-55)

Bibligrafia

Autor: Robert Światowski, Katarzyna Wietecha