Metoda gordona: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
Nie podano opisu zmian
m (Infobox update)
(Nie pokazano 40 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{infobox4
|list1=
<ul>
<li>[[Test inteligencji]]</li>
<li>[[Synektyka Gordona]]</li>
<li>[[Warsztat]]</li>
<li>[[Trening asertywności]]</li>
<li>[[Metoda Myers-Briggs]]</li>
<li>[[Burza mózgów]]</li>
<li>[[Mapa myśli]]</li>
<li>[[Sesja wymiany wizerunku]]</li>
<li>[[Metody heurystyczne]]</li>
</ul>
}}


'''Metoda Gordona''' - opracowany przez Thomasa Gordona sposób komunikowania się z dzieckiem i innymi osobami, jak również modelowanie relacji i rozwiązywanie sporów niekonfliktowo. Narzędzie komunikacyjne odrzucające władze jako możliwość wpływania na dziecko, zamieniając ja na głębokie porozumienie.
'''[[Metoda]] Gordona''' – zwana również synektyką (pochodzi od słowa synektykios, co z greckiego oznacza trzymający razem, obejmujący), jest sposobem na twórcze i kreatywne rozwiązywanie problemów. Koncepcja ta odchodzi od myślenia schematycznego, skupiając się na pomysłach nieszablonowych. Wykorzystuje umiejętność ludzkiego mózgu do znajdywania podobieństw w na pozór nie podobnych do siebie elementach, pobudzając do niekonwencjonalnych pomysłów. Za jej twórcę uznaje się Williama Gordona, który w 1961 przedstawił ją w swoim dziele pt. ''Synectics: The Development of Creative Capacity''.  
'''Gordon wyróżnił cztery rodzaje analogii jako narzędzi posługujących się w synektyce'''<ref>Nęcka, E.  ''Psychologia twórczości.'' Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne,(2012)</ref>:
* '''[[analogia]] prosta''' – polega na poszukiwaniu podobieństwa w funkcjonowaniu przedmiotu, obiektu czy zjawiska na wzór poruszanego tematu. Analogia ta daje nowe spojrzenie na znane nam rzeczy, przykładem takiego podobieństwa może być szkoła i ul.
* '''analogia  fantastyczna''' – zastosowano w niej podejście  wychodzące poza granice rozsądku i logicznego myślenia. Wkracza w przestrzeń ludzkiej wyobraźni i fantazji , zadając pytanie: Co by było, gdyby… ? Nie ograniczają jej realia codziennego życia, daje nieskończone możliwości.  
* '''analogia personalna''' – polega na wyobrażaniu sobie, co moglibyśmy zrobić gdybyśmy byli na miejscu omawianego obiektu. Osobiste utożsamienie się z problemem  pomaga głębiej go zrozumieć. Analizując problem od wewnętrznie strony, dostrzegamy nowe elementy.
* '''analogia symboliczna''' – minimalizuje budowę opracowywanego tematu do określającego go symbolu. Zastosowanie takiej metody, aktywnie wpływa na nowe, kreatywne  możliwości rozwiązania. Wizualizacja podanego symbolu nasuwa nowe kreatywne skojarzenia.
<google>link</google>
'''Metoda Gordona opiera się na kilku regułach<ref>Gordon W. (1961)''Synectics: The Development of Creative Capacity''</ref>:
* aktywnej pracy w grupie,
* atmosfera musi sprzyjać swobodniej wymianie myśli, 
* nie wolno uczestnikom spotkania negować pomysłów innych uczestników, 
* odchodzenia od utartych schematów,
* włączenia emocji względem rozwiązywanego problemu.
Ważne jest, aby wszyscy uczestniczący czuli się swobodnie i  nie byli niczym skrępowani. Taka atmosfera sprzyja swobodnej wymiany myśli i poglądów. Istotną zasadą jest to by w trakcie ''rzucania'' pomysłów nie krytykować się wzajemnie, takie zachowanie będzie dla grupy demotywujące. Może również wywołać strach przed poniżeniem się, co będzie skutkowało brakiem aktywności w tworzeniu kreatywnych rozwiązań. Zastosowanie wszystkich tych reguł ma za [[zadanie]] wyłączyć zahamowania uczestników do irracjonalnego sposobu myślenia, a dać głos swoim uczuciom  i uwolnić fantazję.


''„Wzrastanie i rozwój ucznia” to cele, pod którymi podpisują się obiema rękami wszyscy nauczyciele. Jednak metody nauczania prowadzą w rezultacie do tego, że uczniowie czują się beznadziejnie zależni, niedojrzali, dziecinni. Zamiast popierać rozwój odpowiedzialności nauczyciele stosują dyktat i kontrolę. Zamiast umacniać samodzielność, szkoły zwiększają zależność uczniów od nauczycieli, określając, czego, jak i kiedy powinni się uczyć, a także oczywiście zalecając, że powinni się uczyć bardzo dobrze<ref>Gordon T., (1994)''Wychowanie bez porażek w praktyce'', Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa , strona 20</ref>.''
'''Etapy metody Gordona<ref>Gordon W. (1961)''Synectics: The Development of Creative Capacity''</ref>:'''
# Postawienie problemu,
# uszczegółowienie i analiza problemu,
# Wstępne oczyszczenie problemu,
# Sformułowanie problemu,
# Analogie bezpośrednie,
# Analogie fantastyczne,
# Analogie osobowe,
# Analogie symboliczne,
# Analogie bezpośrednie ,
# Analiza,
# [[Wymuszenie]] rozwiązania,
# Nowe punkty widzenia.


Metoda zakłada, że powodzenie w długim i złożonym procesie wychowania umożliwia zaangażowanie rodziców i wychowawców we wspólne działania oparte na dobru dziecka. Metoda Gordona skłania do zmiany postawy dotyczącej porozumiewania się z innymi. Myślenia nie tylko w wariancie ja - ty lecz również my, zmieniając nasze podejście do komunikacji.  
William Gordon uważał, że grupowe rozwiązywanie problemów  jest bardziej efektywne, niż [[próba]] indywidualnego podejścia do tematu. Jedna osoba jest mniej produktywna, niż [[grupa]] osób. Trudniej jest jej myśleć nieszablonowo i tworzyć w ten sposób nowe pomysły. Myślenie grupowe sprzyja tworzeniu irracjonalnych pomysłów, które są podstawa tej metody. Możliwość rywalizacji, którą daje [[praca]] w grupie stymuluje uczestników do wydajniejszej pracy. Jej członkowie wypływają na siebie wzajemnie, jedna osoba może uzupełnić teorie drugiej. Każdy ma inne doświadczenia i specjalizując się w różnych dziedzinach rzuca odmienny pogląd na możliwe rozwiązanie.  


== Poziomy metody Gordona ==
Synektyka należy do metod heurystycznych. Znajdując powiązania wydające się dziwaczne i nieprawdopodobne, wzbogaca dotychczasowo posiadaną wiedzę o kreatywniejsze idee, pozwalające rozwiązać problemy na nowe sposoby. Skłania do udziwniania schematów już dobrze znanych, aby ich [[potencjał]] zmienić na nieco niekonwencjonalny co daje nowe możliwości jego wykorzystania. Jej zaletami są: wysoka [[efektywność]], sprawna [[komunikacja]], nieograniczone źródło pomysłów (granicą jest ludzka wyobraźnia). Wykorzystać ją można w dowolnej dziedzinie, chętnie korzystają z niej sfery badawczo-rozwojowe jak również [[marketing]].  
Pierwszy poziom tej metody ukierunkowuje nas na lepsze identyfikowanie potrzeb innych ludzi poprzez weryfikowanie ich postepowania, zamiast oceniania kogoś powierzchownie. Spojrzenia z  innej perspektywy pozwala zrozumieć zachowanie drugiego człowiek. W konsekwencji dochodzimy do wniosku, że naganne zachowanie może być np. wynikiem braku umiejętności wyrażania własnych potrzeb i uczuć.  Niekiedy ,,''złe zachowanie'' ‘’ jest sposobem na zwrócenie uwagi i proszeniem o pomoc<ref>''https://gordon.edu.pl/model_gordona''</ref>.
 
Drugi poziom metody Gordona  koncentruje się na słuchaniu w taki sposób, aby móc własnymi słowami przedstawić to co usłyszeliśmy. Taka forma słuchania pomaga poradzić sobie z problemami. Ważne jest posiadanie umiejętności słuchania i wiedzy jak to osiągnąć<ref>''https://gordon.edu.pl/model_gordona''</ref>. Aktywne słuchanie cechuje się:
* koncentrowaniem uwagi
* utrzymywaniem kontaktu wzrokowego
* byciem otwartym na inny punkt widzenia
* powściągliwość w wyrażaniu swojego zdania
* empatyczności
* umiejętności zadawania pytań
* Pozycja na liście punktowanej
 
Trzeci poziom skupia się na wyrażaniu wprost własnych myśli, poglądów, wartości i przekonań, kiedy jest to odpowiednie, ,,językiem ja ‘. Taki sposób postępowania uczy asertywności, dzięki której budowanie relacji staje się łatwiejsze, a w momencie konfrontacji skłonić innych by zmienili nieakceptowalne zachowanie<ref>''https://gordon.edu.pl/model_gordon'',2021</ref>.
 
Czwarty poziom przekazuje wiedze na temat identyfikowania i definiowania konfliktu. Posiadanie takiego rozpoznania pomaga odnaleźć drogę do rozwiązania satysfakcjonującego dla obu stron. Na skutek tego zwracamy uwagę nie tylko na rozwiązanie, lecz również na potrzeby członków konfliktu<ref>''https://gordon.edu.pl/model_gordona'',2021</ref>.
 
Skuteczność tej metody zależy od zrozumienia istotnych założeń procesu wychowania:
* podopiecznego powinno się traktować jak partnera w komunikacji. Błędem jest częste zachowanie rodziców, którzy patrzą na swoje dziecko jak na kogoś nadzwyczajnego. Ograniczając komunikacje z dzieckiem do sztucznej, zamkniętej i ograniczonej, nierzadko jednostronnej. 
* zachowanie dziecka ukształtowane się w czasie kontaktów z rodzicami i wychowawcami z uwzględnienie wszystkiego co wnoszą te relacje.
* dorośli musza opanować podstawowe reguły komunikacji między ludzkiej.
 
Metoda Gordona pozwala przygotować dziecko do wprowadzenia w dorosłe życie. Uczy wspierania w podejmowaniu własnych decyzji i braniu za nie odpowiedzialności.  Stosowanie tej metody powinno się wprowadzić od najmłodszych lat, aby jak najwcześniej zaczęło dostrzegać uczucia i zachowanie osób w swoim otoczeniu. Pozwala wychować go na samodzielną jednostkę, gotową zmierzyć się z problemami życia codziennego i bezkonfliktowego rozwiązywania sporów.
 
''''Owocne nauczanie zależy od wielu czynników, ale jeden jest najważniejszy – w jakim stopniu nauczycielowi uda się nawiązać z uczniem szczególny stosunek – coś w rodzaju łączności, więzi czy pomostu, jest to umiejętność nawiązania kontaktu<ref>Gordon T.,(1994) ''Wychowanie bez porażek w praktyce'', Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa , strona 15</ref>.''
''


== Przypisy ==
== Przypisy ==
Linia 36: Linia 52:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Gordon T., (2001)''Jak żyć dobrze z ludźmi'', Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa,
* Arciszewski T. (2016) ''Inventive Engineering: Knowledge and Skills for Creative Engineers'', CRC Press, Taylor & Francis Group, ,  
* Gordon T., (1999)''Wychowanie bez porażek czyli Trening Skutecznego Rodzica'', Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa,
* Gordon W. (1961)''Synectics: The Development of Creative Capacity'' ,
* Gordon T., (1994)''Wychowanie bez porażek w praktyce'', Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa,
* Limont, W. (1994). ''Synektyka a [[zdolności]] twórcze: eksperymentalne badania stymulowania rozwoju zdolności twórczych z wykorzystaniem aktywności plastycznej.'' Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
* ''https://gordon.edu.pl/model_gordona,(2021).\''
* Nęcka, E. (2012) ''Psychologia twórczości.'' Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
* ''http://www.big-ben.edu.pl/edukacja/metoda-gordona/,(2021)''
* Siporska A. ''[https://zdch.uj.edu.pl/documents/87419401/99449475/Siporska.pdf Czy naprawdę li i tylko z pamiętnika chemika? O synektyce...]'',
* ''https://www.ibuk.pl/fiszka/157845/wspolczesne-teorie-i-nurty-wychowania.html,''
* Tomczyk-Horyń K.,Konsala R.(2013) ''[http://www.ptzp.org.pl/files/konferencje/kzz/artyk_pdf_2013/p024.pdf Dobór metody generowania innowacyjnego produktu na przykładzie praktycznym]''
* ''https://dbc.wroc.pl/Content/15404/PDF/TEORETYCZNE%20PODSTAWY%20WYCHOWAN._.pdf,''
* Ujwary-Gil A. (2005). ''[https://core.ac.uk/download/pdf/48035718.pdf Analogie i metafory źródłem nowych idei w praktyce biznesowej]''
* ''http://www.publio.pl/files/samples/19/9c/40/51971/Nurty_demo.pdf,''


[[Kategoria: Metody i techniki]],
[[Kategoria:Metody i techniki]]


{{a|Róża Kaczor}}
{{a|Róża Kaczor}}

Wersja z 06:45, 20 sty 2023

Metoda gordona
Polecane artykuły

Metoda Gordona – zwana również synektyką (pochodzi od słowa synektykios, co z greckiego oznacza trzymający razem, obejmujący), jest sposobem na twórcze i kreatywne rozwiązywanie problemów. Koncepcja ta odchodzi od myślenia schematycznego, skupiając się na pomysłach nieszablonowych. Wykorzystuje umiejętność ludzkiego mózgu do znajdywania podobieństw w na pozór nie podobnych do siebie elementach, pobudzając do niekonwencjonalnych pomysłów. Za jej twórcę uznaje się Williama Gordona, który w 1961 przedstawił ją w swoim dziele pt. Synectics: The Development of Creative Capacity.

Gordon wyróżnił cztery rodzaje analogii jako narzędzi posługujących się w synektyce[1]:

  • analogia prosta – polega na poszukiwaniu podobieństwa w funkcjonowaniu przedmiotu, obiektu czy zjawiska na wzór poruszanego tematu. Analogia ta daje nowe spojrzenie na znane nam rzeczy, przykładem takiego podobieństwa może być szkoła i ul.
  • analogia fantastyczna – zastosowano w niej podejście wychodzące poza granice rozsądku i logicznego myślenia. Wkracza w przestrzeń ludzkiej wyobraźni i fantazji , zadając pytanie: Co by było, gdyby… ? Nie ograniczają jej realia codziennego życia, daje nieskończone możliwości.  
  • analogia personalna – polega na wyobrażaniu sobie, co moglibyśmy zrobić gdybyśmy byli na miejscu omawianego obiektu. Osobiste utożsamienie się z problemem pomaga głębiej go zrozumieć. Analizując problem od wewnętrznie strony, dostrzegamy nowe elementy.
  • analogia symboliczna – minimalizuje budowę opracowywanego tematu do określającego go symbolu. Zastosowanie takiej metody, aktywnie wpływa na nowe, kreatywne możliwości rozwiązania. Wizualizacja podanego symbolu nasuwa nowe kreatywne skojarzenia.

Metoda Gordona opiera się na kilku regułach[2]:

  • aktywnej pracy w grupie,
  • atmosfera musi sprzyjać swobodniej wymianie myśli,
  • nie wolno uczestnikom spotkania negować pomysłów innych uczestników,
  • odchodzenia od utartych schematów,
  • włączenia emocji względem rozwiązywanego problemu.

Ważne jest, aby wszyscy uczestniczący czuli się swobodnie i nie byli niczym skrępowani. Taka atmosfera sprzyja swobodnej wymiany myśli i poglądów. Istotną zasadą jest to by w trakcie rzucania pomysłów nie krytykować się wzajemnie, takie zachowanie będzie dla grupy demotywujące. Może również wywołać strach przed poniżeniem się, co będzie skutkowało brakiem aktywności w tworzeniu kreatywnych rozwiązań. Zastosowanie wszystkich tych reguł ma za zadanie wyłączyć zahamowania uczestników do irracjonalnego sposobu myślenia, a dać głos swoim uczuciom i uwolnić fantazję.

Etapy metody Gordona[3]:

  1. Postawienie problemu,
  2. uszczegółowienie i analiza problemu,
  3. Wstępne oczyszczenie problemu,
  4. Sformułowanie problemu,
  5. Analogie bezpośrednie,
  6. Analogie fantastyczne,
  7. Analogie osobowe,
  8. Analogie symboliczne,
  9. Analogie bezpośrednie ,
  10. Analiza,
  11. Wymuszenie rozwiązania,
  12. Nowe punkty widzenia.

William Gordon uważał, że grupowe rozwiązywanie problemów jest bardziej efektywne, niż próba indywidualnego podejścia do tematu. Jedna osoba jest mniej produktywna, niż grupa osób. Trudniej jest jej myśleć nieszablonowo i tworzyć w ten sposób nowe pomysły. Myślenie grupowe sprzyja tworzeniu irracjonalnych pomysłów, które są podstawa tej metody. Możliwość rywalizacji, którą daje praca w grupie stymuluje uczestników do wydajniejszej pracy. Jej członkowie wypływają na siebie wzajemnie, jedna osoba może uzupełnić teorie drugiej. Każdy ma inne doświadczenia i specjalizując się w różnych dziedzinach rzuca odmienny pogląd na możliwe rozwiązanie.

Synektyka należy do metod heurystycznych. Znajdując powiązania wydające się dziwaczne i nieprawdopodobne, wzbogaca dotychczasowo posiadaną wiedzę o kreatywniejsze idee, pozwalające rozwiązać problemy na nowe sposoby. Skłania do udziwniania schematów już dobrze znanych, aby ich potencjał zmienić na nieco niekonwencjonalny co daje nowe możliwości jego wykorzystania. Jej zaletami są: wysoka efektywność, sprawna komunikacja, nieograniczone źródło pomysłów (granicą jest ludzka wyobraźnia). Wykorzystać ją można w dowolnej dziedzinie, chętnie korzystają z niej sfery badawczo-rozwojowe jak również marketing.

Przypisy

  1. Nęcka, E. Psychologia twórczości. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne,(2012)
  2. Gordon W. (1961)Synectics: The Development of Creative Capacity
  3. Gordon W. (1961)Synectics: The Development of Creative Capacity

Bibliografia

Autor: Róża Kaczor