Makroekonomia

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 05:08, 20 maj 2020 autorstwa 127.0.0.1 (dyskusja) (LinkTitles.)
Makroekonomia
Polecane artykuły


Makroekonomia jako druga, obok mikroekonomii główna gałąź ekonomii. Makroekonomia jest nauką zajmującą się badaniem systemu gospodarczego jako całości. Podmiotem badań makroekonomii jest struktura, osiągnięciami i zachowaniem gospodarki jako całości. Aby obraz jej działania był przejrzysty upraszcza się analizę poszczególnych elementów.

Głównym przedmiotem zainteresowań makroekonomii jest analiza zmierzająca do zrozumienia podstawowych czynników wyznaczających tendencje w zakresie produkcji dóbr i usług, bezrobocia, inflacji i bilansu płatniczego.

Makroekonomia wyjaśnia jak i dlaczego z upływem czasu gospodarka rozwija się, podlega fluktuacjom i zmianom. Ogólny trend wzrostu gospodarki jest wynikiem wolno działających sił - rosnącej liczby ludności i lepszych technologii.

Recesje - okresy spadku łącznej produkcji - oraz innego rodzaju fluktuacje wytrącają gospodarkę z gładkiej ścieżki wzrostu. Makroekonomia stara się wyjaśnić te wahania, wykorzystując standardowe zasady analizy ekonomicznej. (R. Hall, J. Taylor 2002; s. 24)

Fundamenty makroekonomii w jej dzisiejszym kształcie stworzył najwybitniejszy ekonomista XX w.- profesor Uniwersytetu w Cambridge- John Maynard Keynes w latach 30 XX wieku. W "Ogólnej teorii zatrudnienia, procentu i pieniądza" zajął się on cyklami koniunkturalnymi, przyczynami bezrobocia, stopami procentowymi, sposobami określania inwestycji i konsumpcji. Jego publikacje kształtowały przez dziesiątki lat rozwój teorii makroekonomicznej. Problemy podjęte przez Keynesa nadal określają zakres dzisiejszych badań ekonomicznych.

Metodologia badań makroekonomicznych

W analizach makroekonomicznych wykorzystuje się wielkości agregowane, które zdobywa się w wyniku procesu łączenia jednostkowych danych empirycznych. Wielkości agregowane (lub globalne) występują jako zasoby lub strumienie. Zasoby wyrażają zgromadzony stan danego elementu gospodarki na dany moment, strumienie zaś wyrażają ilości i wartości zmiennych ekonomicznych, które powiększają dany zasób w przyjętym okresie. Przykładem zasobu może być: kapitał rzeczowy i finansowy, siła robocza, rezerwy walutowe, dochód narodowy. Przykładami strumieni są: strumienie podatków do budżetu, inwestycji, walut obcych, produkcji dóbr, itp. Makroekonomia, badając współzależności makroekonomiczne, przeprowadza "grupowanie" zjawisk jednostkowych na podstawie różnych kryteriów merytorycznych oraz formalnych. Ogromną ilość różnych podmiotów gospodarczych porządkuje się w pewne grupy o wspólnych cechach i traktuje się je jako jeden podmiot. wskutek tego makroekonomia przedstawia gospodarkę jako zbiór powiązanych ze sobą podmiotów gospodarczych, takich jak: przedsiębiorstwa, gospodarstwa domowe, sektor publiczny (rząd i instytucje). Biorąc pod uwagę obecność rynków, gospodarka stanowi zespół powiązanych, oddziałujących na siebie czterech rynków: rynku światowego, rynku finansowego, rynku towarów i usług oraz rynku czynników wtórnych (kapitału, ziemi i pracy, technologii i wiedzy). Narzędziami, które służą do scharakteryzowania gospodarki przez makroekonomię są modele ekonomiczne. Model ten pozwala uchwycić podstawowe związki przyczynowo-skutkowe między zjawiskami i procesami ekonomicznymi. [1]

Patrz także:

Bibliografia

  • Begg D., Fischer S., Dornbusch R.(2003), Ekonomia. Makroekonomia, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa,
  • Hall R., Taylor J.(2002), Makroekonomia, PWN, Warszawa,
  • Lis S.(2011), Współczesna makroekonomia, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie,
  • Leszek P.(2010),Niedoskonałości rynku a.., "Koncepcje zawodności rynku: teoria a rzeczywistość", nr 4, s. 12-15,
  • Samuelson P., Nordhaus W.(2004), Ekonomia 1, PWN Warszawa,
  • Skawińska E., Sobiech-Grabka K., Nawrot K.(2010), Makroekonomia, PWE Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa,
  • Snowdon B., Vane H., Wynarczyk P.(1998), Współczesne nurty teorii makroekonomii PWN Warszawa

Autor: Barbara Mazurkiewicz, Aleksandra Radosz

  1. Lis S.(2011), Współczesna makroekonomia, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, s. 17-18