Mała grupa społeczna

Mała grupa społeczna
Polecane artykuły
Socjalizacja Metafora organizacji Kultura organizacyjna Zespół Przywództwo Motywacja wewnętrzna Rodzaje zespołów Kapitał społeczny Motywacja pracowników w zespole projektowym

Grupa - zespół ludzi mający określoną strukturę, którego elementy wzajemnie na siebie wpływają, posiadający wspólny cel, wartości i normy (N. Sillamy, 1995, 89).

Shaw wylicza sześć czynników konstytuujących grupę:

• Procesy poznawcze i percepcję członków grupy (postrzeganie siebie i innych jako członków grupy).
• Motywacja i zaspokajanie potrzeb (dzięki kontaktom w grupie).
• Cele grupowe.
• Organizacja grupy.
• Wzajemna zależność członków grupy.
• Interakcje.

Zainteresowanie małą grupą społeczną wynika z jej znaczenia w procesach kierowania i zarządzania. Ma ona podstawowe znaczenie w pracy menedżera. To on jest formalnym lub rzeczywistym liderem grupy. Znajomość procesów zachodzących w grupie, umiejętność przewodzenia grupie (wskazywanie celów, motywowanie, arbitraż, sterowanie konfliktami, itp.) jest kluczem do sukcesu menedżera. Dodatkowo należy podkreślić właśnie grupowy charakter wielu projektów, co czyni problematykę dynamiki grupy jeszcze ważniejszą.

Na gruncie nauki od dawna trwa spór o status małej grupy społecznej. Są zwolennicy stanowiska (m. in. F.H. Allport), że istnieją tylko jednostki, a to, co nazywamy grupą jest w istocie zbiorem norm, wartości, idei istniejących w umysłach jednostek przebywających razem. Innymi słowy - grupa istnieje tylko w tym sensie, że jest wytworem procesów spostrzegania. Są też zwolennicy poglądu, że grupy społeczne są realnie istniejącym zjawiskiem (m. in. D. Cartwright, A. Zander, M. E. Shaw) (H. Sek, 1991, s. 100-101).

Można definiować grupę poprzez wskazanie funkcji, jakie ona wypełnia w odniesieniu do swoich członków. Grupa musi liczyć minimum 3 członków. Górna granica liczby członków małej grupy jest trudna do precyzyjnego ustalenia. Mała grupa społeczna stanowi grupę także dlatego, że składając się z jednostek, występuje wobec innych osób jako pewna całość. Charakteryzuje ją posiadanie własnego obrazu swojej grupy, relacji do innych grup, pewnej wspólnej perspektywy, z której członkowie grupy postrzegają otaczający ich świat. Często są to stereotypy, które pozwalają na utrzymanie tożsamości grupy dzięki wyraźnemu rozróżnieniu grupy i jej otoczenia.

Bibiorafia

• "Społeczna psychologia kliniczna", Praca zbior. pod red. H. Sęk, Warszawa 1991
• N. Sillamy, "Słownik psychologii". Warszawa 1995
• Pilch, T., & Lepalczyk, I. (1995). Pedagogika społeczna. Wychowanie i środowisko. Warszawa.

Autor: Bolesław Zieleń