Kryteria konwergencji

Z Encyklopedia Zarządzania
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
Kryteria konwergencji
Polecane artykuły


Kryteria Konwergencji - sformułowane zostały po raz pierwszy w Traktacie o Unii Europejskiej z Maastricht w 1992 roku. Obejmują kryteria nominalne, jak i te o charakterze prawnym, które muszą spełnić państwa aspirujące do zostania członkami Unii Europejskiej (M. Nawrot 2015, s. 176-177).

Powstanie Unii Europejskiej

Po II wojnie światowej zaczęto myśleć o idei zjednoczenia Europy. Trudna sytuacja społeczna, polityczna, jak i ekonomiczna państw Europy Zachodniej oraz doświadczenia związane z dwoma wojnami światowymi miały wpływ na powstawanie skłonności integracyjnych. Doprowadziło to do powstania Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS) w 1951 roku, Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (EWG) w 1957 roku oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (EURATOM) w 1957 roku (D. Głuszkiewicz 2018, s. 2-3).

Powstanie Unii Europejskiej miało jednak miejsce w późniejszym czasie. 9 lutego 1992 roku został podpisany Traktat o Unii Europejskiej (Traktat z Maastricht). Za sprawą komplikacji w niektórych państwach z procedurami ratyfikacyjnymi, wszedł w życie dopiero 1 listopada 1993 roku (D. Głuszkiewicz 2018, s. 5). Unia Europejska była kolejnym krokiem w procesie integracji. Nazwa Europejska Wspólnota Gospodarcza została zastąpiona Wspólnotą Europejską. Państwa tej wspólnoty mają tworzyć Unię Monetarną i Ekonomiczną.

Według traktatów o Unii Europejskiej obowiązkiem każdego członka Unii Europejskiej jest przyjęcie euro. Pełne uczestnictwo w Unii Walutowej i Gospodarczej uwarunkowane jest spełnieniem kryteriów konwergencji (S. Pastuszka 2011, s. 133). Dopóki jednak dane państwo nie jest w Unii, stosuje się wobec niego klauzulę derogacji. Zgodnie z tą klauzulą, kraj nie jest objęty obowiązkiem wypełniania obowiązków, dotyczących prawa wspólnotowego. Europejski Bank Centralny wraz z Komisją, raz w ciągu dwóch lat przedstawia Radzie raport, który dotyczy wypełnienia kryteriów konwergencji poprzez poszczególne kraje. Jeżeli dany kraj spełnia kryteria konwergencji to Rada na wniosek Komisji podejmuje decyzję o uchyleniu derogacji odnośnie do danego Państwa Członkowskiego. Każde państwo może również złożyć samodzielnie wniosek o sprawdzenie ich kryteriów konwergencji. Nie wyznaczono terminu, w jakim czasie państwa mają wprowadzić euro, więc w głównej mierze decyduje o tym rząd danego państwa. (K. Kawiński 2018, s. 90).

Traktat o Unii Europejskiej wyróżnia trzy filary:

  • I filar obejmuje traktat o Wspólnocie Europejskiej, traktat o Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali oraz traktat o Europejskiej Wspólnocie Energii Atomowej,
  • II filar dotyczy wspólnej polityki bezpieczeństwa i polityki zagranicznej,
  • III filar obejmuje współpracę w kwestiach wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych (D. Głuszkiewicz 2018, s. 5).

W 1995 roku do Unii Europejskiej dołączyły trzy nowe państwa: Finlandia, Szwecja i Austria. 2 października 1997 roku podpisany został traktat Amsterdamski, wszedł w życie w maju 1999 r. Zmienił on traktaty ustanawiające Wspólnotę Europejska oraz traktat o Unii Europejskiej. W owym traktacie podkreślona została rola NATO, jaką odgrywa w europejskim systemie bezpieczeństwa. Przeniesione zostały sprawy dotyczące współpracy sądowej w sprawach cywilnych, polityki migracyjnej i azylowej oraz kontroli zewnętrznych granic z filaru III do I. Dodano nowe dwie kategorię aktów prawnych, które mogą być prowadzone w ramach III filaru (D. Głuszkiewicz 2018, s. 5). W 2001 roku podpisany został traktat nicejski, który na celu miał reformację instytucji unijnych, pod względem przyjęcia kolejnych państw do Unii Europejskiej. W 2003 roku do Unii Europejskiej dołączyły Polska, Litwa, Łotwa, Estonia, Malta, Czechy, Słowacja, Węgry, Cypr, Słowenia, w 2007 Bułgaria i Rumunia, a w 2013 Chorwacja (D. Głuszkiewicz 2018, s. 5).

Konwergencja nominalna

Jednym z najważniejszych czynników wzrostu gospodarczego jest stabilność makroekonomiczna. Jej jakość ma duży wpływ na postać prowadzonej polityki monetarnej i fiskalnej w kraju. W traktacie z Maastricht znalazł się wymóg dotyczący zapewnienia trwałej stabilności makroekonomicznej. Odnosi się to do kryteriów konwergencji nominalnej, które z kolei są podstawową klasyfikacją do strefy euro (E. Tomczak-Woźniak 2015, s. 151). Aby móc określić stopień nominalnej konwergencji danego państwa, które chce dołączyć do strefy euro uwzględnia się: kryterium długookresowej stopy procentowej, kryterium inflacji, kryterium stabilności kursu walutowego oraz kryteria fiskalne (E. Tomczak-Woźniak 2015, s. 151).

  • kryterium deficytu budżetowego - w stosunku do PKB, nie może on być większy nić 3 % PKB,
  • kryterium inflacji - średnia stopa inflacji w roku poprzedzającym ocenę, nie może wynieść więcej niż 1,5 % średniej rocznych stóp inflacji zebranych z 3 krajów, które mają najbardziej stabilne ceny,
  • kryterium długookresowej stopy procentowej - średnia długoterminowa stopa %, w roku poprzedzającym ocenę, nie może przekroczyć więcej niż 2 % średniej ze stóp procentowych obliczonych w trzech krajach, które mają najbardziej stabilne ceny,
  • kryterium długu publicznego - dług publiczny w stosunku do PKB, nie może być większy niż 60 % PKB,
  • kryterium kursu walutowego - przez minimum dwa lata, waluta musi uczestniczyć w Europejskim Mechanizmie Walutowym (E. Tomczak-Woźniak 2015, s. 152).

Konwergencja realna

Do naturalnego dopełnienia konwergencji nominalnej należą zbieżności związane z między innymi bogactwem integrujących się gospodarek, z ich potencjałem, poziomem i strukturą konsumpcji i produkcji, technologiami czy konkurencyjnością i otwartością. Są to kryteria konwergencji realnej. Uczestnictwo danego państwa w Unii Monetarnej ma duży wpływ na przyspieszenie procesu konwergencji realnej, a wysoki poziom takiej konwergencji ułatwia państwu funkcjonowanie wewnątrz Unii Monetarnej. Konwergencja realna w dłuższym czasie ma pozytywny wpływ na uzupełnienie kryteriów konwergencji nominalnej (E. Tomczak-Woźniak 2015, s. 152).

Bibliografia

Autor: Jan Fidowicz