Hyacinte Dubreuil: Różnice pomiędzy wersjami
m (Infobox update) |
(LinkTitles.) |
||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
W książce "[[Organizacja]] pracy a [[system]] grup autonomicznych", Dubreuil ukazuje własne przemyślenia dotyczące kierunków rozwojowych organizacji i zarządzania. Stara się on ukazać w jaki sposób przedsiębiorstwa dążą do pogodzenia dwóch przeciwnych biegunów np. porządku i swobody jednostek. | W książce "[[Organizacja]] pracy a [[system]] grup autonomicznych", Dubreuil ukazuje własne przemyślenia dotyczące kierunków rozwojowych organizacji i zarządzania. Stara się on ukazać w jaki sposób przedsiębiorstwa dążą do pogodzenia dwóch przeciwnych biegunów np. porządku i swobody jednostek. | ||
Przy analizowaniu [[proces]]ów pracy zauważa on, że większe zespoły które wykonują proste czynności nie muszą posiadać również wysokich kwalifikacji. Osoby, które pracują właśnie w dużych zespołach nie wykorzystują w pełni swoich umiejętności intelektualnych. Zjawisko to Dubreuil określa mianem "pewnego rodzaju rezerwą inteligencji". Uważa on, iż można to wykorzystać poprzez zaabsorbowanie robotników do zarządzania, które odbywa się na poziomie oddziałów i wydziałów produkcyjnych. | Przy analizowaniu [[proces]]ów pracy zauważa on, że większe zespoły które wykonują proste czynności nie muszą posiadać również wysokich kwalifikacji. Osoby, które pracują właśnie w dużych zespołach nie wykorzystują w pełni swoich [[umiejętności]] intelektualnych. Zjawisko to Dubreuil określa mianem "pewnego rodzaju rezerwą inteligencji". Uważa on, iż można to wykorzystać poprzez zaabsorbowanie robotników do zarządzania, które odbywa się na poziomie oddziałów i wydziałów produkcyjnych. | ||
Według Durbeuila powinno się przekształcić sposób kierowania komórkami, aby dzięki temu dążyć do zmiany struktury wewnątrz przedsiębiorstwa i co najważniejsze osiągnąć najbardziej istotne dla nas [[cele]]. Kierowanie oddziałami i wydziałami ma uczynić z nich komórki [[autonomia|autonomiczne]] ekonomicznie. [[Cel]] ten możemy uzyskać poprzez decentralizacje [[Rachunkowość|rachunkowości]] zakładowej oraz zaopatrzenie wydziałów we własne [[bilans]]e. Dzięki wszystkim tym zabiegom przeprowadzanym w firmie, robotnicy stają się podmiotami zarządzania. Możemy stwierdzić, że [[zarządzanie]] zaczyna obejmować swoim zasięgiem wspomnianą wyżej rezerwę inteligencji, a już nie tylko kierownictwo. | Według Durbeuila powinno się przekształcić sposób kierowania komórkami, aby dzięki temu dążyć do zmiany struktury wewnątrz przedsiębiorstwa i co najważniejsze osiągnąć najbardziej istotne dla nas [[cele]]. [[Kierowanie]] oddziałami i wydziałami ma uczynić z nich komórki [[autonomia|autonomiczne]] ekonomicznie. [[Cel]] ten możemy uzyskać poprzez decentralizacje [[Rachunkowość|rachunkowości]] zakładowej oraz [[zaopatrzenie]] wydziałów we własne [[bilans]]e. Dzięki wszystkim tym zabiegom przeprowadzanym w firmie, robotnicy stają się podmiotami zarządzania. Możemy stwierdzić, że [[zarządzanie]] zaczyna obejmować swoim zasięgiem wspomnianą wyżej rezerwę inteligencji, a już nie tylko kierownictwo. | ||
<google>ban728t</google> | <google>ban728t</google> | ||
Zdaniem Durbeila dzięki jego metodom, robotnicy będą mieli wpływ na więcej aspektów pracy, które ich interesują oraz doprowadzi to do ulepszenia szkolenia zawodowego. Połączenie grupy osób, które mają wspólne cele jak widać prowadzi do naturalnej selekcji poprzez wywyższanie się jednostek najzdolniejszych. | Zdaniem Durbeila dzięki jego metodom, robotnicy będą mieli wpływ na więcej aspektów pracy, które ich interesują oraz doprowadzi to do ulepszenia szkolenia zawodowego. Połączenie grupy osób, które mają wspólne cele jak widać prowadzi do naturalnej selekcji poprzez wywyższanie się jednostek najzdolniejszych. | ||
Wersja z 23:14, 19 maj 2020
| Hyacinte Dubreuil |
|---|
| Polecane artykuły |
Najbardziej znanym dziełem Hyacinte'a Dubreuila są "Standardy" - książka napisana przez niego podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych, gdzie przebywał w celu zapoznania z najnowocześniejszymi technikami organizacji pracy i zarządzania. Autor podkreśla w swoim dziele bardzo ważną rolę jaką pełnią eksperymenty.
Dubreuil spędził dwa miesiące w fabryce White'a w Cleveland, gdzie przyglądał się realizowaniu doktryny Taylora. Następnie zajął się obserwacją w zakładach Dennisona oraz Forda.
W książce "Organizacja pracy a system grup autonomicznych", Dubreuil ukazuje własne przemyślenia dotyczące kierunków rozwojowych organizacji i zarządzania. Stara się on ukazać w jaki sposób przedsiębiorstwa dążą do pogodzenia dwóch przeciwnych biegunów np. porządku i swobody jednostek.
Przy analizowaniu procesów pracy zauważa on, że większe zespoły które wykonują proste czynności nie muszą posiadać również wysokich kwalifikacji. Osoby, które pracują właśnie w dużych zespołach nie wykorzystują w pełni swoich umiejętności intelektualnych. Zjawisko to Dubreuil określa mianem "pewnego rodzaju rezerwą inteligencji". Uważa on, iż można to wykorzystać poprzez zaabsorbowanie robotników do zarządzania, które odbywa się na poziomie oddziałów i wydziałów produkcyjnych.
Według Durbeuila powinno się przekształcić sposób kierowania komórkami, aby dzięki temu dążyć do zmiany struktury wewnątrz przedsiębiorstwa i co najważniejsze osiągnąć najbardziej istotne dla nas cele. Kierowanie oddziałami i wydziałami ma uczynić z nich komórki autonomiczne ekonomicznie. Cel ten możemy uzyskać poprzez decentralizacje rachunkowości zakładowej oraz zaopatrzenie wydziałów we własne bilanse. Dzięki wszystkim tym zabiegom przeprowadzanym w firmie, robotnicy stają się podmiotami zarządzania. Możemy stwierdzić, że zarządzanie zaczyna obejmować swoim zasięgiem wspomnianą wyżej rezerwę inteligencji, a już nie tylko kierownictwo.
Zdaniem Durbeila dzięki jego metodom, robotnicy będą mieli wpływ na więcej aspektów pracy, które ich interesują oraz doprowadzi to do ulepszenia szkolenia zawodowego. Połączenie grupy osób, które mają wspólne cele jak widać prowadzi do naturalnej selekcji poprzez wywyższanie się jednostek najzdolniejszych.
Bibliografia
- Z. Martyniak, Prekursorzy nauki organizacji i zarządzania, Warszawa 1993, str. 228-238,
- Z. Martyniak, Historia myśli organizatorskiej, Kraków 1996, str. 155-160,
- J. A. F. Stoner, Ch. Wankel, Kierowanie, Warszawa 1994, str. 45-71.
Autor: Aleksandra Gara
