Eurostat

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Eurostat, Europejski Urząd Statystyczny (ang. European Statistical Office) to organizacja zajmująca się przygotowywaniem danych statystycznych dla różnych instytucji Unii Europejskiej. W skład Eurostatu wchodzą główne urzędy statystyczne poszczególnych krajów (National Statistical Organisation - NSO), a także różne organizacje statystyczne działające przy ministerstwach oraz bankach centralnych[1]

Misja Eurostatu

Podstawową i najważniejszą misją Europejskiego Urzędu Statystycznego jest dostarczanie Unii Europejskiej, a także wszystkim ludziom na świecie jakościowo najlepszych informacji na temat stanu gospodarki i społeczeństwa na każdym szczeblu - europejskim, narodowym oraz regionalnym. Informacje te udostępniane są każdemu na potrzeby dyskusji, podejmowania decyzji, a także badań naukowych[2] Dane te można znaleźć na oficjalnej stronie Eurostatu

Historia

Eurostat to urząd Komisji Europejskiej, którego siedzibą jest Luksemburg. Powstał w 1972 roku, zastępując Statistical Office of the European Community (SOEC), który działał od 1959 roku. Wcześniej funkcje organów statystycznych pełniły:

  • Statistical Division (1954-1959),
  • European Community of Steel and Coal Statistical services (1952-1954).

W 1987 roku na mocy Jednolitego Aktu Europejskiego ustanowione nowe zasady działalności oraz wytyczne Eurostatu[3]

"Eurostat składa się z Terminalu Danych (Bruksela) oraz Biura Informacyjnego (Luksemburg) przygotowującego dane dla instytucji kierowniczych Unii Europejskiej. Europejski Urząd statystyczny wydaje również biuletyn Sigma". [4]

Obecnie Eurostat zatrudnia ok 1000 osób z czego 10% to eksperci z krajów członkowskich[5]

Kompetencje Eurostatu

Urząd sporządza prognozy i analizy statystyczne dotyczące obszaru Unii Europejskiej i EFTA (Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu, ang. European Free Trade Association). Są one istotne dla organów wspólnotowych, które podejmują rożnego rodzaju decyzje. Ponadto Eurostat koordynuje i monitoruje prace narodowych urzędów statystycznych. Działanie to ma na celu ujednolicenie stosowanych metod statystycznych, a także konsolidowanie statystyk krajowych państw członkowskich.

Kompetencją Eurostatu jest również "analizowanie i prognozowanie tendencji rozwoju Unii Europejskiej".[6]

Potrzeba ujednolicenia metodologii statystycznej

Dla zapewnienia wysokiej jakości raportów statystycznych zaszła potrzeba ujednolicenia statystyki publicznej w całej Europie. Aby to zrobić potrzebne są ujednolicone pojęcia statystyczne, a także zestandaryzowane statystyczne klasyfikacje społeczno-gospodarcze. Ponadto powinna być również wspólna metodologia prowadzonych badań statystycznych oraz jednakowe standardy sporządzania raportów statystycznych o wysokiej jakości.

Terminologia Eurostatu "wyróżnia sześć podstawowych typów działalności statystycznej, zwanych procesami statystycznymi:

  1. reprezentacyjne badania sondażowe.
  2. spisy powszechne,
  3. procesy (badania) statystyczne wykorzystujące administracyjne źródła danych,
  4. badania (procesy) statystyczne wykorzystujące wielorakie źródła danych,
  5. badania cen i innych wskaźników ekonomicznych,
  6. kompilacje statystyczne polegające na segregowaniu zebranych danych np. rachunki narodowe".[7]

Dbając o wypracowani jednolitej metodologii zostało wydanych wiele ważnych opracowań. Powstało również wiele dokumentów, a "ważniejsze z nich to:

  • Deklaracja jakości,
  • Definicja jakości,
  • Słownik jakości,
  • Kodeks etyczny,
  • Standardy raportów statystycznych,
  • Poradnik na temat sporządzania raportów,
  • Poradnik samodzielnego kontrolowania raportów". "[8]


Eurostatartykuły polecane
Izba handlowaIzba rzemieślniczaInstytucje nadzorujące (ochrona środowiska)Główny Urząd StatystycznyKrajowy Punkt KontaktowyPolskie Centrum AkredytacjiOECDFATFPolski Komitet Normalizacyjny

Przypisy

  1. W. Ostasiewicz (2011) s. 18
  2. W. Ostasiewicz (2011) s. 18
  3. J. Sozański (2010) s. 143
  4. J. Sozański (2010) s. 143
  5. W. Ostasiewicz (2011) s. 18
  6. J. Sozański (2010) s. 143
  7. W. Ostasiewicz (2011) s. 18
  8. W. Ostasiewicz (2011) s. 19

Bibliografia


Autor: Klaudia Niziołek