Efektywność energetyczna

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 08:19, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Efektywność energetyczna
Polecane artykuły


Efektywność energetyczna jest to stosunek uzyskanej wielkości efektu użytkowego danego obiektu, urządzenia technicznego lub instalacji, w typowych warunkach ich użytkowania lub eksploatacji, do ilości zużycia energii przez ten obiekt, urządzenie techniczne lub instalację, niezbędnej do uzyskania tego efektu[1]. Efektywność energetyczna wiąże się z obszarem wykorzystywania i użytkowania energii i jest szczególnie ważna w procesie zapewnienia bezpieczeństwa dostaw energii, bezpieczeństwa ekologicznego, wzrostu konkurencyjności polskich przedsiębiorstw i wielu innych elementach. Kwestia efektywności energetycznej traktowana jest priorytetowo bowiem postęp w tej dziedzinie ma duże znaczenie dla realizacji wszystkich celów polityki energetycznej i większości celów polityki ekologicznej i klimatycznej. Jednym z celów strategicznych polityki energetycznej i ekologicznej państwa jest poprawa efektywności energetycznej gospodarki[2].

Uwarunkowania prawne

Jak podaje W. Dołęga "podstawowym aktem prawnym w obszarze efektywności jest ustawa o efektywności energetycznej, która implementuje na grunt krajowy dyrektywę. Ustawa o efektywności energetycznej dotyczy energii elektrycznej, ciepła i gazu ziemnego. Postanowienia ustawy dotyczą: przedsiębiorstw energetycznych, odbiorców końcowych nośników energii oraz jednostek sektora publicznego. Ustawa wprowadza rozwiązania systemowe umożliwiające:

  • zwiększenie efektywności wytwarzania i dostarczania paliw i energii
  • zwiększenie efektywności wykorzystania energii przez odbiorców końcowych.

W ustawie przyjęto, że poprawie efektywności energetycznej służą w szczególności następujące rodzaje przedsięwzięć:

  • izolacja instalacji przemysłowych,
  • przebudowa lub remont budynków,
  • modernizacja: urządzeń przeznaczonych do użytku domowego, oświetlenia, urządzeń potrzeb własnych, urządzeń i instalacji wykorzystywanych w procesach przemysłowych, lokalnych sieci ciepłowniczych i lokalnych źródeł ciepła,
  • odzysk energii w procesach przemysłowych,
  • ograniczenie: przepływów mocy biernej, strat sieciowych w ciągach liniowych, strat w transformatorach".[3]

Wzór na efektywność energetyczną

Efektywność energetyczną dowolnego procesu można najprościej zdefiniować jako

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle Εe=\frac{E}{W}}

gdzie:

  • E – efekt, tj. wymierny wynik danego procesu, np. ilość wyprodukowanego cementu,
  • W – wkład, tj. ilość energii (elektrycznej, ciepła lub ton paliwa umownego) zużytej do osiągnięcia efektu E.

W ten sposób można m.in. określić efektywność energetyczną gospodarki; wówczas E byłoby wartością dochodu narodowego, wyrażonego np. jako PKB. Odwrotność efektywności energetycznej procesu, czyli W/E, jest jego energochłonnością.[4]

Prognozy efektywności energetycznej gospodarki Polski

Według O. Mikuckiego "przy zakładanym wzroście PKB i przewidywanym zapotrzebowaniu na energię, w perspektywie 2025 r. założono spadek energochłonności PKB o ok. 50% oraz elektrochłonności do ok. 60% obecnego poziomu. Pozwoliłoby to zbliżyć efektywność polskiej gospodarki do poziomu krajów wysokorozwiniętych. Niska efektywność energetyczna jest typowym problemem państw nowo przyjętych do UE, w których energochłonność gospodarki jest znacznie wyższa niż w krajach UE w składzie sprzed rozszerzenia (UE-15). Od 1995 r. notowany jest w Polsce wzrost konsumpcji energii elektrycznej przez gospodarstwa domowe, spowodowany wzmożonym wykorzystaniem szeregu urządzeń elektrycznych przy jednoczesnym braku dostatecznego zainteresowania ich efektywnością energetyczną."[5]

Porównanie cech konwencjonalnego i zrównoważonego systemu energetycznego

Konwencjonalny system energetyczny Zrównoważony system energetyczny
– nacisk na wzrost PKB, – nacisk na długoterminowe cele ekonomiczne i środowiskowe,
– przewaga paliw kopalnych, – wzrost wykorzystania OZE,
– polityka energetyczna skoncentrowana na wytwarzaniu, polityka energetyczna ukierunkowana na ochronę zasobów naturalnych,
– scentralizowane usługi energetyczne, – generacja rozproszona, – rosnące zaufanie do systemów średniej skali,
– dominowanie celów ekonomicznych. – wyważenie pomiędzy celami społecznymi, środowiskowymi i ekonomicznymi.

[6]

Bibliografia

Przypisy

  1. R.Szczerbowski 2013, s. 8-9
  2. W. Dołęga 2014, s. 1
  3. W. Dołęga 2014, s. 2-3
  4. W. Jędral 2011, s. 2
  5. O. Mikucki 2005, s. 3
  6. O. Mikucki 2005, s. 4-5

Autor: Aleksandra Kotapka