Dzieło sztuki

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 09:18, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Dzieło sztuki
Polecane artykuły


Dzieło sztuki - ze względu na trudność w stworzeniu jednej powszechnie używanej definicji dzieła sztuki, takowa po prostu nie istnieje. Znaczenie owego pojęcia jest wciąż modyfikowane, zmienia się z biegiem czasu, choćby ze względu na fakt, iż sztuka, a więc dziedzina w jakiej obracają się dzieła sztuki ciągle się rozwija, powstają coraz to nowsze jej dziedziny. Wytwór estetyczny to potoczna nazwa dzieła sztuki. Wytworem estetycznym może być między innymi sztuka teatralna, obraz, utwór muzyczny, wiersz (a więc wszelkie utwory literackie). Sztuka jest dziedziną działalności człowieka o bardzo szerokim spektrum przedmiotowym i tematycznym. (J. Bański Dzieło sztuki jako źródło wiedzy w badaniach geograficznych, Przegląd Geograficzny 83, 2, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. S. Leszczyckiego PAN, Warszawa 2011, s. 233-234)

Droga artystów do ich niezależności

W czasach starożytnych nie występowało wśród ludności pojęcie artysty, o obecnym znaczeniu. Tamtejsi artyści byli traktowani jako wykonawcy usług, w wyniku czego nikt nie myślał o fakcie, iż osobie wykonującej sztukę przysługuje prawo autorskie. Również w średniowieczu nie wprowadzono żadnych zmian w tym zakresie. Ówczesne dzieła zazwyczaj były anonimowe. Praktycznie nikt nie przywiązywał wagi do twórcy dzieł, które zazwyczaj były wykonywane na specjalne zamówienie przez na przykład władców czy królów. W tamtych czasach sztuką zajmowali się przede wszystkim duchowni, których dzieła były wykonywane na chwałę Boga. Duży wpływ na wygląd, rodzaj dzieła posiadali klienci, którzy składali określone zamówienie, stąd też artyści nie posiadali władzy nad swoim tworem, który nie mógł być w stu procentach wykonany zgodnie z ich chęcią, gdyż musiał spełniać narzucone warunki. To klient decydował o tym co chce otrzymać i dopiero po złożeniu zamówienia owe dzieło było wykonywane. Zupełnie inaczej wygląda to dzisiaj, gdzie w większości przypadków, to artysta kreuje swoje dzieło, wypuszcza je na rynek i wówczas odbiorca może dokonać zakupu wybranego z oferowanych dzieł. (A. Szczekala, 2012, s. 73)

Rola muzeów

Głównym zadaniem muzeów jest tworzenie i poszerzanie kolekcji, co w latach 1989-1992 kiedy większość stałych funduszy przeznaczanych na ten cel zostało zlikwidowanych i dodatkowo nie udało się znaleźć nowych źródeł finansowania było nierealizowane. W opinii publicznej odpowiedzialność za nieudolną politykę prowadzenia muzeów spadła na Ministra Kultury. Spadek finansów muzeów znacznie ograniczał jej możliwości zakupowe, w wyniku czego dzieła związane z naszym narodem często trafiały w ręce innych krajów, bądź kupowały je osoby prywatne. Trzeba pamiętać, że muzea to miejsce w którym spotykamy się z historią, kulturą, sztuką. Zabytki, dzieła sztuki dają nam obraz przeszłości, pełnią również funkcję edukacyjną, dlatego tak ważny jest rozwój kolekcji, by zapewnić innym pokoleniom możliwości poznania świata w jakim żyli ich przodkowie. (D. Folga – Januszewska, 2008, s. 27-28)

Nauka a sztuka

Nauka i sztuka, to dwa różne sposoby poznawania, opisu i rozumienia świata. Nauka dąży do obiektywizmu oraz wyjaśnienia praw i zasad funkcjonowania świata, sztuka – to subiektywizm i interpretacja rzeczywistości. Sztuka i jej wytwory są przedmiotem badań wielu dyscyplin naukowych, ale i w zakresie sztuki jako takiej nadawane są stopnie i tytuły naukowe (sztuki: teatralne, muzyczne, filmowe i plastyczne). Wynika z tego, że granica pomiędzy nauką i sztuką jest płynna, dlatego niektóre "fragmenty” nauk humanistycznych traktowane są również jako sztuka (antropologia literatury, etnologia, estetyka). Szczególne miejsce na pograniczu sztuki i nauki zajmuje architektura, wymagająca od swych przedstawicieli wiedzy i umiejętności artystycznych oraz wiedzy inżynierskiej. (J. Bański Dzieło sztuki jako źródło wiedzy w badaniach geograficznych, Przegląd Geograficzny 83, 2, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. S. Leszczyckiego PAN, Warszawa 2011, s. 233-234)

Bibliografia

Autor: Anna Myrta