Dyskusja:Alians strategiczny
Alians strategiczny, badacze problemu -- Bockoviki 14:30, 24 maj 2008 (UTC)
Określenie rodzaju aliansu strategicznego wymaga poznania szczegółowo zakresu podpisanej umowy pomiędzy firmami. B.Garrette i P.Dussauge (1995) prezentują alians strategiczny jako porozumienie między przedsiębiorstwami zamierzającymi zrealizować projekt lub prowadzić specyficzną działalność, w którym jest utrzymana niezależność każdej z firm partnerskich, mimo umowy wiążącej jednych z drugimi w celu koordynacji kompetencji, sposobów i niezbędnych zasobów działania. Nieco inaczej Y.L.Doz i L. Hamel przedstawiają alians jako formę dynamicznego (zmieniającego się w czasie w zależności od potrzeb) porozumienia, która odgrywa jedną najważniejszych obecnie ról na globalnych rynkach, często zawierana również z konkurentami w celu pozyskania odpowiednich zasobów. Porozumienie pomiędzy minimum dwoma partnerami (z naciskiem na wymiar wieloelementowy), mające na celu kreowanie wartości. Znaczący wpływ na ujęcie aliansu strategicznego mieli następujący twórcy:
- K.R. Harrigan (1995)
- K. Ohmae ( 1989),
- Y. Allaire, M.E.Firsirotu (1993),
- B. Garrette, P. Dussauge (1995),
- S. Sudarsanam (1995),
- D. Faulkner, C. Bowman (1995),
- B. Gomes-Casseres (1996),
- J.H. Dunning (1997),
- R. Gulati (1998),
- Y.L. Doz, G. Hamel (1999),
- T. Lendrum (2000),
- J.B. Barney (2002),
- T.K. Das , B-S Teng (2001).
Polscy naukowcy reprezentowani są przez następujące osoby:
- Z. Dworzecki, R. Fredrich (1995),
- M. Romanowska (1997),
- A. Sulejowicz (1997),
- H. Chwistecka-Dudek, W. Sroka (2000),
- R. Zembura (2001),
- J. Cygler (2002),
- A. Pietruszka-Ortyl (2007).
Boćko B., Programowanie rozwoju organizacji, Ekonomika i Organizacja Przedsiębiorstw, kwiecień nr 4 (687), Instytut Organizacji i Zarządzania w Przemyśle "Orgmasz", Warszawa 200
Boćko B., Metodyka zarządzania aliansem, praca zbiorowa pod red. naukową A.Nalepki, Organizacje komercyjne i niekomercyjne wobec wzmożonej konkurencji i wzrastających wymagań konsumentów, Nowy Sącz 2007.
