Dyskusja

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 09:17, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Dyskusja
Polecane artykuły

Dyskusja (jest to termin pochodzenia łacińskiego: discutere - rozbić, rozłożyć [1]) - jest to ustna lub pisemna wymiana zdań na określony temat, która ma na celu dochodzenie do wspólnych wniosków [2]. Dyskusja jest działaniem prowadzonym w grupie dwóch i więcej osób i zmierzającym do rozwiązania jakiegoś problemu [3].

Jest to proces w którym przedstawia się tezy wspierane kompetentnymi argumentami i pozwala innym ludziom sprawdzić swoje tezy, lub przedstawić kontrargumenty [4].

Dyskusja jest jedną z form zapobiegania nieporozumieniom i uczenia się, bo w trakcie jej prowadzanie możemy lepiej zrozumieć poruszony problem i określić istniejące niezgodności. Proces dyskusji powoduje zmiany w podejściu, informuje, tworzy forum dla reprezentowania poglądów i przekazuje podstawową wiedzę, niezbędną do podjęcia decyzji [5].

Cechy dyskusji

Istotnymi cechami dyskusji są [6]:

  • skuteczność argumentacji
  • precyzyjność
  • kultura zachowania
  • kultura słowa.

Także możemy wymienić takie cechy dyskusji [7]:

  • panowanie nad emocjami
  • powstrzymywanie się od interwencji
  • istnienie czynnika współpartnerstwa
  • dążenie do przekonania rozmówcy.

Cele dyskusji

Istnieje dużo różnych celów dyskusji i wśród nich możemy wymienić następujące [8]:

  • rozwiązanie jakiegoś problemu
  • nauczenie kogoś czegoś lub przekonanie go do czegoś
  • ćwiczenie się umiejętności dialektycznej
  • wykazanie się swoją wiedzą lub sprawnością.

Rodzaje dyskusji

Możemy wymienić takie rodzaje dyskusji [9]:

  • Ze względu na liczbę uczestników i formę prowadzenia dyskusje dzielimy na:
  1. Dyskusja spontaniczna – jest to wymiana zdań na określony temat, który interesuje wszystkich uczestników rozmowy.
  2. Dyskusja zorganizowana – jest ona prowadzona w dużej grupie osób i ma parlamentarny charakter, co znaczy, że prowadzi rozmowę jedna osoba, która jest upoważniona do udzielenia głosu innym uczestnikom.
  3. Dyskusja przed zespołem rozstrzygającym – jest to rodzaj dyskusji, gdy w trakcie jej prowadzenia dwie lub więcej osób wykazują swoje zdanie na określony temat przed arbitrem, który decyduje o przyznaniu racji jednej ze stron.
  • Ze względu na stanowisko, jakie zajmują wobec siebie uczestnicy możemy wyróżnić takie dyskusje:
  1. Dyskusja wojownicza - jest to rodzaj dyskusji, gdy dyskutanci mają przynajmniej dwa różnych zdania na określony temat. Strony dyskusji są negatywnie nastawione wobec siebie i nie zgadzają się w poglądach.
  2. Dyskusja budująca lub pogłębiająca – jest to rodzaj dyskusji, w którym chodzi o znalezienie wspólnego zdania, żeby rozwinąć temat.
  • Ze względu na cel wyróżniamy takie rodzaje dyskusji:
  1. Dyskusja teoretyczna - jest to dyskusja, która ma na celu wykrycia prawdy w określonym pytaniu, jej przedmiotem są twierdzenia naukowe, filozoficzne, religijne itp.
  2. Dyskusja teoretyczna z konsekwencjami praktycznymi- jest to połączenie dyskusji teoretycznej z praktyczną.
  3. Dyskusja praktyczna – jest to dyskusja, która dąży do wykonania pewnych działań.
  4. Dyskusja ćwiczebna –jest to dyskusja przeprowadzona w celach szkoleniowych.
  5. Rozgrywka osobista – jest to dyskusja, celem której jest zdobycie zwycięstwa osobistego nad innymi uczestnikami.

Techniki dyskusji w zespole

Techniki dyskusji w zespołach [10]:

  • dyskusja w małych grupach (face-to-face)
  • dyskusja 66
  • dyskusja panelowa
  • dyskusja panelu przerywanego
  • burza mózgów
  • wykład
  • sympozjum
  • słuchający komitet
  • odgrywanie ról

Warunki konieczne do zaistnienia dyskusji

Warunkami racjonalnej dyskusji są warunki następujące [11] :

  1. strony muszą mieć jakiś wzajemny interes
  2. poglądy stron muszą być rożne
  3. strony muszą wzajemnie wierzyć, że działają konstruktywnie
  4. strony muszą być zdolne do zmiany swoich poglądów.

Przypisy

  1. Szwed Cz. 2002
  2. Doroszewski W. 1958
  3. Marciszewski W. 1994,s.92
  4. Gronbeck B. i in. 2001,s.339
  5. Mette Kjaer A. 2009, s.69
  6. Skudrzykowa A i in.2000, s.27
  7. Wilkoń A. 2002, s. 232,235
  8. Marciszewski W. 1994, s.25
  9. Pszczołowski T. 1998
  10. Mikułowski-Pomorski J. 2002, s.120-131
  11. Sękowski P. 2017, s.74

Bibliografia

  • Doroszewski W.(1958), Słownik języka polskiego, PWN, Warszawa.
  • Gronbeck B., German K., Ehninger D., Monroe A., (2001), Zasady komunikacji werbalnej, Zysk i S-ka, Poznań.
  • Marciszewski W. (1994),  Sztuka dyskutowania, Fundacja na rzecz Informatyki, Logiki i Matematyki, Warszawa.
  • Mette Kjaer A.(2009), Rządzenie , Sic , Warszawa.
  • Mikułowski-Pomorski J., Karwińska A., Pacholski M. (2002), Typy działań socjotechnicznych a funkcjonowanie organizacji, Akademia Ekonomiczna w Krakowie, Kraków.
  • Odrowąż E. (2012), Dyskusja-metoda skutecznego porozumiewania się, "Nauczanie przedmiotów przyrodniczych kształtujące postawy i umiejętności badawcze uczniów", Uniwersytet Jagielloński, Kraków.
  • Pszczołowski T. (1998) , Umiejętność przekonywania i dyskusji, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, Gdańsk.
  • Sękowski P. (2017), Logiczna analiza struktury i prawomocności argumentu tu quoque, Uniwersytet Łódzki, Łódź.
  • Skudrzykowa, A., Urban K., (2000) , Mały słownik terminów z zakresu socjolingwistyki i pragmatyki językowej, Spółka Wydawniczo-Księgarska, Warszawa.
  • Szmeja M.(2010), Pamięć zbiorowa w publicznym dyskursie. Dyskusja internetowa sąsiadujących z sobą grup regionalnych , "Studia Humanistyczne. Tom 8", AGH, Kraków.
  • Szwed Cz. (2002),  Znaczenie gestów w negocjacjach, Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania, Bielsko-Biała.
  • Wilkoń A. (2002), Spójność i struktura tekstu, Uniwersitas, Kraków.
  • Żmijewska-Kwiręg S.(2010), Dyskusje i debaty, "Żywa lekcja samorządności", Ceo, Warszawa

Autor: Yuliia Ivanitska