Centrum kosztów i jego kontrola

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 08:00, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Centrum kosztów i jego kontrola
Polecane artykuły


Koszt (wg. E.Burzym) jest definiowany jako niezbęde (społecznie i gospodarczo uzasadnione) zużycie środków rzeczowych oraz usług obcych, wyrażonych w cenach nabycia, a także niezbędne wykorzystanie pracy żywej, wyrażone w płacach, związanie z efektem użytecznym, powstałym w danym okresie na jakimkolwiek odcinku działalności przedsiębiorstwa?.

Centrum kosztów jest to miejsce powstawania kosztów, które jest niezmiernie ważne dla nowocześnie działających firm i gwarantuje im właściwe określenie zyskowności i dobre zaplanowanie budżetu. W centrum kosztów definiuje się symbole klasyfikacji kosztów, które wykorzystuje się przy planowaniu budżetu. Kryteria podziału kosztów powstają w zależności od celów, dla których koszty się oblicza, sumuje, prezentuje i komunikuje. Dzięki stosowaniu tego rodzaju klasyfikacji możemy w dokładniejszy sposób rozdzielać koszta i przychody na poszczególne działy w firmie, co daję nam możliwość wglądu w aktualny stan finansów firmy.

Odpowiedzialność centrum kosztów wyraża się w:

  • podejmowaniu decyzji, które zapewnią wykonanie zadań rzeczowych i zgodności poniesionych kosztów kontrolowanych z budżetem,
  • wyjaśnieniu powstałych odchyleń, nawet tych, które zostały spowodowanie czynnikami niezależnymi od centrum, i podjęciu odpowiednich działań korygujących. (G. K. Świderska i in. 2010, s. 400)

Utworzone centrum kosztów powinno spełniać trzy warunki:

  • umożliwiać wyrażenie rezultatu ośrodka w postaci miernika odzwierciedlającego powstanie kosztów w ośrodku,
  • być jednoznacznie wyodrębnionym obszarem odpowiedzialności,
  • ułatwiać sporządzanie dowodów księgowych. (M. Foremna-Pilarska 2013, s. 123-124)

Kryteria wyodrębniania centrum

Wyodrębnianie centrów odpowiedzialności za koszty w przedsiębiorstwie wymaga zastosowania podstawowych kryteriów, do których można zaliczyć:

  • miejsce powstawania kosztów (MPK) - warunek ten pozwala przypisać koszty do miejsc, w których one powstają. W ten sposób można budżetować koszty z uwzględnieniem miejsc, w których są ponoszone. W budżetowaniu tym może uczestniczyć osoba, która odpowiedzialna jest za to centrum. Dzięki temu może ona później reagować na odchylenia rzeczywiście poniesionych kosztów od kosztów zaplanowanych,
  • wymogi techniczno-obrachunkowe - kryterium to zależy od ilości produktów i złożoności procesu ich wytwarzania. Wyroby o mało skomplikowanym procesie produkcji, które tym samym generują jednolitą strukturę kosztów wymagają mniejszej liczby centrów niż produkty, których proces wytwarzania jest bardziej złożony, i których struktura kosztów jest zmienna. W ten sposób tworzy się konieczność zwiększenia liczby rozliczeń między ośrodkami,
  • organizacja przestrzenna - bierze pod uwagę różnorodność kosztów, które są ponoszone w ramach produkcji w jednym pomieszczeniu,
  • funkcje przedsiębiorstwa – wyłania i grupuje czynności, które wykonywane są w różnych funkcjach i obszarach przedsiębiorstwa tak, aby mogły one stworzyć jeden ośrodek odpowiedzialny za koszty. (M. Sierpińska, B. Niedbała 2003, s. 140-141)

Rodzaje kosztów

  • bezpośrednie/ pośrednie
  • produkcji zakończonej/ produkcji w toku
  • stałe/ zmienne/ semi-zmienne
  • decyzyjne (różnicujące)/ niedecyzyjne (nieróżnicujące)
  • przesądzone/ nieprzesądzone
  • kontrolowane (zależne)/ niekontrolowane (niezależne)
  • wg rodzaju: amortyzacja, materiały itp.
  • działalności inwestycyjnej, eksploatacyjnej

Wady i zalety centrum kosztów

Do zalet centrum odpowiedzialności za koszty zaliczamy:

  • wzrost świadomości kosztowej wśród menedżerów,
  • szansę kontroli kosztów w całej organizacji ze względu na współzależność centrów,
  • możliwość doboru zasobów zgodnie ze standardami przedsiębiorstwa,
  • dokładną kontrolę zasobów, które są przydzielone do centrum,
  • sposobność podziału informacji kosztowej według jasnego podziału,
  • łatwy nadzór kierowniczy oraz możliwość przeprowadzenia kontroli budżetowej,
  • ułatwienie decyzji o zmianie technologii.

Natomiast do wad możemy zaliczyć:

  • nadmiernie kierowaną uwagę na kosztach względem przychodów czy wyniku finansowym organizacji,
  • możliwość planowania kosztów z naddatkiem na komfortowym poziomie,
  • skłonność do wydatkowania środków na koniec okresu budżetowego, po to, aby wykorzystać w go pełni,
  • niejasne powiązania między budżetowaniem a systemem wynagradzania,
  • obniżenie motywacji menedżera na skutek narzucenia przez niego kosztów niekontrolowanych.(W. Czakon 2011, s. 124-126)

Proces kontroli kosztów

Kontrola kosztów - to proces, który jest elementem sterowania ekonomicznego, mający na celu regulację wielkości ekonomicznych na podstawie wartości wzorcowych. Proces ten składa się z następujących elementów:

  • ustalenie wartości wzorcowej

Można określić ją w oparciu o stan wiedzy dotyczący czynników procesów wytwarzania (koszty materiałów, robocizny i koszty ogólne) tzw. wielkości normatywne albo wzorcowe. Wartość tą ustala się w celu ustabilizowania kosztów w przedsiębiorstwie, aby były jak najbliższe kosztom wzorcowym.

Powstaje dzięki stosowaniu w przedsiębiorstwie systemu rachunkowości, który ma ściśle określone cechy. Szczegółowość tego systemu zależy od zarządzających i tego w jakim stopniu posługują się informacjami o kosztach. System ten daje nam możliwość wglądu w koszta produktów, usług, zleceń i pozycji kalkulacyjnych.

  • porównanie rezultatu pomiarów z wartością wzorcową

Jest istotą kontroli kosztów. Występuje tylko wtedy gdy mamy wartość wzorcową. Możemy wtedy nasze realne pomiary przyrównywać, aby otrzymać zarys sytuacji panującej w przedsiębiorstwie.

  • ustalenie przyczyny powstania odchyleń

Analizę tę przeprowadzamy po stwierdzeniu wystąpienia różnicy. Koncentrujemy się na odchyleniach dużych (pomijając mało istotne) i określamy które z czynników spowodowały te odchylenia. Analizę przeprowadzają najczęściej księgowi.

  • działania modyfikujące

Dokonuje się je na podstawie wcześniej sporządzonej analizy. To zarządzający ustalają w jaki sposób zostanie wprowadzona modyfikacja np.poprzez stosowanie różnych systemów premiowania.

Ocena centrów kosztów

Podstawowym zadaniem ośrodka odpowiedzialność za koszty jest dotrzymanie budżetu kosztów. Powinno się w nim wyodrębniać koszty kontrolowanie i niekontrolowane. Koszty kontrolowane to takie, na których strukturę i wysokość mają wpływ decyzje centrum. Ich przeciwieństwem są koszty niekontrolowane przez ośrodek. Ujecie kosztów w budżecie w ten sposób wpływa na sposób oceny centrum, który skupia uwagę na podstawowych pozycjach kosztów kontrolowanych.

Wyróżniamy dwa rodzaje mierników oceny ośrodków kosztów:

  • mierniki ilościowe,
  • mierniki jakościowe.

Do mierników ilościowych możemy zaliczyć m.in. rotację zapasów produkcji w dniach, procentowe odchylenie planu od wykonania czy stopień wykonania planu sprzedaży. Mierniki te powinny wspomagać ocenę i system motywacyjny pracowników.

Mierniki jakościowe wspomagają ocenę wychodząca poza wartościowanie działań centrum procentowo, ilościowo lub wartościowo. Mogą odnosić się do oceny obszarów zewnętrznych i wewnętrznych ośrodka np. satysfakcja klientów czy pracowników. (M. Foremna-Pilarska 2013, s. 128-129)

Bibliografia

Autor: Monika Hałun, Monika Wójcik