Bukmacher

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 07:56, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Bukmacher
Polecane artykuły


Bukmacher (z ang. bookmaker; od book- zakład, make- robić) - osoba lub organizacja pośrednicząca przy zawieraniu zakładów, najczęściej sportowych, po określonych kursach[1].

Bukmacher oczekuje zysku od postawionych zakładów. Jego kursy powinny sugerować prawdopodobieństwa, które sumują się do co najmniej jednego. Oznaczają możliwość różnych wyników i są używane zamiast procentów, ponieważ określają zwrot w zakładzie[2]. Wysokość wygranej zależy od postawionej sumy, im większe prawdopodobieństwo wydarzenia, tym mniejsza wygrana dla obstawiającego gracza. Kursy przedstawia się w postaci dziesiętnej, ułamkowej lub tzw. moneyline. W Polsce stosuje się system dziesiętny, a do jego wyznaczenia konieczne jest oszacowanie prawdopodobieństwa zaistnienia danego zdarzenia. Wzór do wyznaczenia kursu można przedstawić następująco:[3]

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle [[kurs]]=\frac{1}{prawdopodobieństwo}}

Wygrana gracza obstawiającego to postawiona stawka pomnożona przez kurs. Zyskiem dla bukmachera jest marża, którą narzuca na kurs poprzez zawyżenie prawdopodobieństwa zajścia danego zdarzenia. Obecny rynek zakładów bukmacherskich możemy podzielić na cztery segmenty:[4]

  • naziemny – oferujący usługi w swoich oddziałach,
  • internetowy – oferujący usługi w internecie,
  • mieszany – oferujący usługi w oddziałach i internecie,
  • giełd zakładów sportowych

Historia

Pierwszym znanym bukmacherem był Harry Ogden, który rozpoczął działalność już w 1795 roku w Newmarket w Wielkiej Brytanii. Jednakże bukmacherstwo działało w podobnych formach już wcześniej w osiemnastym wieku. Firmy bukmacherskie zaczynały w wyścigach konnych, z czasem poszerzając działalność do wyścigów chartów oraz różnych innych dyscyplin sportowych, a ostatnio także do wielu innych niesportowych wydarzeń, np. politycznych. Obecnie dzięki rozwojowi i rozpowszechnieniu Internetu zakłady bukmacherskie przeżywają “złoty wiek” świadcząc usługi drogą elektroniczną.[5]

Legalność

Bukmacherstwo w zależności od państwa jest nielegalne, legalne oraz często regulowane. Na przykład w Stanach Zjednoczonych, z wyłączeniem paru stanów, jest całkowicie nielegalne. Natomiast w Wielkiej Brytanii od 1961 roku zakłady bukmacherskie działały legalnie i przyczyniły się nawet do rozwoju brytyjskiej gospodarki. W takich państwach jak Szwecja, Japonia czy Kanada jedyni legalni bukmacherzy to ci, którzy są własnością zarządzaną przez państwo.[6]

Bukmacherstwo w Polsce

W Polsce bukmacherzy działali legalnie od lat 90 w oparciu o ustawę o zakładach wzajemnych z 1992 roku[7]. Po wprowadzeniu ustawy hazardowej w 2009 roku internetową działalność z zakładami bukmacherskimi mogły prowadzić tylko te firmy, które uzyskały odpowiednie zezwolenie Ministra Finansów[8]. W 2016 roku Prezydent Andrzej Duda podpisał nowelizację ustawy hazardowej z 2009 roku, która zaczęła obowiązywać od 1 kwietnia 2017 roku[9]. A od 1 lipca 2017 roku rozpoczęto blokowanie wszystkich stron nielegalnie działających bukmacherów na terenie Rzeczpospolitej Polski. Firmy z wymaganym pozwoleniem Ministra Finansów są zobowiązane do płacenia podatku od obrotu w wysokości 12%. Uzyskanie wymaganej licencji to koszt 480 000 złotych. Lista podmiotów posiadających zezwolenie Ministra Finansów na prowadzenie działalności w zakresie zakładów wzajemnych przez Internet dostępna jest na stronie Ministerstwa Finansów. Według danych udostępnionych przez Ministerstwo Finansów "na dzień 31 grudnia 2017 r. obowiązywało 28 zezwoleń na urządzanie zakładów wzajemnych, obejmujących łącznie 2510 punktów przyjmowania zakładów wzajemnych."[10] Dochody budżetu państwa z podatków od gier z tytułu zakładów wzajemnych w 2017 roku wyniosły 407 367 tys. zł.

Bibliografia

Przypisy

  1. praca zbiorowa (2009). Encyklopedia Powszechna PWN Tom 5, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
  2. Cortis D. (2015). Expected Values and variance in bookmaker payouts: A Theoretical Approach towards setting limits on odds, "Journal of Prediction Markets", Vol. 9, no. 1 s. 2
  3. Jędraszka A., Zatoń M. (2011). Giełdy zakładów sportowych jako alternatywne źródło inwestycji, "Studia i Prace Kolegium Zarządzania i Finansów SGH", z. 106. s. 159
  4. Majewski S. (2017). Efektywność rynku sportowych zakładów bukmacherskich online w Polsce, "Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska", sectio H – Oeconomia Vol 51, No 1 s. 55
  5. Munting R. (1996). An Economic and Social History of Gambling in Britain and the USA, "Manchester University Press", s. 89.
  6. Wikipedia (2018).
  7. Ustawa z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych(1992), Dz.U. 1992 nr 68 poz. 341
  8. Ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych(2009), Dz.U. 2009 nr 201 poz. 1540
  9. Ustawa z dnia 15 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw(2016), Dz.U. 2017 poz. 88
  10. Ministerstwo Finansów (2018). Informacja o realizacji ustawy o grach hazardowych w 2017 roku s. 10

Autor: Arkadiusz Krzeszowiec