Bariery mobilności wewnątrzsektorowej

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 07:51, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Bariery mobilności wewnątrzsektorowej
Polecane artykuły


Bariery mobilności wewnątrzsektorowej - trudności przechodzenia przedsiębiorstwa z jednej grupy strategicznej do drugiej; powodują one, iż przedsiębiorstwo de facto konkuruje nie ze wszystkimi firmami zbliżonych profilach, ale z tą ich częścią, która produkuje wyroby z tej samej grupy cenowej i jakościowej; ich badanie ma szczególne znaczenie dla prognozowania rozwoju sektora i zmian w konkurencji.

Niskie bariery mobilności wewnątrzsektorowej:

  • oznaczają łatwość przechodzenia przedsiębiorstwa z jednej grupy strategicznej do innej,
  • do najmniej atrakcyjnej grupy sektora mogą być zagrożeniem dla innych grup.

Wysokie bariery mobilności wewnątrzsektorowej:

  • oznaczają stabilność struktury konkurencji i bezpieczeństwo działania w obrębie grupy,
  • grupy strategiczne chronione wysokimi barierami mobilności mają dobre warunki rozwoju.

Bezpieczeństwo w sektorze

Problem bezpieczeństwa w obrębie sektora można częściowo wyjaśnić symetrycznością barier mobilności:

  • symetryczne bariery mobilności wewnątrzsektorowej - przejście do innej grupy jest tylko kwestią nakładów inwestycyjnych,
  • asymetryczne bariery mobilności wewnątrzsektorowej - do przejścia konieczne jest posiadanie specyficznych umiejętności.

Reasumując sytuacja dla grupy strategicznej jest najkorzystniejsza wtedy gdy ma ona wysokie bariery wejścia do swojej grupy i bariery te są asymetryczne tzn. bezpieczeństwo grupy i łatwość wchodzenia do innych grup w sektorze, które tego rodzaju bariery mają.

W każdym sektorze istnieją nie tylko bariery wejścia, lecz także zdolność riposty ze strony jego dotychczasowych uczestników.

Efekty istnienia barier wejścia

Bariery wejścia ograniczają możliwości przybyszów i im zagrażają. Tkwią one głównie w sferze kosztów i czasu. Analizując je, należy uwzględniać elementy:

  • zjawisko korzyści skali, które powoduje, że aby uzyskać konkurencyjnie niskie koszty, trzeba osiągnąć odpowiednie rozmiary potencjału wszystkich służb przedsiębiorstwa, tzn. produkcji, marketingu, prac badawczych i rozwojowych.W niektórych jednak przypadkach przewaga kosztowa nie jest uzależniona od potencjału wytwórczego, ale od innych czynników.
  • koszty transferu,
  • dostęp do sieci dystrybucji,
  • Dyferencjacja produktu.

Zdolność ripostowania jest czynnikiem tym istotniejszym, im słabsze są bariery wejścia i im bardziej prawdopodobne jest przenikanie do sektora nowych przybyszów. Możliwości skutecznego ich zniechęcania wiążą się z następującymi czynnikami:

  • istnieniem tradycji podtrzymywania ścisłych i serdecznych powiązań profesjonalnych między dotychczasowymi uczestnikami sektora,
  • kultywowaniem zawodowych tradycji, które również sprzyjają mobilizacji,
  • zdolnością przedsiębiorstw do mobilizowania zasobów własnych,
  • istniejącą strukturą kosztów i zysków.

Rodzaje barier wyjścia

Bariery wyjścia mogą mieć charakter:

  • ekonomiczny (wąska specjalizacja aktywów lub wysokie koszty stałe wyjścia),
  • strategiczny (silne powiązania i współzależności między różnymi dziedzinami dotychczasowej działalności),
  • polityczny i społeczny (interwencje państwa lub naciski związków zawodowych),
  • psychologiczny (dla wielu szefów przedsiębiorstw, którzy całą swoją karierę zawodową związali z określoną dziedziną produkcji, sprawą niezwykle trudną jest pogodzenie się z faktem opuszczenia sektora i przekazanie tej informacji pracownikom; często odczuwają to jako porażkę).

Autor: Karolina Orzeł, Joanna Grych