Administracja

Z Encyklopedia Zarządzania
Wersja z dnia 08:35, 19 maj 2020 autorstwa Sw (dyskusja | edycje) (Infobox update)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Administracja
Polecane artykuły


Administracja państwowa określana jest jako system podmiotów utworzonych i wyposażonych przez ustawę w kompetencję do prowadzenia organizatorskiej i kierowniczej działalności na podstawie ustaw w kierunku wewnętrznym oraz zewnętrznym, przy czym zarówno przebieg i skutki działalności zewnętrznej przypisywane są zawsze państwu.

Powyższe określenie ukazuje administrację państwową jako splot organizacyjnych i normatywnych elementów, wielką i złożoną instytucję realizującą na podstawie ustaw pewne cele za pomocą działań. Działania te posiadają kierowniczy i organizujący charakter. Rdzeniem tej instytucji są organy administracji państwowej i powiązane z nimi zakłady państwowe. Działają one poprzez jednostki organizacyjne (różniące się pod względem stopnia rozbudowania), zwane ogólnie urzędami administracyjnymi (np. Urząd wojewódzki, Urząd Regulacji Energetyki). Instytucja ta jest częścią aparatu państwowego, a jej działalność zasadniczo polega na organizowaniu wykonania zadań państwa.[1]

Cechy administracji państwowej

Wyróżniane są trzy podstawowe cechy administracji państwowej: "Po pierwsze administracja jest zjawiskiem społecznym. Zajmuje się ona sprawami wspólnoty i członkami tej wspólnoty, inaczej mówiąc ukierunkowana jest na interes publiczny. Po drugie administrację cechuje aktywność, inicjatywa, działalność ukierunkowana na przyszłość, cecha ta występuje w pełni gdy administracja wykonuje ustawy. Po trzecie administracja podejmuje konkretne środki do uregulowania spraw jednostkowych i urzeczywistniania określonych przedsięwzięć. Jest to cecha stanowiąca o różnicy między administracją a ustawodawstwem, które ukierunkowane jest na wydawanie generalnych i abstrakcyjnych uregulowań.[2]

"Szersze ilościowo ujęcie cech administracji:

  • działanie w imieniu państwa i na rachunek państwa lub innego odrębnego od państwa podmiotu władzy publicznej, któremu państwo przekazało część swojej władzy
  • możność działania w formach władczych zabezpieczonych możliwością zastosowania przymusu państwowego
  • działanie w interesie publicznym (w imię interesu społecznego)
  • polityczny charakter – cele jej działania i jego rezultaty ocenia się w kategoriach politycznych, wpływają one na kształtowanie się stosunku obywateli do podmiotów administracji
  • działanie na podstawie ustaw i w granicach przez nie określonych (z tego względu w odniesieniu do administracji publicznej nie ma zastosowania zasada <co nie jest zabronione jest dozwolone>
  • aktywność, zwrócenie ku przyszłości, możność podejmowania działania z własnej inicjatywy
  • działanie w sposób ciągły i stabilny
  • oparcie się z reguły na zawodowym personelu
  • charakter monopolistyczny (administracja działając w ramach powierzonych jej kompetencji występuje jako wyłączny gospodarz w określonej kategorii spraw) i bezosobowo w ramach jej struktur działają rożne podmioty, lecz decyzje wydaje nie ktoś pełniący np. Funkcje wojewody ale organ administracji noszący tę nazwę.[3]

Organy administracji państwowej

Organy administracji państwowej ze względu na terytorialny zasięg działania można podzielić na:

  • organy naczelne,
  • organy centralne,
  • organy terenowe.

Organy naczelne administracji państwowej

Organy naczelne mają następujące cechy:

  • są powoływane przez Prezydenta (bezpośrednio lub po wyborze przez Sejm),
  • są organami zwierzchnimi wobec innych organów,
  • ponoszą odpowiedzialność konstytucyjną i polityczną.

Naczelne organy administracji stanowią:

1. Prezydent:

  • reprezentuje państwo na zewnątrz,
  • pełni funkcję naczelnego organu administracji państwowej,
  • na podstawie ustaw i w celu ich wykonania wydaje rozporządzenia i zarządzenia,
  • może wprowadzać stan wojenny i stan wyjątkowy,
  • ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe,
  • nadaje ordery, odznaczeni i tytułu honorowe,
  • może zwoływać i przewodniczyć Radzie Ministrów,
  • wydaje decyzje w zakresie nadawania i zwalniania z obywatelstwa,
  • stosuje prawo łaski,
  • powołuje Prezesa Rady Ministrów, Radę Ministrów.

"Organem pomocniczym Prezydenta RP jest Kancelaria Prezydenta RP. Prezydent nadaje jej statut oraz powołuje i odwołuje Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej. Organem doradczym Prezydenta RP w zakresie wewnetrznego i zewnętrznego bezpieczeństwa państwa jest Rada Bezpieczeństwa Narodowego."[4]

2. Rada Ministrów:

  • jest organem wykonawczym,
  • w skład Rady wchodzą: Prezes Rady Ministrów, wiceprezesi Rady Ministrów, ministrowie, przewodniczący określonych w ustawach komitetów,
  • najważniejszym zadaniem Rady Ministrów jest prowadzenie na bieżąco polityki państwa i rządzenie państwem,
  • prowadzi politykę wewnętrzną i zagraniczną,
  • zapewnia wykonanie ustaw,
  • wydaje rozporządzenia,
  • koordynuje i kontroluje prace organów administracji rządowej,
  • chroni interesy Skarbu Państwa,
  • uchwala projekt budżetu państwa,
  • zapewnia bezpieczeństwo wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny,
  • zapewnia bezpieczeństwo zewnętrzne państwa,
  • sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie obronności kraju,
  • zawiera umowy międzynarodowe wymagające ratyfikacji oraz zatwierdza i wypowiada inne umowy międzynarodowe.
  • jest organem równorzędnym w relacji do Prezydenta RP[5]

3. Prezes Rady Ministrów:

  • " jest konstytucyjnym, w pełni samodzielnym, centralnym organem administracji rządowej
  • jest organem jednoosobowym, w podwojnej roli - po pierwsze przewodniczącego organu kolegialnego z samodzielnymi zadaniami i kompetencjami, po drugie wystepuje jako odrębny jednoosobowy organ konstytucyjny z własnym zakresem zadań i kompetencji
  • jest to organ kierowniczy administracji rządowej"[6]
  • reprezentuje Radę Ministrów,
  • kieruje pracami Rady Ministrów,
  • wydaje rozporządzenia,
  • zapewnia wykonywanie polityki Rady Ministrów i określa sposoby jej wykonywania,
  • koordynuje i kontroluje pracę członków Rady Ministrów,
  • sprawuje nadzór nad samorządem terytorialnym w granicach i formach określonych w Konstytucji i ustawach,
  • jest zwierzchnikiem służbowym pracowników administracji rządowej.

4. Ministrowie:

Do najważniejszych funkcji ministra należy:

  • kierowanie określonymi działami administracji lub wypełnianie zadań wyznaczonych przez Prezesa Rady Ministrów,
  • wydawania rozporządzeń i zarządzeń,
  • wydawanie decyzji administracyjnych,
  • kierowanie resortem,
  • inicjowanie i opracowywanie polityki rządu w zakresie swojego działania,
  • kierowanie, nadzorowanie i kontrolowanie podległych organów, urzędów i jednostek organizacyjnych,
  • współdziałanie z innymi ministrami w zakresie opracowywania i realizowania polityki rządu,
  • współdziałanie z jednostkami samorządu terytorialnego, organizacjami zawodowymi, stowarzyszeniami społecznymi,
  • pełnienie funkcji szczególnych wynikających ze specjalnego statusu ministra w określonej sprawie.

Organy centralne administracji państwowej

Organy centralne administracji (inaczej urzędy centralne) działają na podstawie właściwych ustaw czy statutów nadawanych przez Prezesa Rady Ministrów w drodze rozporządzenia i regulaminów organizacyjnych nadawanych przez kierownika urzędu w drodze zarządzenia. Głównie organy te działają w jednakowej dziedzinie spraw publicznych.[7] Za najbardziej typowe urzędy centralne uważa się:

  • inspekcje, prowadzące kontrolę przestrzegania ustanowionych standardów w określonej dziedzinie działalności,
  • urzędy regulacyjne, wydające licencje na prowadzenie różnego typu działalności i sprawdzające poprawność wykonywania warunków tych licencji,
  • urzędy standaryzacyjne i certyfikacyjne,
  • urzędy nadzorcze nad pewnymi sferami działalności,
  • urzędy wykonujące specjalne zadania publiczne,
  • urzędy świadczące usługi publiczne.

Funkcje urzędów centralnych:

  • współtworzenie polityki rządowej,
  • wydawanie aktów prawnych,
  • rozstrzyganie konkretnych spraw w drodze aktów administracyjnych,
  • sprawowanie kontroli i nadzoru,
  • programowanie rozwoju dziedzin, z zakresu których urzędy centralne wyznaczają kierunki działania[8]

Organy terenowe administracji państwowej

Terenową administrację na terenie województwa sprawują:

  • organy zespolone województwa (wojewoda i działający pod zwierzchnictwem wojewody kierownicy zespolonych służb, inspekcji i straży np. Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny, Komendant Wojewódzki Policji, Kurator Oświaty, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego), wykonujący zadania i kompetencje określone w ustawach w imieniu wojewody, z ustawowego upoważnienia lub własnym, jeżeli ustawy tak stanowią,
  • organy administracji niezespolonej, podporządkowane właściwemu ministrowi lub centralnemu organowi administracji rządowej, np. szefowie sztabów wojskowych, dyrektorzy izb celnych, dyrektorzy urzędów kontroli skarbowej, regionalni dyrektorzy ochrony środowiska
  • organy samorządu terytorialnego, jeżeli wykonywanie zadań administracji wynika z ustawy lub z zawartego porozumienia,
  • działający pod zwierzchnictwem starosty kierownicy powiatowych służb, inspekcji i straży np. Komendant Powiatowy Policji, wykonujący zadania i kompetencje określone w ustawach,
  • organy innych samorządów, jeżeli wykonanie zadań administracji następuje na podstawie ustawy lub porozumienia.[9]

Na szczeblu wojewódzkim administracją kieruje wojewoda, który:

  • jest przedstawicielem Rady Ministrów w województwie,
  • jest organem nadzoru nad jednostkami samorządu terytorialnego,
  • jest reprezentantem Skarbu Państwa w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Bibliografia

  • Cieślak Z. (red.) (2017). "Nauka administracji", Wolters Kluwer, Warszawa
  • Czyżak M. (2016). "Podstawy organizacji i funkcjonowania administracji publicznej", Wydawnictwo PRYM Bogdan Bugdalski, Warszawa
  • Hausner J., "Administracja publiczna", Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2003, 2005
  • Kasiński M. (2011). "Współczesne problemy rozwoju administracji publicznej w Polsce", "Annales. Etyka w życiu gospodarczym" vol. 14, nr 1/2011
  • Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483)
  • Kowalski J. (red.) (2013). "Administracja Publiczna i prawo administracyjne w zarysie", Polskie Wydawnictwo Prawnicze IURIS, Warszawa-Poznań
  • Nawojczyk M. (2015). "Nowoczesne formy zarządzania w administracji publicznej", "ZN WSH Zarządzanie" nr 2/2015
  • Stahl M. (red) (2013). "Prawo administracyjne. Pojęcia, instytucje, zasady w teorii i orzecznictwie", Wolters Kluwer, Warszawa
  • Szmulik B., Serafin S., Miaskowska-Daszkiewicz K. (2017). "Zarys prawa administracyjnego", Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa
  • Wajgner M., "Prawo i postępowanie administracyjne", Wydawnictwo REA, Warszawa 2003
  • Wierzbowski M. (red.) (2017). "Prawo administracyjne", Wolters Kluwer, Warszawa
  • Zieliński E., "Administracja rządowa w Polsce", Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2001
  • Zieliński E. (2013). "Administracja rządowa i samorządowa w Polsce", Wyższa Szkoła Administracyjno-społeczna, Warszawa

Przypisy

  1. Wierzbowski M. (red.) (2017). "Prawo administracyjne", Wolters Kluwer, Warszawa
  2. Szmulik B., Serafin S., Miaskowska-Daszkiewicz K. (2017) "Zarys prawa administracyjnego", Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa
  3. Stahl M. (red) (2013). "Prawo administracyjne. Pojęcia, instytucje, zasady w teorii i orzecznictwie", Wolters Kluwer, Warszawa
  4. Czyżak M. (2016). "Podstawy organizacji i funkcjonowania administracji publicznej", Wydawnictwo PRYM Bogdan Bugdalski, Warszawa
  5. Kowalski J. (red.) (2013). "Administracja Publiczna i prawo administracyjne w zarysie", Polskie Wydawnictwo Prawnicze IURIS, Warszawa-Poznań
  6. Zieliński E. (2013). "Administracja rządowa i samorządowa w Polsce", Wyższa Szkoła Administracyjno-społeczna, Warszawa
  7. Zieliński E. (2013). "Administracja rządowa i samorządowa w Polsce", Wyższa Szkoła Administracyjno-społeczna, Warszawa
  8. Zieliński E. (2013). "Administracja rządowa i samorządowa w Polsce", Wyższa Szkoła Administracyjno-społeczna, Warszawa
  9. Cieślak Z. (red.) (2017). "Nauka administracji", Wolters Kluwer, Warszawa

Autor: Justyna Płonka, Aleksandra Kanicka