Świadectwo energetyczne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Zarządzania
m (Infobox update)
(Brak różnic)

Wersja z 13:25, 19 maj 2020

Świadectwo energetyczne
Polecane artykuły


Świadectwo energetyczne – termin wprowadzony w polskim ustawodawstwie z dniem 1 stycznia 2009 roku, jako wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Europy (Dyrektywa 93/76/EEC w sprawie ograniczenia emisji dwutlenku węgla poprzez poprawę charakterystyki energetycznej budynków). Jej celem była poprawa sprawności energetycznej budynków, wdrożenie działań służących zrównoważonemu rozwojowi i dbaniu o środowisko naturalne, a także pomogła inwestorom, zwrócić się w kierunku nowoczesnych technologii w budownictwie energooszczędnym.

Dyrektywa i jej główne wymogi

Ostatnie lata skupiają oczy wspólnoty Unii Europejskiej na tematach dotyczących ochrony środowiska. Skutkiem zwrócenia się ku środowisku, było podpisanie dyrektywy 93/76/EEC w sprawie ograniczenia emisji dwutlenku węgla poprzez poprawę charakterystyki energetycznej budynków. Dokument ten obliguje państwa członkowskie między innymi do:

  • wprowadzenia odpowiednich wymogów w postaci, koncesjonowania sprawności energetycznej budynków,
  • wprowadzenie cenników poboru ciepłej wody czy ogrzewania i klimatyzowania, opartego na rzeczywistym poborze,
  • wprowadzenia nadzoru i kontroli nad sprawnością i użytkowaniem kotłów grzewczych,
  • wprowadzeniu wymogu sporządzania audytu energetycznego w przypadku przedsięwzięć budowlanych zużywających znaczne ilości energii,
  • stosowania technologii zabiegających utratą ciepła, zatrzymywaniu energii w budynkach a także obniżaniu zapotrzebowania na nią (kolektory słoneczne, systemy fotowoltaiczne, rekuperatory, pompy ciepła),
  • popularyzację systemów wykorzystujących alternatywne źródła do wytwarzania energii elenktycznej;[1]

Zasady sporządzania i charakterystyka świadectwa

Koniecznością sporządzania takiego dokumentu, zobowiązani są właściciele oraz zarządcy budynku bądź jego części. Okoliczności oraz wytyczne związane z jego sporządzaniem określa ustawa wraz z rozporządzeniem. Obejmują one między innymi:

  • Obowiązek sporządzania świadectwa energetycznego dotyczy momentu sprzedaży, modernizacji, budowy nowego budynku, ale także wynajmu budynku lub jego części,
  • Konieczność umieszczenia kopii świadectwa w budynku, którego powierzchnia użytkowa przekracza 500m2 i wykorzystywana jest na potrzeby świadczenia usług na rzecz osób fizycznych, gospodarstw domowych oraz innych pomiotów.
  • Dane, które powinny być zawarte w świadectwie opiewają:" dane identyfikacyjne budynku lub części budynku; charakterystykę energetyczną budynku lub części budynku; zalecenia określające zakres i rodzaj robót budowlano-instalacyjnych, które poprawią charakterystykę energetyczną budynku lub części budynku."[2]
  • wymaganą formą świadectwa jest wersja papierowa bądź elektroniczna,
  • Przy sporządzaniu świadectwa na rzecz domów jednorodzinnych, sporządzający świadectwo ma możliwość sporządzenia tego dokumentu w oparciu o ocenę charakterystyki energetycznej innego domu o zbliżonych lub takich samych warunkach konstrukcyjnych oraz powierzchni.[3]

Sporządzone świadectwo jest ważne 10 lat, chyba że zostały dokonane modyfikacje, w wyniku których uległa zmianie charakterystyka energetyczna budynku. Świadectwo może być sporządzane przez osoby spełniające odpowiednio warunki formalne zawarte w Ustawie Prawo budowlane, posiadają wykształcenie o profilu budowlanym, zdały egzamin państwowy lub ukończył studia podyplomowe z zakresu audytu energetycznego.[4] Sporządzający świadectwo może być obciążony karą grzywny w przypadku nie spełnienia określonych wymagań oraz obowiązków wynikających z ustawy o charakterystyce energetycznej budynków oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju.

Do głównych wskaźników, które zawiera świadectwo należą:

  • EU (energia użytkowa). Niski poziom tego indykatora charakteryzuje budynki o wysokim stopniu izolacji, nie powodujące znacznych strat ciepła.
  • EP (energia pierwotna). Wskaźnik ten im bardziej zrównany jest ze wskaźnikiem EU, ukazuje większą sprawność systemów grzewczych budynku.
  • EK (energia końcowa). Budynki charakteryzujące się energooszczędnością w swoim świadectwie energetycznym ukazują niski poziom tego wskaźnika.

Czym jest ocena energetyczna?

Podstawą do sporządzenia świadectwa energetycznego jest ocena energetyczna. Opiera się ona na stworzeniu kompleksowej charakterystyki energetycznej budynku lub lokalu, która służy nadaniu odpowiedniej klasy energetycznej. Przyporządkowanie opiera się o skalę 7 klas od A do G, gdzie klasa A stanowi o budynkach o najwyższej charakterystyce, D stanowi charakterystykę odpowiadającą budynkom o standardzie określonym według minimalnych warunków technicznych po klasę G obiektów o najgorszych parametrach. Dla nowo-budowanych obiektów charakterystyka ta sporządzana jest na podstawie projektu budowlanego, który zawiera wskaźniki i warunki techniczne zapotrzebowania budynku na energię, a także dane dotyczące systemu grzewczego, wentylacji i klimatyzacji.[5]

Przypisy

  1. Bogacki M., Osicki A. (2011), Termomodernizacja w świetle dyrektywy o charakterystyce energetycznej budynku, Fundacja na rzecz Efektywnego Wykorzystania Energii, Katowice
  2. Ustawa z dnia 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynków. Opracowano na podstawie: t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1984.
  3. Dyrektywa 93/76/EEC w sprawie ograniczenia emisji dwutlenku węgla poprzez poprawę charakterystyki energetycznej budynków
  4. Życzyńska A. (2013), Wykorzystanie audytu oraz świadectwa energetycznego budynku przy zarządzaniu nieruchomością, "Budownictwo i Architektura", Vol. 12, nr 4
  5. Bogacki M., Osicki A. (2011), Termomodernizacja w świetle dyrektywy o charakterystyce energetycznej budynku, Fundacja na rzecz Efektywnego Wykorzystania Energii, Katowice

Bibliografia

Autor: Kinga Święciak

Uwaga.png

Treść tego artykułu została oparta na aktach prawnych.

Zwróć uwagę, że niektóre akty prawne mogły ulec zmianie od czasu publikacji tego tekstu.